آیین سدره‌پوشی نوجوانان زرتشتی در پیرنارکی
با برگزاری آیین سدره‌پوشی گروهی در پیرنارکی، نوجوانان زرتشتی به جمع بسته‌کُشتیان پیوستند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در فرخنده جشن آیین سدره‌پوشی، نوجوانان زرتشتی با نام‌های بردیا و باربد خسروی، آوا و یسنا خسرویانی، رزیتا خسروی، مهسا بهمردی و آرین سهرابی، دست در دست موبدان موبد مهربان آفرین، موبد فریبا مالی، موبد شاه‌بهرام بلیوانی، موبد کیخسرو فرودیان، موبد پرویز مالی، موبد بهروز نجمی‌زاده، موبد رامین شهزادی پیمان دین را سرودند و با خرد و اختیار دین سپندینه زرتشتی را برگزیدند.
سپید جامه سِدره نماد نیک‌اندیشی بر تن کردند، کُشتی، «بندِ دین» در میان به نشان همازوری و همبستگی با پیروان اشو زرتشت، پیمان بستند با پیروی از راستی به یکتاپرستی و دین خود پایبند بوده، در پویایی اندیشه، گفتار و کردار نیک بکوشند و در زندگی به‌کار گیرند.
خجسته آیین سدره‌پوشی با گات‌هاخوانی آیناز دانش‌زاد و دیانا نجمی آغاز شد. هنرمندان نیکا افخم، مژگان جمشیدی، شیرین خداپرستی و اسفندیار نجمی در پیشواز نوجوانان دف نواختند. تریتا استاد و ترمه خسروشاهی با نشان دادن آیینه و گلاب به مهمانان خوشامد گفتند.
موبد دکتر مهربان پولادی، فرنشین انجمن موبدان تهران، دکتر اسفندیار اختیاری نماینده ایرانیان زرتشتی در مجلس و موبد مهربان آفرین، فرنشین کمیسیون دینی یزد، پیرامون خجسته آیین سدره‌پوشی سخنرانی کردند. این آیین به یاری و نیک‌اندیشی همسر و فرزندان روانشاد جمشید اردشیر استاد، ساعت ۱۶:۳۰ پنجشنبه ۱۲ امردادماه ۱۴۰۲ خورشیدی، به روز مهر ایزد ۳۷۶۱ زرتشتی، در تالار همایش شاهرخ و شیرین برگزار شد. پس از آیین سدره‌پوشی، سی‌وپنجمین جشنواره آموزشی فرهنگی پیر نارکی آغازبه‌کار کرد.
آیین سِدره‌پوشی جشنی است که خانواده‌های زرتشتی برای فرزندان خود به هنگام رسیدن به سن هوشیاری و مسوولیت‌پذیری برگزار می‌کنند. هر دختر و پسر در خانواده‌ی زرتشتی، هنگامی که با خرد خود آموزش‌های پیامبرش را درک کند، پس از فراگیری دانش دین و اوستای بایسته برای او جشن سدره‌پوشی برپا می‌شود. او آیین نیاکان خود را برمی‌گزیند و پیمان می‌بندد تا سفارش‌های آیین راستی را در زندگی بکار گیرد.
در برگزاری آیین سدره‌پوشی سفره‌ای سفید گسترده می‌شود و بر روی آن گلدان گل و سرو، شمع و یا چراغ روشن، آتشدان، لُرک (آجیل آمیخته از چند میوه‌ی خشک)، میوه، نقل و شیرینی، قند سبز و بشقابی که مخلوط دانه‌ی برنج و برگ سبز آویشن در آن ریخته شده و کشتی بر روی آن گذاشته است را برسفره می‌چینند. نوجوان در حالی که سر و تن خود را شسته است، سِدره و لباس سراپا سفید بر تن و پوشش سفید بر سر دارد، با همراهی موبد در کنار سفره‌ی سدره‌پوشی در برابر روشنایی می‌نشیند.
با آوای اوستا‌خوانی موبد، کُشتی به گونه‌ای ویژه بر روی سدره بسته می‌شود. همچنین نوجوان با خواندن بخشی از اوستا به پایبندی خود به آیین یکتاپرستی گواهی می‌دهد. در این آیین، نخست با نشان دادن آیینه و گلاب به مهمانان، به آنان خوش‌آمد می‌گویند، سپس با شربت و شیرینی پذیرایی می‌شوند.
گفتنی است، سِدره پیراهنی سفید و گشاد از جنس پنبه است، دارای آستین‌های کوتاه و بدون یقه که آن را در زیر لباس، بر تن می‌کنند تا همواره پاکی و فروتنی را به یاد داشته باشند. کُشتی، بندی سفید رنگ از جنس پشم گوسفند است. آن را سه دور به روی سدره بر کمر می‌بندند.
