چه کسی تنور سنگکی را اختراع کرد؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، تنور سنگکی، اختراع شیخ بهایی به قدری با هوشیاری طراحی شده که پس از گذشت چند صد سال هنوز به همان صورت اولیه پخته می شود و نانی که بدست می آید، محبوب ترین نان ایرانی است.

در سرزمین کهن ایران، بر اثر تجربه ها و اعمال سلیقه ها در طول سالیان دراز تاریخ، غذاها و پختنی های گوناگون رسم شده و بوجود آمده که در نزد بسیاری از کشورهای دیگر و حتی مردم سرزمین ما، این غذاها به عنوان غذاهای ملی و سنتی معروف شده اند.

نان سنگک از نظر مزه، طعم، هضم و بهداشت و سلا مت یکی از بهترین نان های ایرانی است که مورد توجه خانواده مخصوصا در ماه مبارک رمضان قرار دارد. ویژگی این نان پخت آن روی سنگ ریزه های داغ است که به کیفیت آن می افزاید.

در تقویم سالنمای کمیته نانوایان تهران (در ۱۹ اردیبهشت سال ۱۳۲۶ شمسی در تهران چاپ شده) درباره تاریخچه و چگونگی پیدایش نانوایی و نان سنگک این گونه آمده است:

“شاه عباس برای رفاه حال طبقات تهی دست و لشگریان خود که غالباً در سفر احتیاج به نان و خورش موقت و فوری داشتند و لازم بود به هر شهری می رسند نانواهایی باشند که بتوانند به قدر مصرف سربازان نان تهیه نمایند و غذایی باشد که خورش نان قرار دهند، درصدد چاره برآمد و حل این مشکل را از “شیخ بهایی” که از اجلّه علما و دانشمندان ایران بود خواست. شیخ بهایی نیزبا تفکر و تعمق تنور سنگکی را ابداع نمود.”

این اختراع به قدری با دقت و هوشیاری طراحی و عملی شده که پس از گذشت چند صد سال هنوز به همان صورت اولیه پخته می شود و نانی که از تنور سنگکی بدست می آید، محبوب ترین نان ایرانی است.

برخی نقل ها نیز قدمت نان سنگک را قبل از ورود اسلام به ایران و در زمان پادشاهان ساسانی می دانند.

«شیخ بهایی» عالم و دانشمند مشهور قرن ۱۰ و ۱۱ هجری است که در دانش های فلسفه ، منطق ، هیأت و ریاضیات تجربه ی زیادی داشت . به پاس خدمات این دانشمند بزرگ به علم ستاره شناسی ، یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال «نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد . از او چیزی حدود ۹۵ کتاب و رساله باقی مانده است .

شخصیت علمی ، ادبی و اخلاق و پارسایی او باعث شد تا از ۴۳ سالگی تا پایان عمرش (۷۵ سالگی) منصب شیخ الاسلامی پایتخت صفوی را در دربار مقتدرترین شاه صفوی ، شاه عباس اول ، بر عهده داشته باشد .

شیخ بهایی در سال ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان درگذشت و به خاطر وصیت خودش جنازه ی او را به مشهد بردند و در جوار مقبره ی علی ابن موسی الرضا(ع) جنب موزه ی آستان قدس دفن کردند .