بررسی تطبیقی مبانی «قاعده لطف» در امامیه و آموزه «فیض» در مسیحیت کاتولیک
نویسندگان: محمدحسین طاهری، حسن دین‌پناه
چکیده:
یکی از آموزه‌هایی که در امامیه و مسیحیت کاتولیک دارای اسمی مشترک است، آموزه grace، لطف یا فیض الهی است. همان‌گونه که قاعده لطف، از مهم‌ترین قواعد در کلام امامیه است، از مسئله فیض نیز به‌عنوان هسته مرکزی، برای اثبات سایر آموزه‌های الهیات کاتولیک، استفاده می‌شود.
از منظر دو مذهب، لطف و فیض الهی نوعی مداخله و تدبیر خداوند در زندگی انسان است که موجب دوری فرد از گناه، و رساندن او به رستگاری و نجات می‌شود. با وجود این، دو آموزه مبانی واحدی ندارند. برای بررسی این ادعا لازم است نسبت میان این دو، مورد تأمل قرار گیرد. این مسئله ابعاد گوناگونی دارد.
این مقاله با رویکرد نظری و بررسی اسنادی به بیان مبانی، شباهت‌ها و تفاوت‌های این دو قاعده به‌صورت بررسی تطبیقی می‌پردازد. در این پژوهش نشان دادیم که آن دو، از حیث مبانی و پیش‌فرض‌ها تفاوت بنیادین دارند هرچند اندک شباهتی در میان مبانی آن دو مشاهده می‌شود.
کلیدواژه: قاعده لطف، آموزه فیض، امامیه، کاتولیک، حکمت، رحمت.
بررسی تطبیقی مبانی «قاعده لطف» در امامیه و آموزه «فیض» در مسیحیت کاتولیک