بررسی تاریخی زمینه‌های اعتقادی پیدایش واقفیه
چکیده:
توقف بر شخصی از اهل بیت(ع) به عنوان آخرین امام و مهدی منتظر، مسأله بی سابقه و جدیدی نبوده است. گروهی از شیعیان که امام کاظم(ع) را مهدی و قائم منتظر می‌دانستند با نام واقفیه یا واقفه شناخته شده اند. این گروه ضمن اینکه بخش وسیعی از توان و فرصت حضرت رضا(ع) را مصروف خود ساخته بودند، از جهات متعدد تهدیدی جدی برای تفکر اصیل شیعی به حساب می‌آمدند. به همین مناسبت واکاوی ماهیت و شخصیت‌های جریان مذکور، از زوایای مختلفی مورد توجه پژوهشگران و تحلیل‌گران مطالعات اسلامی قرار گرفته است.
این پژوهشگران اغلب، انگیزه ها و باورهای شخصی پایه گذاران واقفیه را عامل اصلی پیدایش این جریان برشمرده اند. اما نوشتار حاضر با روش سند پژوهی ضمن بررسی باورهای دینی و آموزه‌های اعتقادی جامعه شیعی آن روز، در پی اثبات این مدعاست که اندیشه واقفیه معاصر امام رضا(ع)، استمرار و نسخه تکامل یافته‌ای از انحراف نخستینی است که در حاشیه دو اصل شیعی «امامت» و «مهدویت» شکل گرفته و در مقاطع مختلف ظهوری اقتضایی داشته است.
کلیدواژه: امام کاظم(ع)؛ واقفیه؛ امامت؛ مهدویت؛ غیبت