خیانت تشیع انگلیسی به اسلام بر اساس خاطرات جاسوس انگلیسی
به گزارش ادیان نیوز، جریانی افراطی و ناآشنا با مبانی وحدت اسلامی که با عنوان “تشیع لندنی” نام برده می‌شود و فرقه‌ای بنام “صادق شیرازی” در داخل کشور نمایندگی آن را بر عهده دارد، با حمایت‌هایی که از جانب دشمنان اتحاد مسلمانان دریافت می‌کند، ضربات سختی را بر پیکره “امت واحده اسلامی” وارد می‌کند.سازماندهی این طیف که به نام تشیع در حال فعالیت هستند، در کشورهای خارجی و توسط سرویس‌های جاسوسی آن کشورها انجام می‌شود و به‌خصوص دست کشورهای “انگلیس” و “آمریکا” در هدایت و پشتیبانی از این فرقه تا حدود زیادی هویدا شده است.
این دو کشور که نیک دریافته‌اند تنها راه جلوگیری از نفوذ پیشرفت همه‌جانبه مسلمانان سرگرم کردن آنها به اختلافات درونی و در نتیجه غفلت از دشمن مشترک است، تاکنون حمایت‌های بی‌دریغی را از مروجان توطئه اختلاف و چنددستگی بین مسلمین به‌عمل آورده‌اند.
تاسیس چندین شبکه‌ماهواره‌ای در کشور انگلیس به قصد اختلاف‌افکنی بین شیعه و سنی و ترویج عزاداری‌های خشن و به دور از شان اهل بیت(علیهم السلام) از جمله همین پشتیبانی‌هاست و البته در ورای فعالیت این فرقه افراطی و غریبه با اسلام، اهداف بلندمدت دیگری نیز در سر توطئه‌گران پرورانده می‌شود.
اهمیت “تشیع وابسته و اختلاف‌افکن” برای سرویس جاسوسی انگلیس تا آنجا است که هر شخصی از هر تابعیتی که باشد اگر وابسته به این فرقه باشد، به آسانی موفق به گرفتن تابعیت انگلیس شده و حتی به دست آوردن شناسنامه انگلیسی نیز برای وابستگان تشیع انگلیسی، کار دشواری نیست.
از انگلیس خبیث و آمریکای جنایتکار که بگذریم، کشوری چون “عربستان سعودی” که داعیه خادم حرمین شریفین را دارد،- و البته خیانت آنان به اسلام دست کمی از کینه و خیانت صهیونیسم نسبت به اسلام ندارد- از فرقه شیرازی پشتیبانی زیادی کرده و روادید سفر وابستگان این فرقه برای سفر به این کشور، خیلی سریع و با تشریفات کم صادر می‌شود.
بنا بر این گزارش، اختلاف‌افکنی بین تشیع و تسنن و جلوگیری از ایجاد وحدت بین مسلمانان، مساله تازه‌ای نیست؛ بلکه در کتاب خاطرات همفر- جاسوس انگلیسی- به‌عنوان اولین مورد از نقاط ضعف مسلمین “اختلاف بین شیعه و سنی” ذکر شده و در جاهای دیگر به تقویت و تعمیق این اختلاف تاکید شده است.
در بخش دیگری از کتاب خاطرات این جاسوس، به نقاط قوت مسلمانان اشاره شده و راه‌های از بین بردن آن را نیز متذکر شده است. از جمله راهبردهای مقابله با ممالک اسلامی، “دامن زدن به اختلافات مذهبی با ایجاد حس بدگمانی و سوء ظن در میان مسلمانان شیعه و سنی” بوده که امروزه نیز بر مبنای همین هدف، برنامه‌های کشورهای غربی با پیش‌قدمی افرادی نفوذی، اجرا می‌شود.
شوربختانه باید گفت، اکنون توهین‌های فعالین تشیع انگلیسی مانند: “یاسرالحبیب” به مقدسات اهل سنت و همسران پیامبر اعظم(ص)، به‌عنوان موضع‌گیری تشیع علیه تسنن پمپاژ شده، ولی فتوای مراجع عالیقدر تقلید از جمله: مقام معظم رهبری مبنی بر “حرمت سب صحابه و همسران پیامبر” چندان ترویج نمی‌شود.
مطابق این کتاب، یکی از دیگر از نقاط قوت جامعه اسلامی که باید برای مقابله آن اقدام شود،”برپا داشتن مراسم عزاداری امام حسین(ع) از سوی شیعه در ماه‌های محرم و صفر که در استحکام مبانی ایمان مسلمین تاثیر انکارناپذیری دارد” بوده که در همین راستا نیز برای “ترویج عزاداری‌های خشن”، “تشویق به قمه‌زنی”، “تبلیغ نهضت امام حسین(ع) به‌عنوان قیامی غیرسیاسی”، در شبکه‌های ماهواره‌ای وابسته به فرقه “صادق شیرازی” برنامه‌هایی تولید و پخش می‌شود و دیگر رسانه‌های آنها نیز بر اجرای دسیسه دشمن اصرار ویژه‌ای دارند.
“برهم زدن رابطه دوستی آمیخته با احترام بین عالمان دین و مردم وظیفه‌ای است که هیچ مامور انگلیسی نباید فراموش کند”، بندی دیگر از توطئه استعمار پیر یعنی انگلیس برای تسلط بر جوامع اسلامی بوده که به دو روش توصیه شده است: یکی “تهمت وارد ساختن به علما و مراجع” و دیگری “ورود برخی از عالم‌نمایان وابسته به انگلیس در لباس دین” است.
با کمال تاسف امروزه مشاهده می‌شود که در هر دو راستا اقدامات مشکوکی صورت می‌گیرد. در شبکه‌های ماهواره‌ای مروج تشیع انگلیسی به علمای بزرگ دین مانند: مرحوم “آیت الله بهجت”، “آیت الله مکارم شیرازی” و دیگر بزرگان موافق وحدت، توهین‌های بی‌شرمانه‌ای می‌شود.
از سوی دیگر افرادی با تفکرات انگلیسی و ضد وحدت را وارد حوزه‌های علمیه کرده و از طریق ترویج تحجر و خشونت در اسلام، راه پیش‌رونده فتح سنگرهای کلیدی جهان توسط اسلام را می‌بندند.
خیانت تفرقه و تکه‌تکه کردن جامعه عظیم اسلامی که منجر به “ریخته شدن خون مسلمان به دست مسلمان” شده و برخی از نتایج آن اکنون در کشورهای اسلامی مشاهده می‌شود، گناه نابخشودنی است که افرادی مانند: “صادق شیرازی” از مسببین آن هستند و باید در پیشگاه خداوند متعال، پیامبر اعظم(ص) و اهل بیت(علیهم السلام) پاسخگو باشند، حتی اگر نام “منافق” نیز بر آنها نهاده نشود.
چه نام مناسبی بر کتاب نهاده بودند: “چگونه اسلام را نابود کنیم؟” و چه خوب افرادی آگاهانه- و عده زیادی ناآگاهانه- به‌نام اسلام قدم در مسیر طراحی شده توسط دشمنان قسم‌خورده اسلام و مسلمین بر می‌دارند و به دست خود تیشه بر ریشه نهال سر به فلک کشیده اسلام می‌زنند و چه معجزه‌آسا خداوند از این دین آسمانی محافظت می‌کند؛ چرا که قرار بود بعد از یک قرن نامی از اسلام باقی نماند و اما از آن روز نزدیک به سه قرن گذشته و اسلام هر روز بالنده‌تر از دیروز می‌شود. براستی “متناقض‌نمایی” عجیب است!
منبع: انجمن رهپویان هدایت