عشق جنسی در برابر عشق معنوی

به گزارش ادیان نیوز، عشق ماجرای دلکش و شیرینی دارد. عشق لذّتی مثبت است که موضوع آن زیبایی است، همچنین احساسی عمیق، علاقه‌ای لطیف و یا جاذبه‌ای شدید است که محدودیتی در موجودات و مفاهیم ندارد و می‌تواند در حوزه‌هایی غیرقابل تصور ظهور کند.

«عشق» واژه‌ای است مبهم که دست‌مایه بسیاری از شاعران و اندیشمندان قرار گرفته است و هرکس از نگاه خود به آن پرداخته است و عمدتاً آن را به عشق زمینی و عشق آسمانی تقسیم می‌کنند. در جنبش های نوپدید معنوی به  عشق زمینی تأکید می‌شود و در برخی مواقع، راه رسیدن به عشق آسمانی را نیز تجربۀ عشق زمینی می‌دانند.

در اندیشۀ جنبش های نوپدید معنوی، عشق زمینی (جنسی) اهمیتی فوق‌العاده دارد. در میان پیروان بسیاری از نحله‌ها، مفاسد اخلاقی زیادی به چشم می‌خورد. عشق جنسی به‌عنوان زیربنای فکری بسیاری از جنبش های موجود است که از جذابیت بسیار بالایی در عضوگیری برخوردار است. صاحبان عشق مجازی درحقیقت عاشق موهومات خویشند. آنها از دور سرابی می‌بینند و به‌سوی آن می‌دوند، ولی جز خطای چشم خویش چیزی نمی‌یابند. آن چه جنبش های نوپدید معنوی آن را عشق می نامند زنجیری است که انسان را از پرواز باز می دارد. عشق جنسی انسان را به زمین می دوزد، گرفتار می کند، افسرده می کند. چیزی جز هوس نیست. عشقی که در اختیار تن است، تنوع‌طلب و لذت‌محور است و کاملاً رنگ و بوی نیروی جنسی دارد و این همان ابتذال جنسی است که انسان را از خداوند و مبدأ هستی دور کرده، به ورطه اضطراب و پریشانی می‌کشاند. نه به او مجال پرواز می‌دهد و نه شوق پرواز. او زمین‌خوردۀ دنیا است و گرفتار هوس خویش.

در مقابل، عشق حقیقی و الهی، به عاشق بال پرواز می‌دهد و توان پرواز کردن تا ملکوت را به او می‌آموزد، او را سبک‌بال می‌کند و زنجیرهای تعلقات دنیایی را از پایش می‌گسلاند. شادی و شعف را به او هدیه می دهد. نشستن خدا در دل و حب ورزیدن به او، عشق به غیر او که سرچشمه همه رذائل است، را خواهد زدود. دلبستگی جز با دلبستگی دیگر بیرون نمی رود.

دیو بر دنیاست عاشق کور و کر

عشق را عشق دگر برد مگر

جنبش های نوپدید معنوی از عشق فراوان سخن می‌گویند و درواقع دست‌مایه اصلی آنها در آثارشان عشق است، اما آنچه در این عشق به چشم نمی‌خورد، متعلَّق عشق است. در اندیشه های جنبش های نوپدید معنوی عشق متعلَّق ندارد، بی‌هدف است. عشق رقصِ زندگی معرفی می شود و باید زمینی باشد؛ مانند درخت که ریشه در زمین دارد و به دنبال خاک است، اگر او را از زمین بکنید شوق وافر دارد تا دوباره به زمین برگردد و اگر برنگردد، خشک خواهد شد.

یکی از مهمترین جاذبه های جنبش های نوپدید معنوی، سخن گفتن از عشق جنسی است. کسانی که به دنبال معنویت هستند و در کنار معنویت می توانند به نیازهای جنسی خارج از چهارچوب خود نیز پاسخ بدهند، این جنبش ها را فضای مناسبی می دانند که هر دو جنبه را تأمین می کنند. اما غافل از این هستند که وارد مردابی می شوند که یا راه نجاتی از آن نیست یا اگر باشد بسیار دشوار است.

عشق اعتیادی است که اگر کسی گرفتارش شود، رهایی از آن ناممکن و دشوار خواهد بود. بر همین اساس جنبش های نوپدید معنوی مخاطبین خود را معتاد چنین چیزی می کنند تا بتوانند بقای آنها در فرقه را طولانی تر کنند. /مهدی سالاری
منبع : فرقه نیوز