دکتر مهراب صادقنیا عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در گفتوگویی گفت: به جای اینکه به بچهها یاد بدهیم منتظر ظهور امام زمان (عج) باشند، باید یاد بدهیم که در زمان غیبت، چه کارهایی انجام بدهند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، دکتر مهراب صادقنیا عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در گفتوگویی به مناسبت جشن نیمه شعبان به این پرسش که به نظر شما والدین چطور میتوانند برای بچهها جا بیاندازند که باید منتظر امام زمان باشیم؟ پاسخ داد: به جای اینکه به بچهها یاد بدهیم منتظر ظهور امام زمان (عج) باشند، باید یاد بدهیم که در زمان غیبت، چه کار کنند که وقتی امام زمان (عج) ظهور کرد، به آقا خدمت کنند. انتظار باید در تمام امور زندگیمان جاری باشد. بچهها باید یاد بگیرند، در رفتار، فکرکردن و تصمیم گیریهایشان همیشه به این فکر کنند که من این کاری که انجام میدهم یا خصلت اخلاقیام نسبتی با امام زمان (عج) و یارانش دارد یا خیر.
وی افزود: برای منتظر بودن میشود شیوههای مختلفی را به کار برد. امام صادق (ع) فرمودند: «کونُوا دُعَاهً لِلنَّاسِ بِغَیرِ أَلْسِنَتِکمْ» صرفاً مردم را با گفتن به خوبیها دعوت نکنید مردم را به وسیله عملتان به خوییها دعوت کنید. یعنی اگر والدین و مسئولان طوری رفتار کنند که پسندیده باشد به صورت طبیعی بچهها و مردم عادی از آن رفتار تبعیت خواهند کرد و همین میتواند یک الگوی رفتاری، برای تعلیم مهدویت بچهها باشد. وقتی روی مفهوم انتظار و ظهور تمرکز میکنیم، به بچهها یاد میدهیم که مسئول خودشان هستند همانطور که خداوند در قرآن میفرماید: «علیکم انفسکم»؛ خودتان مواظب خودتان باشید، مسئولیت خودتان را بپذیرید. اگر به بچهها یاد بدهیم نسبت به خود و جامعهای که در آن زندگی میکنند، مسئولیتپذیر باشند، آنهابه مفهوم کسی که از یاران امام زمان است، نزدیک میشوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب افزود: نکته بعد اینکه هیچ وقت بچههای ما نباید احساس کنند که ارتباطشان با امام زمان صرفا برای این است که والدین از آنها راضی باشند، باید بیشتر احساس نیاز را در بچهها ایجاد کرد یعنی اینکه به بچهها باید یاد داد که اگر شما ارتباطتان با امام زمان قطع شود بخشی از معنای زندگیتان را از دست خواهید داد.
وی ادامه داد: بچه باید ببیند و احساس کند مادرش وقتی با امام زمان حرف میزند حالش خوب میشود و آن حال خوب را به عنوان تجربهای شیرین برای بچهها نقل کند. بعد آن بچه خودش هم تمرین میکند و برایش این احساس مقدس میشود. یک راه دیگر، استفاده از مفاهیم هنری است. هنر و دین در تعاملی دائمی با همدیگر هستند. استفاده از قوه تخیل و مضامین خوب، بد، زشت، زیبا و مضامینی از این دست و قصههای زیبا حتی آهنگهای مفید میتواند به اصل تربیت دینی بچهها کمک کند. به طور مثال سرود سلام فرمانده که اخیرا خیلی پررنگ شد، از هزاران کتاب بهتر توانست مفاهیم مهدویت را به بچهها تعلیم دهد. مفاهیمی چون سلام، فرمانده، آمادگی بچهها برای خدمت کردن، از طریق این سرود به بچهها منتقل شد.
وی در پاسخ به این سوال که برای جوانان در مورد امر ظهور و انتظار چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟ گفت: وقتی فرزندانمان، نوجوان و جوان شدند باید زبان را تغییر داد. در کودکی، بچهها با زبان عاطفی متوجه میشوند ولی وقتی دوباره سن بالاتر میرود زبان تغییر میکند. بچه وقتی وارد جامعه میشود مسئولان و نهادهای مرتبط با جوانان با زبان دیگری باید بچهها را تقویت کرده و از ایمان آنها مراقبت کنند.
دکتر صادقنیا ادامه داد: پدر و مادر برای جشن نیمه شعبان میتوانند کارهای مختلفی انجام دهند. ما نباید دنبال کارهای بزرگ باشیم. اگر یک مادری به مناسبت نیمه شعبان آشپزی متفاوتتری انجام دهد، کیک درست کند و فضای خانه را کمی تزئین کند، بچهها متوجه میشوند که امروز با روزهای دیگر متفاوت است. اگر مادری اسم فرزندش مهدی است به مناسبت این روز با هدیهای این روز را برای او پررنگ کند. نفس عیدی و کادو دادن در این روز میتواند این روز را پررنگ کند. یا مادر به بچهها بگوید اگر به مناسبت نیمه شعبان شعری در مورد امام زمان حفظ کنید، به شما جایزه میدهم. پدر هم میتواند با یک دورهمی خانوادگی این روز را برای بچهها متفاوت کند.
وی در پایان افزود: ضمن اینکه پدر یا مادر گاهی اوقات که میخواهند به بچه بگویند این کار خوب است و کاری دیگر بد، آنرا به مفهوم مهدویت گره بزنند و بگویند اگه این کار را بکنی امام زمان (عج) از تو راضی است یا این کار و نکنی امام زمان (عج) از تو ناراضی است. والدین با همسایهها گفتوگو کنند، یک برنامه دسته جمعی برای مجتمع طراحی کرده و بچهها را تشویق کنند که چراغانی کنند، چادری بزنند و موکبی برای پذیرایی راه بیاندازند.