یارگیری رژیم صهیونیستی از بین یهودیان ایران در دوران پهلوی
به گزارش ادیان نیوز، رژیم صهیونیستی که از ابتدای تولد نامشروع‌اش تاکنون به‌شدت از نداشتن مشروعیت در رنج و عذاب بوده، با جمع کردن افرادی از سراسر دنیا و اسکان آنها در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، به دنبال ایجاد ملت و به زعم خود تشکیل دولت بر آمده است.این تکاپوها در حالی صورت می‌گیرد که هر سه ضلع “دولت مشروع”، “ملت بومی” و “سرزمین” که مشخصه‌های اصلی یک کشور هستند، در شاکله رژیم جعلی صهیونیستی به چشم نمی‌خورد.
برای جبران ضعف‌های ساختاری، این رژیم با استفاده از روابطی که با کشورهای یهود‌ی‌نشین برقرار کرده، تلاش در جهت جذب یهودیان به فلسطین را داشته که البته روند مهاجرت معکوس صهیونیست‌ها در سال‌های گذشته، نگرانی‌های جدی را برای مسئولین این رژیم پوشالی به وجود آورده است.
یکی از کشورهایی که مورد طمع این رژیم غاصب قرار گرفته بود، کشور ایران در دوران پهلوی بود که با توجه به تقارن سال‌های ابتدایی تولد نامشروع آن با حکومت محمدرضا شاه پهلوی، ارتباطات بسیاری را در این جهت با رژیم ستمشاهی برقرار کرده بودند.
سفرهای متعدد وزیر مهاجرت، رئیس کل جلب مهاجرت و دیگر کارگزاران رژیم صهیونیستی به ایران در دوران پهلوی و همچنین راه‌اندازی خطوط هواپیمایی بین ایران و سرزمین‌های اشغالی به تعداد پرواز سه بار در هفته در سال ۱۳۳۸، از برنامه‌ریزی هماهنگ صهیونیست‌ها برای گرد هم آوردن یهودیان از اقصی نقاط جهان و اسکان آنها در منطقه راهبردی فلسطین اشغالی حکایت داشت.
علاوه بر این، مجمع جهانی صهیونیست‌ها مخارج داوطلبین مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی را پرداخت می‌کرد و ذلت‌پذیری در دوران پهلوی تا آنجا بود که گذرنامه ایرانی یهودیانی که به فلسطین مسافرت می‌کردند، باطل و برای آنها گذرنامه صهیونیستی صادر می‌شد.
در سند شماره ۲-۳-۸۰۹۴ مورخ ۰۳/۱۰/۱۳۳۹ ساواک آمده: “اخیرا مشاهده شده یهودیان ایرانی و تابع دولت شاهنشاهی که با گذرنامه ایرانی از کشور خارج و به اسرائیل می‌روند، گذرنامه آنها در اسرائیل توسط اداره مهاجرت و پلیس اسرائیل اخذ و گذرنامه اسرائیلی به آنها داده می‌شود و این امر مبیّن ترک تابعیت آنان و از بین بردن گذرنامه ایرانی است و هنگام مراجعت این قبیل یهودیان چون گذرنامه اسرائیلی در دست دارند و مأمورین گذرنامه فرودگاه از جریان بی‌اطلاع می‌باشند، با آنها مانند خارجیان رفتار می‌نمایند.”
رژیم صهیونیستی همچنین افرادی را برای تبلیغ بین یهودیان و تشویق آنها به ترک تابعیت ایران و اقامت در سرزمین‌های اشغالی فلسطین اعزام می‌کرد که با وجود خطرناک بودن این روند برای کشور ایران، اما به دلیل روابط حسنه محمدرضا شاه و این رژیم، با این رویه مداخله‌جویانه و تحریک‌آمیز اقدام در خور و متناسبی صورت نمی‌گرفت.
تبلیغات فراوانی که برای مهاجرت یهودیان ایران به سرزمین‌های اشغالی صورت می‌گرفت، فضای غیر عقلانی و احساسی را برای یهودیان رقم زده بود. به‌عنوان مثال بعد از جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ میلادی، احساسات عده‌ای از یهودیان ایرانی نیز تحریک شده بود و آنها به بهانه جلوگیری از نابودی صهیونیست‌ها توسط اعراب، از همه یهودیان دنیا خواستند به فلسطین اشغالی سفر کنند.
موضوع مهاجرت یهودیان ایران به سرزمین‌های اشغالی که با تحریک عاملین رژیم صهیونیستی صورت می‌گرفت، به تهدیدی علیه یکپارچگی ملی در زمان پهلوی دوم تبدیل شده بود تا آنجا که با خطرناک شدن این وضعیت، رژیم وقت ایران مانع از سفر عده‌ای از یهودیان شده بود.
در این رابطه مجله “اخبار الاسبوع” در تاریخ ۱۳۵۰/۰۱/۰۵چنین نوشته: “دولت ایران از مهاجرت کلیمی‌های ایرانی به اسرائیل که تعداد آنها ۶۵۰۰۰ نفر می‌باشد جلوگیری نموده، اتخاذ این تصمیم صرفا به منظور حفظ روابط و توسعه علائق خود با کشورهای عربی می‌باشد. ضمنا رئیس اداره مهاجرت اسرائیل هنگام مراجعت از تهران طی بیانیه‌ای که در جراید اسرائیل تحت عنوان «ما دیگر مهاجرین جدیدی از ایران نخواهیم نداشت» منتشر و اضافه نموده که تحول عمیقی در روابط ایران و اعراب به‌وجود آمده است.”[۱]
گفتنی است، وابستگی رژیم پهلوی به کشورهای غربی باعث شده بود، با وجود اقدامات مختلف یهودی‌های طرفدار رژیم صهیونیستی در کشور، اما کوچک‌ترین مقابله‌ای با آنها صورت نگیرد و از این‌رو بود که خودشان از آن دوران با عنوان “عصر طلایی” یاد می‌کنند.
[۱] سند شماره ۵۳/۳۲۱ مورخ ۱۳۵۰/۰۱/۱۹ساواک
منبع: انجمن رهپویان هدایت