چکیده:
قیامهای مردمی منطقه بیشتر پیرامون دو نقطه کانونی رقم خورده است، یکی اعتراض به سیاست خارجی و حضور بیگانگان در منطقه و دیگری در قالب نارضایتی از وضع اجتماعی ـ اقتصادی داخلی. اما آنچه مورد توجه است پیشرفت جنبشهای اسلامی منطقه در طی زمان و اصلاح اشکالات و نقاط آسیبپذیر آنهاست به صورتی که هر نسل از جنبشهای اسلامی در پی نسل دیگر از نقاط قوت بهتر و نقاط ضعف کمتر برخوردار است.
در این مسیر، غرب نیز تلاش خود را برای شکست دادن این قیامهای مردمی روزآمد کرده و به تناسب، شکل نویی بدانها بخشیده است. در وقایع انقلابهای عربی منطقه، کارشناسان مصر را بهعنوان مهمترین کشور ارزیابی کردهاند، ازاینرو در این مقاله در بررسی نسلهای مختلف جنبشهای اسلامی، بر مصر تأکید ویژهای شده است.
کلیدواژه: جنبشهای اسلامی، استعمار، غرب، خاورمیانه، انقلاب اسلامی ایران.