احادیث امام جواد (ع) در کتب اهل سنت

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، برخى احادیث نقل شده از امام جواد(علیه السلام) در منابع اهل سنت از این قرار است:
۱ ـ از امام جواد(علیه السلام) نقل شده که فرمود: «… و ارحموا ضعفاءکم، واطلبوا من الله الرحمه بالرحمه فیهم»(۱)؛ (به ضعیفان خود ترحّم کنید و به توسط ترحم بر آنان از خداوند براى خودتان طلب رحمت نمایید.)
۲ ـ و نیز نقل شده: «العامل بالظلم و المعین علیه و الراضى به شرکاء»(۲)؛ (عمل کننده به ظلم و کمک کار بر ظلم و راضى به ظلم همگى، در آن شریکند.)
۳ ـ «من استغنى بالله افتقر الناس الیه، و من اتقى الله أحبّه الناس»(۳)؛ (هر کس با (تکیه بر) خدا از دیگران بى نیازى جوید مردم به او محتاج خواهند شد. و هر کس از خدا بترسد خداوند او را محبوب مردم مى گرداند.)
۴ ـ «الجمال فى اللسان و الکمال فى العقل»(۴)؛ (زیبایى در زبان، و کمال در عقل است.)
۵ ـ «لو سکت الجاهل مااختلف الناس»(۵)؛ (اگر جاهل سکوت مى کرد مردم اختلاف نداشتند.)
۶ ـ «… من وعظ اخاه سرّاً فقد زانه، و من وعظه علانیه فقد شانه»(۶)؛ (… هر کس برادرش را مخفیانه موعظه کند او را زینت داده، و هر کس او را در ملأ عام موعظه کند او را خوار کرده است.)
۷ ـ «القصد الى الله بالقلوب ابلغ من اثبات الجوارح بالأعمال»(۷)؛ (توجه به خدا به قلب ها رساتر است از انجام اعمال با جوارح.)
۸ ـ «العفاف زینه الفقر، و الشکر زینه الغنى، و الصبر زینه البلاء، و التواضع زینه الحسب، و الفصاحه زینه الکلام، و الحفظ زینه الروایه، و خفض الجناح زینه العلم، و حسن الأدب زینه العقل، و بسط الوجه زینه الکرم، و ترک المنّ زینه المعروف، و الخشوع زینه الصلاه، و التنفّل زینه القناعه، و ترک مالایعنى زینه الورع»(۸)؛ (عفاف زینت فقر، و شکر زینت بى نیازى، و صبر زینت بلا، و تواضع زینت مقام، و فصاحت زینت کلام، و حفظ زینت روایت، و کوچکى کردن زینت علم، و حسن ادب زینت عقل، و گشاده رویى زینت کرم، و ترک منّت زینت معروف، و خشوع زینت نماز، واعطاء و بخشش زینت قناعت، و رها کردن آنچه فایده ندارد زینت ورع است.)
۹ ـ «یوم العدل على الظالم اشدّ من یوم الجور على المظلوم»(۹)؛ (روز عدالت بر ظالم شدیدتر است از روز جور و ستم بر مظلوم.)
۱۰ ـ «اربع خصال تعین المرء على العمل: الصحه و الغنى و العلم و التوفیق»(۱۰)؛ (چهار خصلت است که انسان را بر عمل کمک مى کند: صحت، بى نیازى، علم و توفیق.)
۱۱ ـ «انّ لله عباداً یخصّهم بدوام النعم فلاتزال فیهم مابذلوا لها، فاذا منعوها نزعها عنهم و حوّلها الى غیرهم»(۱۱)؛ (همانا براى خداوند بندگانى است که به طور خصوص به آن ها دائماً نعمت مى دهد. این نعمت دائماً در میان آن ها است مادامى که به خاطر آن بذل و بخشش کنند، پس هر گاه از آن منع کردند خداوند آن نعمت را از آنان منع کرده و به دیگران مى دهد.)
۱۲ ـ «کفر النعمه داعیه المقت، و من جازاک بالشکر فقد اعطاک اکثر ممّا أخذ منک»(۱۲)؛ (کفران نعمت موجب غضب است. و هر کس تو را به تشکر پاداش دهد به طور حتم بیش از آنچه از تو اخذ نموده به تو عطا کرده است.)
۱۳ ـ «من انقطع الى غیر الله وکّله الله الیه، و من عمل على غیر علم افسد اکثر ممّا یصلح»(۱۳)؛ (هر کس امید به غیر خدا ببندد خداوند او را به همان خواهد سپرد و هر کس بدون علم عمل کند بیش از آنچه اصلاح مى کند افساد خواهد کرد).(۱۴)
پی نوشت:
(۱). الفصول المهمه، ص ۲۶۱. (۲). نور الابصار، ص ۱۴۸. (۳). نورالابصار، ص ۲۲۰. (۴). الفصول المهمه، ص ۲۵۵; نور الابصار، ص ۲۲۰. (۵). الفصول المهمه، ص ۲۵۶ ; نور الابصار، ص ۲۲۱. (۶). الفصول المهمه، ص ۲۵۷ ; نور الابصار، ص ۲۲۱. (۷). الفصول المهمه، ص ۲۵۴. (۸). الفصول المهمه، ص ۲۵۵. (۹). الفصول المهمه، ص ۲۵۶. (۱۰). الفصول المهمه، ص ۲۵۵. (۱۱). الفصول المهمه، ص ۲۵۵. (۱۲). الفصول المهمه، ص ۲۵۷ ; نور الابصار، ص ۲۲۱. (۱۳). الفصول المهمه، ص ۲۵۴. (۱۴). گردآوری از کتاب: اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم ، ۱۳۸۵ ه.ش، ص ۱۷۰.