مساله غدیر در کتاب قرآن

به گزارش ادیان نیوز، مشیت و اراده مولی (ذات اقدس باری سبحانه) بر این تعلق یافت که داستان
غدیر پیوسته باقی و تر و تازه بماند و گذشت زمان آن را کهنه و متروک نسازد و
سال و ماه، او اهمیت و اثر آن نکاهد، لذا در پیرامون آن آیاتی نازل فرمود
که با صراحت بیان ترجمان آن باشد و امت اسلامی هر صبح و شام با ترتیل، آیات
قرآن کریم را تلاوت و مدلول آیات کریمه را بخاطر بسپارند، و گوئی خداوند
سبحان ضمن تلاوت هر یک از
آیات مربوط بان توجه قاریان قرآن را بداستان مزبور معطوف میدارد، و اثر
درخشان واقعه مهمه غدیرخم را در قلب قاری تجدید، و طنین این واقعه را در
گوش او منعکس میفرماید تا هر مسلم و قاری قرآن آنچه را که از دین الهی در
باب خلافت کبری بر او واجب گشته نصب العین قرار داده و بمدلول آن استوار و
ثابت بماند.
آیه تبلیغ
از جمله آیات کریمه: قول خدای تعالی است در سوره مائده:
یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک، فان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس.
این آیه شریفه روز هجدهم ذی الحجه سال حجه الوداع (دهم از هجرت) نازل شد،
پس از آنکه پیغمبر گرامی صلی الله علیه و آله و بزرگوار بغدیرخم رسید
جبرئیل در ساعت پنجم از روز مذکور بر آنجناب فرود آمد و گفت: یا محمد صلی
الله علیه و آله همانا خدای متعال بتو درود میفرستد و میفرماید: ” ای
فرستاده خدا، ابلاغ کن آنچه را (که درباره علی علیه السلام) از جانب
پروردگارت بتو نازل شد، و اگر این امر را اجراء ننمائی، رسالت خود را انجام
نداده ای… ” تا آخر آیه، در این موقع پیشروان آن کاروان عظیم که تعداد
آنها یکصد هزار یا بیشتر بود نزدیک جحفه رسیده بودند پیغمبر صلی الله علیه و
آله امر فرمود آنها را که از آن نقطه پیشروی کرده اند برگردانند و آنها را
که عقب بودند در جای خود متوقف سازند تا علی علیه السلام را در میان
آنگروه آشکار سازد و
آنچه را که خداوند متعال درباره او نازل فرموده بانها ابلاغ فرماید، و
(جبرئیل) آن جناب را آگاه ساخت، که خداوند او را (از کید بدخواهان)
نگاهداری فرموده.
آنچه در بالا بدان اشعار نمودیم در نزد علماء ما امامیه) مورد اتفاق همگانی
است، ولی ما اینجا در این مقام باحادیث اهل سنت در این زمینه استدلال و
احتجاج مینمائیم، اینک بیان مقصود:
۱- حافظ ابوجعفر محمد بن جریر طبری متوفای ۳۱. (شرح حال او در ج ۱ ص ۱۶۶
ذکر شد) باسناد خود با بررسی، در ” کتاب الولایه ” در طریق حدیث غدیر از
زید بن ارقم روایت نموده که: چون رسول خدا صلی الله علیه و آله در بازگشت
از حجه الوداع بغدیرخم رسید، هنگام ظهر بود و هوا در نهایت گرمی بود، بامر
آنجناب خار و خاشاک آن محل را برطرف ساخته و نماز جماعت اعلام شد و ما همگی
مجتمع شدیم سپس خطبه رسا انشاء فرمود، بعد از آن فرمود: همانا خداوند
متعال این آیه را نازل فرموده است:… بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل
فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس، و جبرئیل از طرف پروردگار من بمن
امر نموده که در این محل (که گروه مسلمانان حضور دارند) بایستم و هر سفید و
سیاهی را آگاه نمایم باینکه: علی بن ابی طالب برادر من، وصی من، خلیفه من،
و پیشوای بعد از من است، من از جبرئیل درخواست کردم که پروردگارم مرا از
انجام این امر بر کنار فرماید، زیرا میدانستم که افراد با تقوی کم و موذیان
و ملامت کنندگان زیادند
که مرا به پیوستگی زیاد باعلی نکوهش میکنند و از توجه زیاد من بعلی بحدی
نگران و بدبین هستند که مرا اذن (گوش) نامیده اند، و خدای متعال ضمن این
آیه، نکوهش و گفتار آنان را بمن خبر داد: و منهم الذین یوذون النبی و
یقولون هو اذن قل اذن خیر لکم و اگر بخواهیم نام آنها را ببرم و آنها را
معرفی کنم، خواهم نمود، ولی با ندریدن پرده آنها بکرامت خود افزودم.
خدای متعال راضی نشد جز بابلاغ این امر، پس ای گروه مردم این را بدانید
همانا خداوند او را (علی علیه السلام را) بعنوان ولی و امام بر شما نصب
نمود و اطاعت امر او را بر همه واجب فرمود، حکم او جاری و گفتار او روا و
نافذ است، و هر کس با او مخالفت نماید از رحمت خدا دور است، و کسیکه او را
تصدیق نماید مشمول رحمت پروردگار است بشنوید و اطاعت کنید پس همانا: خدای
مولای شما است، و علی امام (پیشوا) شما است، و سپس امامت در فرزندان من از
صلب او (علی علیه السلام) برقرار است، تا روز قیامت، حلالی نیست مگر آنچه
خدا و رسولش آنرا حلال فرموده اند، و حرامی نیست مگر آنچه خدا و رسولش آنرا
حرام نموده اند و آنان، (یعنی علی علیه السلام و امامان از فرزندان او)،
علمی نیست مگر خدای متعال آنرا در من احصاء (و بمن موهبت فرموده) و من آنرا
نقل نمودم به علی، پس، از او گمراه نشوید و از اوامر او استنکاف ننمائید.
زیرا اوست که بسوی حق راهنمائی میکند و بحق عمل مینماید، خداوند توبه احدی
را از آنانکه او را انکار نمودند نمی پذیرد و او را نمیامرزد. بر خدا حتم
است که چنین کند: او را جاویدان بعذاب دردناکی مبتلا کند پس او (علی علیه
السلام) افضل تمام مردم است بعد از من مادام که رزق بندگان نازل میشود و
خلق جهان باقی هستند، آنکس که خلافت او را مرتکب شود از رحمت خدا دور است.
این گفتار من، از جبرئیل، از خداوند است، پس هر کس نگران باشد و بیندیشد که برای فردای خود چه پیش فرستاده است؟
بفهمید محکم قرآن را (مطالب استوار و صریح آنرا) و پیروی نکنید متشابه آنرا
(آیاتیکه نیازمند به بیان و تفسیر و توضیح و تاویل است) و هرگز تفسیر درست
نتواند کرد آنرا مگر کسیکه من دست او را گرفته ام و بازوی او را بلند
نموده ام و بشما او را نشان میدهم: هر کس من مولای اویم، این علی مولای او
است، و موالات او از جانب خداوند است که آنرا برمن نازل نموده است، آگاه
باشید، بطور تحقیق وظیفه خود را اداء نمودم، آگاه باشید امر حق را ابلاغ
کردم، آگاه باشید آنچه را مامور بودم بشما شنوانیدم، آگاه باشید، آنچه
نیازمند به توضیح بود توضیح نمودم، امارت و فرماندهی مومنین بعد از من برای
احدی جز او روا نیست سپس، او را (علی علیه السلام را) ببالا بلند فرمود تا
بحدی که پای او مقابل زانوی پیغمبر صلی الله علیه و آله قرار گرفت، و
فرمود: ای گروه مردم، این برادر من،
و وصی من و فرا گیرنده علم من است و جانشین من بر هر کس که بمن ایمان آورده
و بر تفسیر کتاب پروردگار من، و در روایتی افزود. اللهم وال من والاه و
عاد من عاداه و العن من انکره، و اغضب علی من جحد حقه.
یعنی بار خدایا دوست بدار دوستان او را و دشمن بدار دشمنان او را، و از
رحمت خود دور دار منکرین او را، و خشم فرما بر کسیکه حق او را انکار نماید.
بار خدایا تو نازل فرمودی هنگام آشکار کردن این امر برای علی این آیه را: ”
الیوم اکملت لکم دینکم ” (بامامته) یعنی امروز کامل ساختم برای شما دین
شما را، بسبب امامت او، پس هر کس به پیشوائی او و آنها (از امامان) که از
فرزندان من از صلب او است تا روز قیامت تن ندهند، این گروه اعمالشان نابود
میشود و آنان همیشه در آتش خواهند بود، همانا ابلیس باعث بیرون شدن آدم
علیه السلام (با اینکه برگزیده خدا بود) گردید، بسبب حسد، پس حسد نورزید که
در نتیجه اعمال شما نابود شود و قدمهای شما بلغزد، درباره علی نازل شده
است، سوره ” و العصر، ان الانسان لفی خسر “.

ای گروه مردم: ایمان بیاورید بخدا و رسول او، و بنوریکه با او نازل شده،
پیش از آنکه چهره هائی را دگرگون سازیم و آنها را به پشت سر برگردانیم یا
آنها را لعنت کنیم همانطور که اصحاب سبت را لعنت نمودیم، آن نور از خداوند
در من است، و سپس در علی علیه
السلام و بعد از او در نسل او است تا قائم مهدی.
ای گروه مردم: بزودی بعد از من، پیشوایانی خواهند بود که بسوی آتش دعوت
میکنند (پیروان خود را مستحق عذاب الهی مینمایند) و روز قیامت کسی آنها را
یاری نمیکند، و خداوند و من از آنان بیزاریم، آنان و یاران و پیروانشان در
پست ترین درجات جهنم خواهند بود، و زود است که امر خلافت را بدون حق تبدیل
بپادشاهی (و تسلط خودخواهانه بر خلق) خواهند نمود، پس در این هنگام است که
خداوند بمجازات شمامی پردازد ای گروه جن و انس، و بسوی شما شراره های آتش و
مس گداخته و روان میسازد و در این هنگام دیگر روی نصرت نخواهید دید…
کتاب الغدیر،ج۲،ص۸۸-۹۲

منبع : شفقنا