کیفر مخالف ولایت علی (ع) در عالم برزخ

به گزارش ادیان نیوز، علامه طباطبائی صاحب تفسیر
المیزان نقل کرد: استاد ما حاج میرزا علی آقا قاضی می‏گفت در نجف اشرف در
نزدیکی منزل ما – مادر یکی از دخترهای افندی سنی‏های دولت عثمانی فوت کرد
این دختر در مرگ مادر بسیار ناله می‏کرد و بسیار ناراحت بود و با تشییع
کنندگان تا کنار قبر مادرش آمد و آن قدر گریه و ناله کرد که همه حاضران به
گریه افتادند هنگامی که جنازه مادر را در میان قبر گذاشتند دختر فریاد
می‏زد من از مادر جدا نمی‏شوم.

هر چه خواستند او را آرام کنند مفید
واقع نشد دیدند اگر بخواهند با اجبار دختر را از مادر جدا کنند مکن است
جانش به خطر بیفتد سرانجام بنا شد دختر را در قبر مادرش بخوابانند و دختر
هم در کنار پیکر مادر – در قبر بماند ولی روی قبر را با خاک نپوشانند بلکه
با تخته بپوشانند و دریچه‏ای بگذارند تا دختر نمیرد و هر وقت خواست از آن
دریچه بیرون آید.

دختر در شب اول قبر کنار مادر خوابید فردای آن شب
آمدند و سرپوش را برداشتند تا ببینند بر سر دختر چه آمده است دیدند تمام
موهای سر او سفید شده است پرسیدند چرا این طور شده‏ای گفت: شب کنار جنازه
مادرم در قبر خوابیدم ناگاه دیدم دو نفر از فرشتگان آمدند و در دو طرف
ایستادند و یک شخص محترمی هم آمد در وسط ایستاد آن دو فرشته مشغول سؤال از
عقائد مادرم شدند و او جواب می‏داد سؤال از توحید نمودند جواب درست داد
سؤال از نبوت نمودند جواب درست داد که پیامبر من محمد بن عبد الله (صلی
الله علیه و آله و سلم) است تا اینکه پرسیدند امام تو کیست آن شخص محترم که
در وسط ایستاده بود گفت: لست لها بامام؛ من امام او نیستم آن شخص محترم و
بزرگوار امام علی (علیه السلام) بود.(۱)

در این هنگام آن دو فرشته
چنان گرز بر سر مادرم زدند که آتش آن به سوی آسمان زبانه کشید من بر اثر
وحشت و ترس به او وضع که می‏بینید که همه موهای سرم سفید شده در آمدم.
مرحوم
قاضی می‏فرمود: چون تمام افراد طایفه آن دختر در مذهب اهل تسنن بودند تحت
تأثیر این واقعه قرار گرفته و شیعه شدند زیرا این واقعه با مذهب تشیع تطبیق
می‏کرد و خود آن دختر جلوتر از آنها به مذهب تشیع گروید.یخ مفید روایت
می‏کند که عبد الله بن مسعود گفت در یک شبی همراه پیامبر اکرم (صلی الله
علیه و آله و سلم) بودم دیدم که آن حضرت آهی کشید و فرمود: ای پسر مسعود
خبر رحلت من به من داده شده عرض کردم جانشین خود را تعیین کن فرمود: چه کسی
را عرض کرم. علی بن ابی طالب (علیه السلام) را رسول گرامی (صلی الله علیه و
آله و سلم) آهی کشید و سپس فرمود:

و الذی نفسی بیده لئن اطاعوه لید
خلن الجنه اجمعین التعین؛ سوگند به خداوندی که جانم در اختیار او است اگر
مسلمانان از علی (علیه السلام) پیروی کننده همه آنها بدون استثناء وارد
بهشت می‏گردند.۲
……………………………………………
پی نوشت :

۱کتاب عالم برزخ، ص ۱۹۸، نقل از معادشناسی، علامه سید محمد حسین تهرانی، ج ۳، ص ۱۱۰

۲امالی شیخ صدوق، ص ۲۱ و ۲۲.
منبع : جام نیوز