زیارت اربعین در ردیف نمازهای واجب و مستحب
به گزارش ادیان نیوز، متن گفتار ذکر شده این مرجع تقلید شیعیان بدین شرح است:
امام حسن عسگری (علیه السلام) فرمودند: «علامات المؤمن خمس: صلاه الخمسین و
زیاره الأربعین و التختّم فى الیمین و تعفیر الجبین و الجهر ببسم الله
الرّحمن الرّحیم»[۶]؛ «نشانه های مؤمن و شیعه، پنج چیز است: اقامهٴ نمازِ
پنجاه و یک رکعت، زیارت اربعین حسینی، انگشتر در دست راست کردن، سجده بر
خاک و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم».
مراد از نماز پنجاه و یک رکعت، همان هفده رکعت نماز واجب روزانه به اضافهٴ
نمازهای نافله است که جبران کنندهٴ نقص و ضعف نمازهای واجب است؛ به ویژه
اقامهٴ نماز شب در سحر که بسیار مفید است. نماز پنجاه و یک رکعت به شکل
مذکور از مختصات شیعیان و ارمغان معراج رسول خدا (صلی الله علیه و آله و
سلم) است. شاید سرّ ستودن نماز به وصف معراج مؤمن این باشد که دستورش از
معراج آمده است و نیز انسان را به معراج می برد.
موارد دیگری نیز که در روایت یاد شده، همگی از مختصات شیعیان است؛ زیرا فقط
شیعه است که سجدهٴ بر خاک دارد و نیز غیرشیعه است که یا بسم الله الرحمن
الرحیم را نمی گویند یا آهسته تلفظ می کنند. همچنین شیعه است که انگشتر به
دست راست کردن و نیز زیارت اربعین حسینی را مستحب می داند.
مراد از زیارت اربعین، زیارت چهل مؤمن نیست؛ زیرا این مسأله اختصاص به شیعه
ندارد و نیز «الف و لام» در کلمهٴ «الاربعین»، نشان می دهد که مقصود امام
عسکری (علیه السلام) اربعین معروف و معهود نزد مردم است.
اهمیت زیارت اربعین، تنها به این نیست که از نشانه های ایمان است، بلکه طبق
این روایت در ردیف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. برپایهٴ این
روایت، همان گونه که نماز ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثهٴ
کربلا نیز ستون ولایت است.
به دیگر سخن، براساس فرمودهٴ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم): عصارهٴ
رسالت (نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم)) قرآن و عترت است؛ «إنى تارک
فیکم الثقلین… کتاب الله و… عترتى أهل بیتى»[۷]. عصارهٴ کتاب الهی که دین
خداست، ستونی دارد که نماز است و عصارهٴ عترت نیز ستونش زیارت اربعین است
که این دو ستون در روایت امام عسکری (علیه السلام) در کنار هم ذکر شده است؛
امّا مهمّ آن است که دریابیم نماز و زیارت اربعین انسان را چگونه متدین می
کنند.
دربارهٴ نماز، ذات اقدس الهی، معارف فراوانی را ذکر کرده است. مثلا ً
فرموده: انسان، فطرتاً موحّد است، ولی طبیعت او به هنگام حوادث تلخ، جزع
دارد و در حوادث شیرین از خیر جلوگیری می کند، مگر انسان های نمازگزار که
آنان می توانند این خوی سرکش طبیعت را تعدیل کنند و از هلوع، جزوع و منوع
بودن به درآیند و مشمول رحمت های خاص الهی باشند؛ ﴿إنّ الإنسان خلق هلوعاً ٭
إذا مسّه الشرّ جزوعاً ٭ و إذا مسّه الخیر منوعاً ٭ إلّا المصلّین﴾[۸].
زیارت اربعین نیز انسان را از جزوع، هلوع و منوع بودن باز می دارد و گفته
شد که هدف اساسی سالار شهیدان نیز تعلیم و تزکیهٴ مردم بوده است و در این
راه، هم از طریق بیان و بنان اقدام کرد و هم از راه بذل خون جگر که جمع
میان این راه ها از ویژگی های ممتاز آن حضرت (علیه السلام) است.
خلاصه آن که رسالت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) تعلیم کتاب و
حکمت از یک سو و تزکیهٴ نفوس مردم از سوی دیگر بود تا هم جاهلان را عالم
نماید و هم گمراهان را هدایت کند و در نتیجه، جهل علمی و جهالت عملی را از
جامعه جدا سازد. همین دو هدف در متن زیارت اربعین سالار شهیدان (علیه
السلام) تعبیه شد؛ چنان که منشأ ددمنشی منکران رسالت و دشمنان نبوّت، حبّ
دنیا و شیدایی زرق و برق آن بود و عامل مهمّ توحّش منکران ولایت و دشمنان
امامت نیز همان غَطْرَسهٴ دنیا و دلباختگی به آن بود، که در بخشی از زیارت
اربعین به آن اشارت رفته است: «و تَغطْرَس و تَرَدّی فى هواه».
[۶] ـ تهذیب، ج ۶، ص ۵۲.
[۷] ـ بحارالأنوار، ج ۸۹، ص ۱۳.
[۸] ـ سورهٴ معارج، آیات ۱۹ ـ ۲۲.
منبع : شفقنا