جشن سدره پوشی و نمادهای آیینی زرتشتیان
جشن سدره پوشی یکی از بی‌شمار جشن‌های زرتشتیان ایران است که در آن نوجوانانی که به بلوغ فکری رسیده و آگاهی‌های بایسته را درباره‌ی دین زرتشتی به‌دست آورده‌اند، به یاری موبد در آیینی باشکوه سدره بر تن و کشتی به کمر می‌بندد. سدره‌پوشی پذیرفتن دین بهی است از سوی نوجوانانی که به آگاهی و خرد دینی رسیده‌اند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، نوجوان زرتشتی حضور در جشن سدره پوشی از این پس خویشکاری خود می‌داند که همواره سدره و کشتی بر تن داشته باشد و با پدر و مادر در نیایش‌ها و آیین‌های دینی زرتشتیان همراه باشد.
در آغاز نوجوانان همراه با نوای ساز و شادی همراهی‌کنندگان، دست‌در دست موبد وارد جایگاه می‌شوند و در کنار سفرهی آیینی جای می‌گیرند. برای این جشن نیز مانند آیین‌های دیگر سفره‌ای آینی گسترده شده که هر یک از این چیدنی‌های درون آن نمادی از آفرینش هستند. چیدنی‌های سفره همچون سینی فلزی، چراغ یا شمع روشن، گلدانی گُل و سرو با آب، نقل و شیرینی هر کدام نمادی از امشاسپندان ( فروزه‌های اهورایی) هستند. سفرهی سپیدی که بر روی زمین پهن می‌شود نماد سِپَندارمَذ اَمشاسپَند که نگهبان زمین در گیتی است.
در آیین جشن سدره پوشی چراغ یا شمعی روشن بر روی سفره می‌گذارند و چون در گذشته از چربی حیوانی برای سوخت بهره می‌بردند آن را نمادی از وَهمَن امشاسپند، نگهبان چارپایان، می‌دانند. همچنین چراغ به شوند روشنایی‌اش نماد اَردیبهشت امشاسپند، نگهبان آتش، است. سینی فلزی نماد شهریور امشاسپند، نگهبان فلزات، است و لُرک که آمیخته‌ای از آجیل و شیرینی است در سینی فلزی جای دارد.
دیگر چیدنی سفرهی جشن سدره پوشی گلدانی پر از آب با شاخه‌های سرو و گل است که آب نمادی از خورداد امشاسپند، نگهبان آب، و سرو نمادی از امرداد امشاسپند و بی‌مرگی و جاودانگی است.نماد برجسته‌ی این سفرهی آیینی ظرف یا مَفرشی است که در آن آویشن و برنج است و کُشتی باز نشده در آن جای دارد تا موبد با خوانش اوستای بایسته آن را به کمر نوجوان ببندد. آویشن برگی همیشه سبز و نمادی از زندگی و تندرستی، و برنج نشانه‌ای از فراوانی و برکت است. قند سبز و نقل و شیرینی به نشانه‌ی سرسبزی و آبادی سرزمین‌مان و کام‌شیرینی همه‌ی باشندگان این مهمانی باشکوه بخش دیگری از چیدنی‌های سفرهی سدره‌پوشی است.
پس از خواندن اوستاهای بایسته و بستن کشتی که نوجوان را به جرگه‌ی بسته‌کشتیان پیوند می‌دهد. نخست با خوردن نقل و شربت کام نوجوانان سدره‌پوش شده شیرین می‌شود و پس از آن با شربت هل و گلاب از مهمانان پذیرایی می‌شود.
