قانون حمورابی | قانونی در بابل و روی لوح‌های گلی
در منشور قانون حمورابی آمده اگر فردی از طبقهٔ برتر ظلمی در حق بردگان می‌کرد، مجازات ساده‌ای داشت و اگر وضعیت برعکس می‌شد، گاه مجازات تا کشتن برده نیز پیش می‌رفت. مردان متأهل اجازه داشتند معشوقه‌هایی داشته باشند اما زنان چنین اجازه‌ای نداشتند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، قانون حمورابی در سال ۱۷۷۶ پیش از میلاد در بابل و روی لوح‌های گلی نوشته شده است. این قوانین برای قرن‌های متمادی بر تفکر و قانون گذاری بشر تأثیر گذاشته است. در بخشی از این قانون آمده است: «بر مبنای این قانون، تمام مردم در دو گروه جنسیتی و سه طبقه قرار می‌گرفتند. مردمان برتر، مردمان عادی و بردگان.
هر دسته ارزش های خاص خود را داشت. مثلاً اگر شما زنی از طبقهٔ مردمان عادی بودید، زندگی شما سی سکهٔ طلا و اگر برده بودید، بیست سکهٔ نقره ارزش داشت. در مقابل تنها چشم یک مرد از طبقهٔ عادی به اندازهٔ شصت سکهٔ ارزشمند بود.»
در واقع چشم یک مرد دو برابر زندگی یک زن می‌ارزید. در این قانون اگر فردی از طبقهٔ برتر ظلمی در حق بردگان می‌کرد، مجازات ساده‌ای داشت و اگر وضعیت برعکس می‌شد، گاه مجازات تا کشتن برده نیز پیش می‌رفت. مردان متأهل اجازه داشتند معشوقه‌هایی داشته باشند اما زنان چنین اجازه‌ای نداشتند.
احتمالاً می‌توانید حدس بزنید نویسنده‌های قانون چه کسانی بوده‌اند. قطعاً این قوانین را مردان گروه برتر تدوین کرده بودند. واضح است قوانین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که منافع گروه برتر را تأمین کند و در این مسیر از نابود کردن زندگی دیگر مردمان هیچ هراسی وجود نداشت. در حقیقت برای آن‌ها زندگی دیگر مردمان اصلاً مهم نبود. اگر قرار باشد در یک جامعه برابری جنسیتی وجود داشته باشد، زنان و مردان آن جامعه و تمام گروه‌های نژادی و مذهبی باید دور هم جمع شوند تا قانونی تدوین کنند.
به عبارت دیگر اگر در رأس تصمیم گیری‌ها تنها یک گروه حضور داشته باشند، تمام وظایف و منابع به شکلی نابرابر توزیع می‌شود. اکثر قانون گذاران برای هم‌نوعان خود منابع بیشتری طلب می‌کنند و سختی‌های بیشتر برای دیگر گروه‌ها در نظر می‌گیرند. اگر شما سهمی در نوشتن قانون نداشته باشید، کمترین ارزش را برایتان در نظر می‌گیرند یا حتی شما را با عددی ناچیز می‌فروشند. واقعیت این است گروه‌های دیگر نمی‌توانند حافظ منافع شما باشند و شما خود باید برای دریافت آن‌ها اقدام کنید.