در نماز صلح قبله سیاسی مهم‌تر از نیت است!
چرا روز گذشته در مونیخ با اجتماع پیروان ادیان الهی نظیر مسیحیان، یهودیان و مسلمانان برای برپایی «نماز صلح» باهدف برقراری صلح در غزه-اورشلیم مخالفت شد؟ اما سال گذشته برنامه نماز صلح باهدف صلح و خاتمه جنگ اوکراین در همین شهر برگزار شد! به گمانم در نماز صلح و نیایش مشترک ادیانی، قبله سیاسی مهم‌تر از نیت است!
به گزارش سرویس اجتماعی ردنا (ادیان نیوز)، محمد پناه زاده گله بان در یادداشتی با عنوان «در نماز صلح و نیایش مشترک ادیانی قبله سیاسی مهم‌تر از نیت است!» آورده است: قرار بود در میدان «مارین پلاتز» در مرکز مونیخ، آیین و نیایش مشترک ادیان با عنوان «نماز صلح» برگزار شود. نه اسلحه و تفنگ و سلاح گرمی وجود داشت و نه کلتی بر کمر پیروان ادیان الهی بسته‌شده بود. مسلمانان و مسیحیان و یهودیان در مونیخ آلمان دورهم جمع شدند تا برای برقراری صلح ابد مدت و برقراری آتش‌بس متصل و مداوم میان اورشلیم-غزه دست به دعا شوند و به قول خارجی‌ها یک (prayers-for-peace) دورهم بزنند. اما نشد یا بهتر است بگوییم نگذاشتند!
گویی برگزاری «نماز صلح» برای نهادهای امنیتی آلمان و برخی از دوستداران جامعه بسته و دشمنان جامعه باز خیلی سنگین آمده است. دستور لغو این همایش زمانی صادرشده بود که اغلب شرکت‌کنندگان یهودی، مسیحی و مسلمان در این رویداد حمایت‌گرانه برای صلح آماده‌شده بودند.
مخاطبین و مشترکین همراه در این جستار به‌سادگی می‌توانند با سرچ کلمه «نماز صلح؛ یک آیین و نیایش مشترک ادیانی»، به تاریخچه آن پی ببرند. فستیوال و برنامه‌ای که به‌صورت رایج باهدف دعا برای صلح در تمام نقاط دنیا میان بسیاری از مکاتب فکری و دینی رایج و بسیار متداول است.
نمونه بارز این رخداد دینی، سال گذشته بود که در همین شهر مونیخ پیروان و رهبران دینی مختلف با اجتماعی برای صلح در اوکراین دست به دعا برداشتند. به همت کلیسای ارتدکس شهر مونیخ جمعی از پیروان ادیان ابراهیمی آیین نماز صلح برای برقراری آتش‌بس میان اوکراین و روسیه دورهم جمع گشتند. همان‌گونه که در تصویر زیر قابل‌مشاهده است:
می‌خواهیم از دل همین برنامه به شما عزیزان یک فکت بدهیم. وقتی نیایش مشترک ادیانی با عنوان نماز صلح برای اوکراین آغاز شد، نخستین شعاری که نظرم را جلب کرد این بود: «موضوع صلح نمی‌تواند غیرسیاسی باشد»! یعنی مشخصاً و به‌صورت شفاف فریاد می‌زنند که مسئله دین و سیاست نمی‌تواند از هم جدا باشند. اگر این گزاره پذیرفتنی باشد، پس یک قید دیگری باید داشته باشد. و آن این‌که: صلح به‌شرط و شروطی که من میگویم. سیاستی که من تعریفش می‌کنم! اگر تو در قلب اروپا بیایی و برای صلح در غزه دعا کنی، من اجازه نمی‌دهم. پس درست به همین دلیل، این غیرسیاسی بودن برای ما، کلمه مهجوری است.
صلح به‌شرط و شروطی که من میگویم! سیاستی که من تعریفش می‌کنم! اگر تو در قلب اروپا بیایی و برای صلح در غزه دعا کنی، من اجازه نمی‌دهم. پس درست به همین دلیل، این غیرسیاسی بودن برای ما، کلمه مهجوری است.
اما پرسش اصلی این است؛ چرا روز گذشته در مونیخ با اجتماع پیروان ادیان الهی نظیر مسیحیان، یهودیان و مسلمانان برای برپایی «نماز صلح» باهدف برقراری صلح در غزه-اورشلیم مخالفت شد؟ اما سال گذشته برنامه نماز صلح باهدف صلح و خاتمه جنگ در اوکراین باشکوهی مثال‌زدنی برگزار شد! به گمانم در نماز صلح و نیایش مشترک ادیانی قبله سیاسی مهم‌تر از نیت است! مرادم از قبله سیاسی، منافع طبقه حاکم و مسلط است. و تعریفم از نیت، سود و زیان و منافع افراد و جهت آنان در افق‌های سیاسی است.
خبر اصلی این بود: انتظار می‌رفت که در آغاز این هفته مسلمانان، یهودیان و مسیحیان در شهر مونیخ درکنار یکدیگر برای برقراری صلح در خاورمیانه به‌ویژه فلسطین دعا کنند، اما این رویداد حمایت‌گرانه برای صلح که قرار بود در میدان «مارین پلاتز» در مرکز مونیخ برگزار شود، در آخرین لحظه به دلیل فشارهای نهادهای حامی سیاست اسرائیل در خاک آلمان لغو شد.
یادداشت: محمد پناه زاده گله بان