«حریم خدا» سروده حضرت آیت الله صافی گلپایگانی

خدا را حریمی است اندر خراسان * که هر کار مشکل در آن سازد آسان

حریمی ظهور عنایات الله * حریمی به رفعت فراتر ز کیهان

کمال ابد اندر آن در تجلّی * جمال ازل اندر آنجا نمایان

حریمی چو کعبه مطاف خلائق * از آن آفتاب حقیقت فروزان

گدای دَرَش را بُوَد بی‌نیازی * ز حور و قصور و ز غلمان و رضوان

حریمی که از قبّه پر فروغش * بود در تُتق، نور تا عرش رحمان

هوایش چو خُلد برین روح‌افزا * نسیمش نشاط‌آور و عنبر افشان

حریمی همه فیض بی حدّ باری * حریمی همه رحمت و روح و ریحان

رواقش بود رشک فردوس اعلا * جنابش بود قبله اهل عرفان

براهیم و نوح و مسیحا و موسی * در آنجا نشستند بر خوان احسان

زمین‌بوس او صبح و شب، ماه و خورشید * برِ رتبه‌اش پَست مریخ و کیوان

از آنش بود این همه شأن و عزّت * و ز آن یافت این احترام فراوان

که شد مدفن پور موسی بن جعفر * در آن آرمیده است ناموس یزدان

خداوند مُلک کمال و فضایل * امام مبین، کهف دین، اصل ایمان

به اسرار تنزیل و تأویل آگه * به احکام حقّ، رهنما و نگهبان

زمین و زمان و همه مُلک هستی * به امر خدایش بود زیر فرمان

سپهر معالی و روح معانی * علیّ بن موسی الرضا قطب امکان

به خلق است حجّت ز سوی  خداوند * به خالق وجودش دلیل است و برهان

ایا عالم آل و قرآن ناطق * امین خدا یاور مستمندان

ایا قرّه العین طه و یاسین * ایا وارث علم و مجد نیاکان

تویی صاحب معجزات و کرامات * تویی شافع شیعیان و محبّان

اگر رو سیاه و گناهم بزرگ است * و گر صرف  گردیده  عمرم به  خسران

به «لطفی» ز لطف شما این عجب نیست * شماریدش اندر ردیف غلامان

به هنگام مرگ و در اهوال دیگر * شفاعت نمایید زین غرق عصیان

منبع : شفقنا