کدام نقل درست است، روز ولادت امام موسی کاظم(ع) یا شهادت امام حسن مجتبی(ع)؟

 

هفتم
صفر از سال ها پیش در میان بزرگان و علمای حوزه به عنوان روز شهادت قوی تر
بوده است و جنبه عزا و سوگواری در آن بیشتر است تا جنبه شادی و گرامیداشت
ولادت امام موسی کاظم(ع) و این سیره همچنان تا امروز ادامه دارد. 

 

همچنین
از شاگردان مرحوم شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه علمیه و ایت الله بروجردی
نیز نقل میشود نظر این دو بزرگوار در خصوص سالروز شهادت امام حسن مجتبی
روز هفتم ماه صفر بوده است و با تعطیلی دروس این روز را به عزاداری
میپرداختند حوزه علمیه نجف هفتم ماه صفر را به مناسبت شهادت امام حسن مجتبی
(علیه السلام) تعطیل میباشد و مراسم سوگواری برگزار میکنند.

 

 

 

برپائی
مجلس میلاد ائمه علیهم السلام بسیار خوب و مناسب است اما چون هفتم صفر بنا
بر بعضی اقوال مصادف با سالروز شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام می باشد و
از طرفی تمام ماه محرم و صفر ماههای حزن آل الله و کاروان داغدار و مصیبت
زده حضرت سیدالشهداء علیه السلام است سزاوار است در این دوماه مجلس روضه
وعزا برپا نموده و از مجالس جشن وسرور جدا اجتناب نمود.ان شاءالله مجمع
مقدس شما عزیزان مورد توجه و عنایت خاصه حضرت بقیهالله ارواحنا فداه قرار
بگیرد و همه از منتظران امر فرج آن حضرت بوده باشید

 

بسم الله الرحمن الرحیم 

به آنچه فقیه محقق ، موسس حوزه علمیه (قدس سره) فرموده اند ، باید عمل شود

 

بسمه تعالی

عزاداری
روز هفتم ماه صفر به عنوان سوگواری سبط (علیه السلام) و تعطیل بازار که
سنت شیعیان بوده از شعائر دینی است که باید محفوظ بماند و با ذکر مناقب
امام هفتم (علیه السلام) منافات ندارد ./  اول صفر ۱۴۳۰

 

باسمه
جلت اسمائه، جماعتی از محققین و علما مانند شیخ مفید، شهید و کاشف الغطاء
بعد از تحقیق، روز هفتم صفر را روز شهادت آن حضرت نوشته اند من هم موقعی که
در این مورد تحقیق می کردم، تقریبا اطمینان به این پیدا کردم بنابراین
مقتضای تعظیم شعائر، اقامه مجلس عزا، تعطیلی بازار، خروج دسته جات و
عزاداری در این روز است، و وظیفه صدا و سیما بر پایی عزاداری است و تولد
امام کاظم (ع) در این روز مانع نباید بشود.  

 

بسمه
تعالی مناسب است در جمع بین دو قول (( مشهور )) در روز هفتم صفر به شهادت
سبط اکبر، امام مجتبی (( علیه آلاف التحیه و الثناء)) و تولد امام موسی
الکاظم علیه السلام ، ترتیب مجالس برای هر دو امام بزرگوار به اینکه مصائب
امام دوم علیه السلام و مناقب امام هفتم علیه السلام علیه السلام را متذکر و
یادآور باشند و به همین احتیاط حاصل می شود . والسلام 

 

بسمه تعالی

البته
نظر مشهور طبق آنچه مرحوم کلینی ( ره ) در کافی آورده این است که شهادت آن
حضرت در آخر ماه صفر است ولی با توجه به روایت دیگری که مربوط به هفتم ماه
صفر است سزاوار است نسبت به آن روز نیز احترام رعایت شود.

همیشه موفق باشید. 

 

بسمه
تعالی و له الحمد در این که باید یک روز اختصاص به حضرت امام مجتبی علیه
السلام داشته باشد تردیدی نیست و با توجه به اینکه روز ۲۸ صفر روز رحلت
خاتم الانبیا (ص) هم هست و بدین لحاظ شهادت سبط اکبر علیه السلام تحت
الشعاع قرار می گیرد، لذا خوب است که روز هفتم صفر را به این عنوان اختصاص
دهند که ((مشهور)) هم همین است .

 

بسمه
تعالی بزرگداشت شهادت سبط اکبر امام حسن مجتبی علیه السلام و ترتیب مجالسی
برای آن حضرت و ذکر مصائب و یادآوری مناقب آن امام از مصادیق تعظیم شعائر
است . و من یعظم شعائرالله فانها من تقوی القلوب 

 

محرم و صفر ماه های حزن بر سیدالشهداء و خاندان اهل بیت علیهم السلام می باشد و باید به مجالس عزاداری روضه خوانی بگذرد.والله العالم

 

 

نجاشی
رجالی بزرگ در مورد قاسم بن ابراهیم اینگونه مینویسد: « قاسم پسر ابراهیم
طباطبا پسر اسماعیل پسر ابراهیم پسر حسن مثنّی پسر امام مجتبی«علیه
السلام»است. او صاحب کتاب(تثبیت الامامه) میباشد که از امام صادق«علیه
السلام» با واسطه و از امام کاظم«علیه السلام» بدون واسطه روایت میکند».

 

ابوالحسن
العمری در کتاب (المجدی فی انساب الطالبییّن) می نویسد: «کنیه او ابامحمّد
فردی عفیف و زاهد بوده است و از سلاطین جور وقت دوری جسته و هدایا و مراحم
آنان را اگر چه از طلا و نقره بوده، نپذیرفته است و مردم را به وصایت امام
رضا«علیه السلام» دعوت می کرده و از سال ۲۲۰هق تا ۲۴۶ هق که از دنیا رحلت
نمود، درجبل الرسّ«کوهی در نزدیک حله» مخفی بوده است.

همچنین آقا بزرگ تهرانی از او تمجید بسیار نموده است و فرموده است: او سیدی شریف و از سادات بنی الحسن«علیه السلام» است.

 

از
این روایت قاسم بن ابراهیم، بزرگانی از فقهاء همچون شهید اول، کفعمی، والد
شیخ بهائی، شیخ بهائی در(توضیح المقاصد)، علامه مجلسی در (بحار الانوار)،
شیخ عبدالله بحرانی در (عوالم العلوم)، شیخ محمد حسن نجفی در (جواهر
الکلام)، شیخ جعفر کاشف الغطاء در (کشف الغطاء) و شیخ عباس قمی در (انوار
البهیّه)«قدس سرهم» پس از قرن هفتم تا زمان حاضر تبعیت نمودهاند؛ که به
برخی از این روایات اشاره میکنیم:

 

 

 

قدیمی
ترین منبعی که در این زمینه تا به حال یافت شده کتاب « تثبیت
الامامه»تالیف«سید قاسم بن ابراهیم الرسی» است که در سال ۲۴۶ وفات یافته
است. وی که خود از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام است، از زهاد و
عباد و علمای زمان خویش بود که دارای تألیفات فراوانی است. گفتنی است وی
از روات احادیث هم بوده است و بدون واسطه از حضرت موسی بن جعفر علیه السلام
روایت نقل میکرده است. وی در کتاب خویش چنین آورده است.

«الامام
الحسن علیه السلام ابوه الامام امیرالمومنین علی علیه السلام، امه فاطمه
الزهراء سلام الله علیها، ولادته: ولد فی المدینه لیله النصف من شهر رمضان
فی السنه الثالثه للهجره، القابه: التقی، الزکی، السبط، وفاته: توفی فی
السابع من شهر صفر سنه خمسین من الهجره»

 

یکی
دیگر از کسانی که قائل بودند شهادت سبط اکبر حضرت امام حسن مجتبی علیه
السلام در هفتم ماه صفر واقع شده است، شهید اول (متوفای ۷۸۶) می باشند
ایشان در کتاب شریف «دروس» می فرمایند: الامام، الزکی، ابومحمد الحسن بن
علی سید شباب اهل الجنه ولد بالمدینه یوم الثلاثاء منتصف شهر رمضان سنه
اثنتین من الهجره… و قبض بها مسموما یوم الخمیس سابع صفر سنه تسع و
اربعین من الهجره.[۱]

 

یکی
دیگر از کسانی که قائل به شهادت امام حسن مجتبی در هفتم ماه صفر شده است،
علامه بزرگوار و محدث کبیر مرحوم کفعمی صاحب کتاب شریف «مصباح»می باشد
ایشان در این کتاب چنین می فرماید:

»ولد فی یوم الثلاثاء منتصف شهر رمضان سنه ثلاث من الهجره و توفی یوم الخمیس سابع شهر صفر سنه خمسین من الهجره.[۲] 

 

یکی
دیگر از بزرگانی که قایل به شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در هفتم صفر
می باشد مرحوم علامه شیخ حسین والد مکرم شیخ بهایی در کتاب«وصول الاخبار
الی اصول الاخبار» می باشد وی که متوفای سال ۹۸۴ هجری است در کتاب خویش
میفرماید: « هو الامام الزکی ابومحمد سید شباب اهل الجنه ولد بالمدینه یوم
الثلاثاء منتصف شهر رمضان سنه اثنتین من الهجره مسموما فی المدینه یوم
الخمیس سابع شهر صفر سنه تسع او ثمان و اربعین و قیل سنه خمسین من الهجره
عن سبع و اربعین سنه.[۳]

 

در
حالی که پیش از شهید اول، در کتب تاریخی شیعی همچون «فرق‌الشیعه» اسماعیل
نوبختی، «المقالات و الفرق» سعد بن عبدالله اشعری، «اصول کافی» شیخ کلینی،
«مسارالشیعه» شیخ مفید، «مصباح‌المتجهد» شیخ طوسی، «اعلام‌الوراء» و
«تاج‌الموالید» مرحوم طبرسی، «روضهالواعظین» فتال نیشابوری و «کشف‌الغمه»
اربلی تاریخ وفات امام حسن مجتبی (ع) را آخر صفر یا ۲۸ صفر ذکر ‌کردند، اما
از زمان شهید اول به بعد، هفتم صفر نیز در کنار ۲۸ صفر به عنوان روز شهادت
آن حضرت (ع) مطرح شده است و عالمانی از شیعه همچون شیخ بهائی جبل عاملی و
پدرش شیخ حسین عاملی، کاشف الغطاء و صاحب جواهر به بیان این تاریخ
می‌پردازند اما با بررسی اسناد مرتبط با این دیدگاه، مشاهده می‌شود که
اینان سخن شهید اول را در این ارتباط پذیرفته‌اند؛ ولی در اینکه مستند سخن
شهید چیست، مطلبی در دست نیست. یک احتمال وجود دارد که سخن وی به کتاب قاسم
رسی (۲۴۶ ق) مستند باشد که در قسمت پایانی آن کتاب، تاریخ شهادت امام
مجتبی (ع) در هفتم صفر ثبت شده است؛ ولی این گزارش از چند جهت در خور نقد
است:

 

۱- کتاب تثبیت الامامه رسی درباره امامت امیرالمومنین (ع) است، نه تاریخ ولادت و شهادت امامان (ع).

۲-
مطلبی که در پایان کتابش آمده، تاریخ شهادت دو امام هادی (ع) و عسکری (ع)
را هم ثبت کرده است؛ در حالی که قاسم رسی پیش از امام هادی (ع) از دنیا
رفت، بنابراین این مطلب پایانی کتابش از او نیست.

۳-
چون روز شهادت امام مجتبی (ع) به لحاظ تاریخ شمسی، مطابق نهم حَمَل
(فروردین) بوده است و در خط کوفی به گونهٔ شکسته آن، سابع و تاسع همانند
یکدیگر نوشته می‌شود، احتمالا سابع صفر به جای تاسع حَمَل، ثبت شده و این
اشتباه در نسخه‌ای ثبت شده و آن نسخه به دوران شهید راه یافته و مستند
گزارش او قرار گرفت. (به نقل از حجت‌الاسلام و المسلمین یدالله مقدسی)

 

ولادت امام کاظم «علیه السلام» در روز هفتم صفر با اینکه بین علما شهرتی پیدا کرده است ولی؛

 

اولاً:
بزرگانی چون شیخ کلینی در(اصول کافی) و شیخ مفید در (الارشاد و مسارّ
الشیعه) و شیخ طوسی«قدس سرهم» در (تهذیب الاحکام)به قول ولادت آن حضرت
درهفتم صفر اعتنا نکرده و از بیان آن ساکت ماندهاند.

ثانیاً:
فحولی از علما چون شهید اول در(الدروس)، شیخ محمد حسن نجفی در(جواهر
الکلام) و شیخ جعفر کاشف الغطاء«قدس سرهم» در (کشف الغطاء) آن را ضعیف
شمردهاند.

 

ثالثاً:
در تاریخ ولادت امام کاظم«علیه السلام»روایاتی وارد شده است که بزرگان از
محدثین چون احمد بن خالد برقی در (المحاسن)، شیخ کلینی در (اصول کافی)،
محمد بن حسن صفّار در (بصائر الدرجات) و ابن جریر طبری شیعی«قدس سرهم» در
(دلائل الامامه)از ابی بصیر به طرق مختلف از امام صادق«علیه السلام» روایت
کرده اند:که این ولادت پس از ایام حج سافل ۱۲۷هـ و هنگام مراجعت حضرت
صادق«علیه السلام» به مدینه و در اولین منزل پس از جحفه به نام ابواء بوده
است. که به تصریح معجم البلدان ابواء ۳۳ میل (حدود ۵۳ کیلومتر) تا جحفه
فاصله دارد.

 

مطلب
مهم: روایت ابی بصیر قرینهای است بر اتمام حج و بازگشت به مدینه در همان
سالی که امام کاظم«علیه السلام» در ابواء به دنیا آمده، و این دلالت دارد
بر اینکه امام کاظم در ماه ذی الحجه دیده به جهان گشود نه در ماه صفری که
درسال ۱۲۸هـ نقل شده است.

 

رابعاً:
ابن جریر طبری«قدس سره» متوفای قرن چهارم در روایت دیگر از امام
عسکری«علیه السلام» در (دلائل الامامه)، تصریح بر وقوع ولادت آن حضرت در
ماه ذی الحجه نموده است.

 

 

 

 از
دیرباز در حوزه هزار ساله نجف اشرف هفتم صفر را روز شهادت امام مجتبی علیه
السلام می دانند و شیعیان عراق و سایر کشورها نیز در این روز برای سبط
اکبر؛ امام مجتبی علیه السلام اقامه عزا می کنند اما در ایران شهادت سبط
اکبر بیست و هشتم صفر است همزمان با رحلت پیامبر اعظم. چرا؟

 

۱. بیست و هشتم صفر؛ بر اساس نقل شیخ کلینی و شیخ مفید و شیخ طبرسی. رضوان الله علیهم

۲. هفتم صفر؛ بر اساس نقل شهید اول، کفعمی، شیخ بهایی، علامه مجلسی، مرحوم صاحب جواهر، شیخ کاشف الغطاء و محدث قمی، رضوان الله علیهم

 

هرچند
حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی موسس معظم حوزه علمیه قم فقط هفتم صفر برای
امام مجتبی اقامه عزا می کردند و به امر ایشان در آن روز بازار هم برای
اقامه عزا تعطیل می شده و هنوز هم در برخی از بیوت مراجع در قم روز هفتم
صفر برای امام مجتبی روضه برپا می شود اما همچنان در تقویم رسمی کشور هفتم
صفر روز ولادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام درج می شود که بنابر برخی
پژوهش های انجام شده قطعا ماه ولادت ایشان ذی الحجه است و هفتم صفر ولادت
آقا موسی بن جعفر سلام الله علیه نیست! و اگر هم ولادت باشد نکته مهم این
است که محرم و صفر ماه حزن اهل بیت است و بسیاری از بزرگان ما مانند استاد
فقید ما آقای مجتهدی رحمه الله تقیّد داشتند که در روز هفتم صفر مجلس روضه
تشکیل شود و روضه امام مجتبی یا امام کاظم خوانده شود و تاکید می کردند این
روزها حتی اگر تولد امام معصوم هم باشد، روز سرور نیست، روزهای اسارت اهل
بیت امام حسین و ماه حزن است!

 

 

 

آیت الله محمد غروی عضو شورای عالی حوزه،
در این رابطه بیان کرد که آنچه در میان عامه مردم در رابطه با سالروز
شهادت امام حسن مجتبی (ع) مشهور و معروف است روز ۲۸ صفر است. اما بزرگان و
علما روز ۷ صفر را به عنوان روز شهادت این امام همام، روز عزا و تعزیه می
دانند.  

 

 

غروی
با بیان این که تمام شیعیان در دنیا به غیر ایران هفتم صفر را به عنوان
روز شهادت امام حسن مجتبی(ع) عزاداری می کنند، می گوید: در کشور ما این روز
به عنوان سالروز میلاد امام هفتم(ع) تبریک گفته می شود در حالی که در کل
عالم اسلام، شیعیان در این روز عزادار هستند.  من در سفرهای تبلیغی که به
کشورهای مختلف اروپایی، آسیایی و حاشیه خلیج فارس داشته ام، دریافتم که
شیعیان این مناطق از این مسئله ناراحت هستند و اعتراض می کردند که چرا وقتی
همه ما در عزا هستیم ایران این روز را جشن می گیرد و تبریک می گوید. در
تاریخ روایتی مبنی بر شهادت امام حسن مجتبی(ع) در هفتم صفر وجود دارد که از
زمان صفویه تصمیم گرفته شد این روایت به ۲۸ صفر منتقل شود تا در این روز
دو مناسبت رحلت رسول ا…(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) و در ۲۹ صفر هم
شهادت امام رضا(ع) واقع شود.

 

 

 در
منابع کهن تنها به سال تولد امام کاظم(ع) در سال ۱۲۸ه. ق اشاره شده است
بعدها در منابع دست دوم قید ماه صفر اضافه شد و در منابع بسیار متاخر نزدیک
به قرن دهم به بعد از جمله در کتاب بحرالانساب قید هفتم صفر ذکر شده است و
بنابر تتبعی که شده تنها کتابی که میلاد امام را به هفتم صفر نسبت می دهد
همین کتاب است و تمام کتاب های بعد به این کتاب استناد نموده اند حتی در
اصول کافی فقط سال تولد امام ذکر شده است.

 

 

در
مقابل ماه شعبان تمام یادبودهایش جشن و سرور و تولد باشد و یادبود عزا در
شعبان گرفته نشود این ماه برای سرور و شادی و ماه محرم و صفر هم برای
یادبودهای عزا باشد.

 بنابر این
میلاد امام کاظم(ع) یا ۱۷ ماه ذی الحجه یا ۲۷ ذی الحجه سال ۱۲۸ ه. ق بوده
است. چون ذی الحجه آخرین ماه سال قمری است و میلاد امام(ع) هم در روزهای
آخر این ماه واقع شده است به همین دلیل گاهی در تاریخ اشتباه شده و به جای
سال ۱۲۸ ه.ق سال ۱۲۹ ه. ق نوشته شده است.

 

 این
مدرس حوزه علمیه قم با اشاره به این که ذکر روز هفتم صفر به عنوان میلاد
امام کاظم(ع) پس از درگذشت مرحوم بروجردی و در زمان پهلوی در تقویم ها ثبت
شد، می گوید: من تاکنون در هیچ تقویمی قبل از رحلت مرحوم آیت ا…بروجردی،
ندیدم که میلاد امام باقر(ع) و امام کاظم(ع) در اوایل ماه صفر ذکر شود و
این ماجرا پس از درگذشت مرحوم بروجردی(ره) که علما علیه شاه قیام کردند،
انجام شد. شاه تصمیم گرفت علیه حوزه اقدامی کند و چون حوزه هفتم ماه صفر را
شهادت امام حسن مجتبی(ع) می دانست، در مقابل ، شاه در تقویم ها این روز را
به عنوان میلاد امام کاظم(ع) مطرح کرد که ثبت شد. هنوز هم پس از گذشت سال
ها از این موضوع، دفاتر مراجع و علما هفتم صفر را به عنوان شهادت امام حسن
مجتبی(ع) می دانند و عزاداری می کنند. اما صداوسیما و رسانه ها این روز را
به عنوان روز میلاد مطرح می کنند. حتی در قم در صحن حرم حضرت معصومه(س)
دعوایی پیش آمد سخنران کاروان کربلایی ها که برای عزاداری به حرم آمده بود،
در سخنانش گفته بود از مظلومیت های امام دوم (ع) این است که در مهد تشیع
در ایران در روز شهادت ایشان جشن می گیرند و تبریک می گویند.

 

وی هم‌چنین اظهار کرد: از
لحاظ اسناد تاریخی، مرحوم شیخ کفعمی در قرن ۹ در کتاب «مصباح بلدالامین»،
هفتم صفر را زمان شهادت امام حسن مجتبی(ع) اعلام کرده و لذا معمول شیعیان
غیر ایرانی، مخصوصا شیعیان عراق این است که هفتم صفر را شهادت امام حسن(ع)
می‌دانند و عزاداری می‌کنند. 

 

ظاهرا
قبل از تشکیل دولت صفوی، سایر شیعیان و عمدتا شیعیان عراق، ۷ صفر را شهادت
امام حسن مجتبی(ع) اعلام می‌کردند و این‌که شهادت امام حسن(ع) ۲۸ ماه‌ صفر
اعلام شده، البته از لحاظ منابع تاریخی درست است؛ یعنی هم مرحوم شیخ کلینی
در «کافی» و هم مرحوم شیخ مفید در «الارشاد» ۲۸ صفر را اعلام کرده‌اند و
شیخ تبریزی صاحب «اعلام‌الوری» گرچه خمیر‌مایه اصلی‌اش از «الارشاد» شیخ
مفید است، اما همه این بزرگان ۲۸ صفر را شهادت امام حسن(ع) اعلام کرده
است. 

 

غروی
در مورد ثبت شهادت امام حسن(ع) در دوران صفویه گفت: در زمان صفویه چون
تشیع مذهب رسمی شده بود، با مشورت علما برای اینکه اعلام عزا و تعطیل رسمی
کنند، لذا وفات پیامبر(ص)، شهادت امام حسن(ع) و امام رضا(ع) را در یک روز
در آخر ماه صفر جمع کردند تا هم عزاداری شکوه‌مند‌تری برگزار شود و هم از
تعدد تعطیلی جلوگیری شود و این‌ باعث شد که سایر شیعیان به خصوص شیعیان
عراق مخالفت خود را با این تقویم اعلام کنند.  این استاد حوزه علمیه قم در
ادامه خاطرنشان کرد: مرحوم آیت‌الله‌العظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی که
درس خوانده نجف و کربلا بود، بعد از هجرت از نجف به سوی ایران، این روش را
از علمای نجف و کربلا به ایران و قم انتقال داد و از آن وقت به بعد، علما
در این روز برای امام حسن(ع) عزاداری می‌کنند. 

 

وی در مورد میلاد امام کاظم(ع) و امام باقر(ع) هم اظهار کرد: اعلام
میلاد امام کاظم(ع) در هفتم صفر در میان شیعیان سابقه ندارد و از زمان
صفویه و بعد از مشورت با علما قرار شد که در دو ماه محرم و صفر تمام
حسینیه‌ها و مساجد، سیاه‌پوش باشد. زمانی که برای تبلیغ به کشور‌های خارجی
می‌رفتیم، با این مشکل مواجه بودیم؛ یعنی آن‌جا، هفتم صفر برای شهادت امام
حسن(ع) عزاداری می‌کردند، در حالی که رسانه‌های ایران تبریک و جشن و سرور
داشتند و این دو رفتار متناقض، برای آن‌ها سؤال‌برانگیز بود. 

 

وی
در مورد تاریخ تولد امام کاظم (ع) نیز گفت: علامه شوشتری صاحب
«قاموس‌الرجال» گفته است که «لم یعین احد شهره»؛ یعنی هیچ‌کس ماه‌ تولد
امام کاظم(ع) را تعیین نکرده است، چه برسد به روز تولد! و در منابع تاریخی
فقط سال‌ تولد ذکر شده است؛ ولی شیخ تبریزی در کتاب «إعلام‌الوری» و
«تاج‌الولید» و هم‌چنین مرحوم «ابن شهرآشوب» در کتاب «مناقب آل ابی‌طالب »
روز تولد امام کاظم(ع) را ۷ صفر اعلام کرده‌اند و هیچ نقل دیگری در این
زمینه نیست، اما قبل از قرن ۵ و ۶ هجری؛ یعنی مرحوم «شیخ کلینی» در «کافی»
یا مرحوم «شیخ مفید» در«الارشاد» هیچ روز و ماهی را برای تولد امام کاظم(ع)
اعلام نکرده‌اند، لذا کلام علامه شوشتری به بعد از قرن ۶ مربوط می‌شود،
بالاخره تعیین تولد امام کاظم(ع) مربوط به متأخرین است. 

 

 

غروی
 درباره جشن‌ و سرور در ۷ صفر گفت: چه لزومی دارد که این روز جشن گرفته
شود، در حالی که در این روز تمام علما در قم و جهان عزادار‌ هستند و آن‌چه
از ابتدای رسمیت یافتن تشیع رخ داد بنا بر این نبوده است که برای هر معصومی
جشنی برپا کنند، بلکه فقط برای میلاد حضرت رسول(ص)، امام علی(ع)، امام
حسین(ع) و البته امام صادق(ع)، امام رضا(ع) و امام زمان(عج) جشن و سرور
گذاشته شود و هیچ‌کس نمی‌تواند از منابع تاریخی نشان بدهد که شیعه از ابتدا
بنا بر جشن گرفتن تمام موالید معصومین(ع) داشته است، لذا به طریق اولی
نباید جشن و سروری در زمان سیاه پوشی جامعه دینی برای عزای امام حسین(ع) رخ
دهد. 

 

وی
در پایان خاطرنشان کرد: اینکه در ۷ صفر عزاداری برای امام حسن(ع) داشته
باشیم، علاوه بر اینکه احترام به شیعیان غیر ایرانی و علماست، بلکه
همان‌طور که گفته شد، از مرحوم شیخ کفعمی نقل به شهادت امام حسن(ع) در ۷
صفر وجود دارد، لذا گرچه نقل شهادت در ۷ صفر نسبت به ۲۸ صفر ضعیف‌تر است،
ولی اگر ۲ روایت داریم، که یکی روایت نقل سندی بلااشکال است و دیگری روایتی
ضعیف است، اما عمل علما طبق آن روایت ضعیف است نه آن روایت قوی، لذا عمل
را مرجح می‌دانند، فلذا علما مبنایشان در مسائل فقهی هم این‌گونه است؛ یعنی
عمل را اقوی از سند می‌دانند. 

منبع: فرهنگ