تاریخچه تاریک واتیکان و پاپ‎های فاسد

به گزارش ادیان نیوز، در تاریخ دو هزار ساله واتیکان و فرمانروایی مقام پاپ بر کاتولیک ها، وقایع تیره زیادی دیده می شود. با توجه به حکمرانی پاپ ها بر شئونات مختلف زندگی مردم اروپا، ظلم و ستم زیادی از این قشر به اصطلاح برگزیده دیده شده است.

در اروپای قرون وسطی فرمانروایان و پادشاهان و نیز کلیسا حاکم بر این قاره و فئودال ها و زمین داران بزرگ به نوعی بازوی دو دسته اول برای چپاول و استعمار رعیت ها و قشر عوام جامعه بودند.

در تاریخ آمده است که کلیسا نقش توجیه ظلم ها و چپاول پادشاهان را داشته و از طرفی با تفتیش عقاید توده مردم، از هرگونه انقلاب و شورش آن ها علیه ظلم حاکمان جلوگیری می کرده است.

فساد از همه شکل بر کلیسای قرون وسطی تسلط داشت. از جنبه های برجسته فساد جاری در کلیسای آن دوره می توان به فساد مالی، فساد کشیش ها و روحانیان کلیسا ، فروش آمرزش نامه، تفتیش عقاید و سرکوب مخالفان اشاره کرد.

کلیسا به شیوه های مختلف اموال، زمین ها و املاک گسترده ای به دست آورد و این اموال فراوان و نیز طریقه کسب آن باعث فساد لجام گسیخته دربار پاپ، کلیسا و کارگزاران آن شد. دادگاه ها در برابر پول، با رسوایی تمام رام می شدند و انتخاب هر پاپی با رشوه زیاد انجام می شد.

یکی از راه های پول اندوزی پاپ ها عبارت بود از فروش ادارات وابسته به کلیسا، یا نصب اشخاصی به مقامات کلیسایی و حتی کاردینالی که حاضر بودند کمک اساسی به هزینه کلیسا کنند. الکساندر ششم ۸۰ اداره جدید تأسیس کرده و از هر یک از افرادی که برای مدیریت آن اداره ها منصوب کرد، ۷۶۰ دوکات (۱۹۰۰۰ دلار) دریافت کرد.

 

اسقف تورچلو (۱۴۵۸) در این باره می گوید: «اخلاق روحانیان کلیسا فاسد است، آنها برای عموم مایه دردسر و دل آزاری شده اند.» از چهار فرقه رهبانی «فرانسیسیان»، «دومینیکیان» «کرملیان»، و «آوگوستینوسیان» که در اواخر قرن سیزدهم تأسیس شده بودند، سه فرقه اول به نحو شرم آوری از تقوا و پرهیزگاری دست کشیده بودند.

اراسموس دانشمند برجسته قرن پانزدهم در این باره می گوید: بسیاری از صومعه ها تفاوت چندانی با مراکز فساد عمومی ندارند.

ویل دورانت نویسنده کتاب تاریخ تمدن درباره فروش آمرزش نامه از سوی کلیسا می گوید: مومنان، پس از آنکه به عادت همیشگی به گناه خویش اعتراف می کردند، اغلب با این درخواست مواجه می شدند که به نسبت وسع خویش اعانه ای نقدی به کلیسا بپردازند. این اعانه های نقدی که قرار بود برای کارهای خیر پرداخت شود فقط جنبه فرعی داشت و در بعضی موارد، به شرط اصلی بخشایش تبدیل می شد.

به تدریج آمرزشنامه ها صورت زد و بندهای مالی به خود گرفت و به بروز کشمکش میان کلیسا و قدرت های کشوری، که همیشه برای خود سهمی از این کار می خواستند، انجامید.

تفتیش عقاید از سوی هیئت‌های داوری بسیار مجهز انجام می شد و کلیسای کاتولیک می‌کوشید از طریق آنها به اهداف مورد نظر خود نائل شود. افراد زیادی به بهانه های واهی در دادگاه‌های تفتیش عقاید متهم به ارتداد، شرک و جادوگری می‌شدند. این افراد ابتدا برای اعتراف‌گیری شکنجه شده و در صورت عدم اعتراف سرنوشت معلومی برای آنها متصور نبود.

 

اگرچه اکثر متهمان تحمل شکنجه‌ها را نداشته و به اعمالی که حتی مرتکب نشده بودند اعتراف می کردند. بعد از این اعتراف، کلیسا آنان را به شکلی غیر انسانی اعدام می‌کرد.

از جمله بارزترین حکم های اعدام صادر شده از سوی کلیسای قرون وسطی می توان به صدور حکم ارتداد و اعدام گالیله اشاره کرد. گالیلئو گالیله دانشمند برجسته قرن شانزده و هفده میلادی، در نظریه خود بیان کرد که زمین گرد است و به دور خورشید می گردد.

نظریه وی که مخالف نص انجیل بود، موجب شد که از سوی کلیسا مورد تفتیش عقاید قرار گیرد. گالیله برای نجات جان خود مجبور شد نظریات علمی خود را پس گیرد.

واشنگتن پست در حاشیه تعریف و تمجید از پاپ فرانسیس، که در حال دیدار از ایالات متحده آمریکا است، به بررسی چند تن از ستمکارترین و بدنام ترین پاپ های تاریخ پرداخته است.

الکساندر ششم متولد اسپانیا و از خانواده ای قدرتمند بود. وی به دلیل فساد اخلاقی و نیز انتصاب آشنایان به منصب های مهم کلیسا بسیار بدنام است.

توطئه ها و بی بند و باری های دوره حکمرانی وی بین سال های ۱۴۲۹ و ۱۵۰۳ میلادی، در طول تاریخ کلیسا و واتیکان کم سابقه است. تا جایی که بسیاری از مورخان از زنای وی با دخترش خبر می دهند.

دوره این پاپ که در برخی منابع به پاپ استفان هفتم نیز معروف است، در سال ۸۹۶ میلادی با یک واقعه هولناک آغاز شد.

وی جنازه فورموزوس، پاپ پیش از خود را به جرم کفر به دادگاه آورده و محاکمه کرد. در حالی که جرم پاپ فورموزوس فقط وابستگی به یک جریان قدرت متفاوت بود.

پس از محاکمه ، پاپ استفان دستور داد لباس های جنازه فورموزوس را از تن درآورده و انگشتان وی را قطع کنند. سپس جنازه فورموزوس روی خیابان های رم کشیده شده و به رودخانه تیبر پرتاب شد.

به نوشته دایره المعارف کاتولیک، پاپ جان هفتم فردی بی نزاکت و بی اخلاق بود که کلیسای معروف واتیکان یعنی لاتران را به خانه فساد تعبیر می کرد. در دوره وی فساد اخلاقی در کلیسا موجب رسوایی و بدنامی واتیکان شده بود.

پاپ جان هفتم به جرم های متعددی مشهور بود که از آن جمله می توان به شهادت کذب و فروش زمین های بهشت برای کسب منافع شخصی اشاره کرد. قتل وی نیز از سوی مردی انجام شد که وی را به هنگام زنا با زنش دیده بود.

اوربان ششم در سال ۱۳۷۸ میلادی طی یک توطئه در واتیکان که موجب ظهور دو دستگاه پاپی موازی شد به مسند قدرت نشست. وی دستور بازداشت، شکنجه و اعدم تعداد زیادی از کاردینال های خود را به جرم توطئه صادر کرد.

گفته می شود که وی شکنجه گران را به دلیل پایین بودن صدای ناله و فریاد کاردینال ها زیر شکنجه، مورد توبیخ قرار داده است.

وی در قرن یازدهم یک بار از مقام پاپی استعفا داد و جایگاهش را به فروش گذاشت.

یکی از پاپ های دیگر در قرن یازدهم در مورد بندیکت چهارم می گوید: وی تا حدی فرومایه، پلید و هرزه بود که یادآوری شخصیت وی برای هر کسی مشمئز کننده است.

این پاپ به دلیل حیف و میل سرمایه ها و دارایی های کلیسا بسیار بدنام است. وی بارها دارایی های واتیکان را برای هزینه های شخصی و عیاشی های خود حیف و میل کرد و برای جبران این کمبود، مردم را ترغیب به خرید گناهانشان می کرد تا از عذاب الهی در امان باشند.

رفتار نادرست و ولخرجی های این پاپ موجب قیام مارتین لوتر و تشکیل فرقه پروتستان شد.

آنچه که در این گزارش بررسی شد، گوشه ای از فساد واتیکان و حکمرانان آن در گذشته بود. گرچه در حال حاضر در کلیسا حکم تفتیش عقاید، شکنجه و اعدام افراد صادر نمی شود اما باید توجه داشت که در فساد رایج در کلیسای کاتولیک قرن های جدید، به صورتی فراگیر در حال گسترش است، به طوری که پاپ فرانسیس، در مواردی مجبور به عذرخواهی به دلیل گناهان کشیش های کاتولیک در سراسر جهان شده است. 

منبع:  رسا