چکیده:
یکی از اعتقادات مهم مسیحیان، اعتقاد به گناه ذاتی است. براساس این اعتقاد، حضرت آدم(ع) از میوه شجره معرفت نیک و بد خورد، درحالیکه خداوند او را از خوردن آن نهی کرده بود. این عمل و گناه، نهتنها موجب سقوط آدم(ع) گردید، بلکه همه ذریه او را نیز آلوده کرد. آگوستین و پلاگیوس دو تن از دانشمندان بزرگ مسیحیت و از مهمترین نظریهپردازان در زمینه گناه ذاتی هستند که تقابل دیدگاههای آنان در این زمینه میتواند بسیار جالب توجه باشد.
این مقاله با رویکرد تحلیل محتوا، بررسی این آموزه را براساس دیدگاه آگوستین و پلاگیوس بر عهده دارد.
کلیدواژه: گناه ذاتی، سقوط، حضرت آدم(ع)، آگوستین، پلاگیوس.