شناخت امام حسین(ع) مقدمه شناخت امام زمان(عج) است

به گزارش ادیان نیوز، با نزدیک شدن به ایام اربعین حسینی و مهیا شدن زائران برای حضور در حماسه پیاده روی اربعین و زیارت حضرت سید الشهدا بر آن شدیم تا نکاتی را که شاید ذکر برخی از آنها ما را بیشتر آماده این حرکت نماید را در قالب مصاحبه هایی با کارشناسان دینی در اختیار مخاطبین محترم قرار دهیم. بدیهی است که توجه به این امور می تواند شرایط مساعدتر و ایده آل تری را از این سفر معنوی فراهم کند و نوید بخش زیارتی معنوی و پربار برایمان باشد. 

 

حجت الاسلام موسوی مطلق ضمن اشاره به زیارت اربعین امروزه تبدیل شدن پیاده روی اربعین به یک مانور بزرگ شیعی درباره ی نقش وحدت در این حرکت عظیم نکاتی را فرمودند که به صورت تفصیلی در ادامه خواهد آمد:

 

* باید بدانیم امام حسین(ع) کیست تا بتوانیم امام زمان(عج) را بشناسیم * 

یکی از ویژگی ها و شئون اهل بیت این است که ایشان باب الهدی و باب هدایت مردم هستند در نتیجه خود اهل بیت و قرآن و سیر کلی معارف ما سوق دادن به این جهت است که مردم اتصالشان را با اهل بیت قوی کنند هم در قول و هم در عمل و اندیشه شان نزدیکی واتصال بیشتری با این ذوات مقدس برقرار کنند. اما اینکه چرا بر این امر تاکید شده است؟ دلیل آن را امثال من نمی دانیم شاید سبب هدایت و رشد و کمال ما بشود همانگونه که در زیارت جامع کبیره داریم « أَمْرُکُمْ رُشْدٌ ». و کلا زیارت و بیان فضائل و مناقب و اطلاع از زندگانی این بزرگواران و هرچیزی که متعلق به این ذوات مقدس است جز امر ایشان محسوب میشود همانند همین مجالسی که برای عزای سیدالشهدا(ع) گرفته می شود احیای امر اهل بیت است و امر ایشان باعث رشد ما می شود. ما در این دنیا برای عبث خلق نشدیم قرآن میفرماید ما شما را عبث خلق نکردیم پس باید این مسیر رشد را در عالم طی کنیم. مسیر رشد هم بر در خانه پیامبر و آل ایشان محقق می شود. چرایی این مطلب را ما نمی دانیم اما مشخص است که امر مهمی است که اینقدر اهل بیت تاکید دارند، به خصوص اتصال به سیدالشهدا(ع) بسیار مورد توجه و تاکید ایشان است.

در باب خود نفس پیاده روی در روایات ما، روی قدم برداشتن در راه زیارت خیلی تاکید شده و هر قدم در این مسیر را معادل چندین حج و عمره است یا معادل چه میزان قدم زدن با رسول خدا و یا جهاد در رکاب رسول مکرم اسلام بیان نموده اند. این مسیر هم از قدیم یک سنت حسنه ای بوده که به زیارت اباعبدالله می رفتند.

زیارت اربعین امروزه تبدیل به یک مانور بزرگ شیعی شده، به عنوان یک نمایش عظیم و اثر گذار تشیع مطرح شده است. مرحوم آیت الله بهجت جمله ای دارند و میفرمایند وقتی حضرت بقیه الله الاعظم تشریف می آورند چون خودشان را به نام  حسین معرفی می کند که من فرزند حسین(ع) هستم و شعارشان یا لثارات الحسین است و روزی هم که تشریف می آورند دست به خانه خدا میزنند و روضه حضرت را میخوانند و در واقع از مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) را بیان می کنند، فرمودند بر ما لازم است که امام حسین(ع) به عالم معرفی شود، چون وقتی امام زمان(ع) می آید مردم امام حسین را بشناسند و ایشان میفرماید من فرزند حسین هستم وقتی مردم ندادند امام حسین کیست و ایشان بیان می کند من خونخواه حسین هستم، پس مردم باید امام حسین(ع) را بشناسند. امروز یکی از راههای معرفی سیدالشهدا همین زیارت اربعین است و الحمدالله آثار آن را در فضاهای گوناگون و در تمام دنیا می بینیم.

وحدت همیشه یک داروی اثر بخش بوده و نفس وحدت همیشه اثر مثبت داشته است. روشهای آن متفاوت است اما امری عقلی و اثر گذار و نسخه ای است که در ادوار مختلف تاریخ اثر آن دیده شده است. ببینید وقتی که وعده حضرت موسی ده روز بیشتر به طول انجامید، در فاصله ده شب مردم گوساله پرست شدند. « وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِینَ لَیْلَهً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً …» [۱] وقتی حضرت موسی برگشت و اوضاع شهر را دید حضرت هارون را مورد خطاب قرار داد هارون (ع) در پاسخ گفت که برادر من نمی توانستم با اینها مقابله کنم مقدمات و قدرت لازم برای مقابله فراهم نبود و اگر اینکار را میکردم بین اینها اختلاف می افتاد در نتیجه صبر کردیم تا برگردی. یعنی چی؟ یعنی حضرت هارون پیغمبر دید که این مردم گوساله بپرستند بهتر است تا اختلاف بینشان بیافتد.

دشمن همیشه خواسته بین جامعه اسلام اختلاف بیاندازد و حالا هم هدفشان جامعه تشیع است و ما هم باید هوشیار باشیم. هم حقایق را بگوییم و هم نقاط ضعف را بیان کنیم اما گفتن در لسان و عملمان متفاوت باشد که سبب اختلاف نشود. اقل این است که در زیارت اربعین که به محوریت سید الشهدا (ع) است و همه گرایش های انسانهای آزاده و حق طلب و عدالتخواه با تعریف خود فهمیدند که باید زیر پرچم امام حسین جمع شوند، یک مقداری سعه صدر داشته باشیم و صبر پیشه کنیم و با تدبیر بیشتر عمل کنیم تا اختلافاتی که وجود دارد نمود پیدا نکند چون ما در روشها اختلاف داریم و در اصل کسی مشکلی ندارد. خلاصه این که در این زیارت بهانه به دست دشمن ندهیم و سعی کنیم براساس صفا و صمیمیت و هدف مشترک که خود اباعبدالله است حرکت کنیم.

یک مقداری اگر همه زوار از افراط و تفریط به دور باشند، ان شاالله این توطئه هم خنثی خواهد شد. دشمن هم بر طبل تفرقه می کوبند ان شاالله با سعه صدر زوار این زیارت به سلامت خواهد ماند.

اگر بتوانند برای این سفر از ابتدا و قبل از سفر یک خلوتی با خودشان داشته باشند، این خلوت خیلی اثر گذار است و با خود بیاندیشد که چرا باید به این سفر بروم؟ الان کجا هستم؟ در این سفر کجا خواهم بود؟ و بعد از آن چه خواهد شد؟ و با یک فکر کامل و تامل بیشتری ورود پیدا کند. بلکه قبل از سفر یک توبه کامل انجام دهند، درست است که در این سفر هر قدمشان با ریزش گناهان همراه است و در یکی از زیارت معتبر اباعبدالله الحسین اینگونه آمده است که ما به امام حسین(ع) عرض می کنیم: « اَلسَّلا مُ عَلَیْکَ یا باب حطَّهٍ الّذی مَن دَخَلَهُ کانَ مِنَ الامِنینَ» سلام بر تو حسین جان که تو باب حطه (ریزش گناهان) هستی. و باب حطه همان بابی است که وقتی بنی اسرائیل گرفتار طاعون و سرگردانی شدند و این حال چهل سال به طول انجامید و وقتی توبه کردند، این آیه نازل شد « وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَٰذِهِ الْقَرْیَهَ فَکُلُوا مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّهٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ ۚ وَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ» [۲] وقتی از باب حطه رد شدید بگویید خدایا بریز گناهان ما را خدا هم می بخشد گناهان شما را. ما در روایات و در تفسیر برهان و تفسیر نوراثقلین داریم که « نحن باب حطّتکم» باب حطه واقعی اهل بیت هستند. که در این زیارت امام حسین، به طورمخصوص حضرت سیدالشهدا را خطاب قرار می دهد که تو باب حطه ای هستی که هر که در این باب داخل شود (و از هر نوع پلیدی و زشتی و اخلاق های بد و خطرات و خوف و… ) در امان خواهد بود. پس درست است که در این سفر گناهان می ریزد اما شرط ادب این است که “شست و شویی کن و آن گه به خرابات خرام”.

و بعد هم در مسیر راه تفکر خیلی موثر است. انسان در این مسیری باشد که همینکه دارد قدم برمیدارد با تفکر جلو برود چون ساعتی تفکر از هفتاد سال عبادت بالاتر است و نتیجه یک ساعت تفکر حر این شد که تمام زندگی از دست رفته اش باز گشت و ما در یکی از اسماء الله داریم که « یا رادَّ ما قَدْ فاتَ» ای کسی که میتوانی آنچه را که از ما فوت شده برگردانی، گاهی بروز و ظهور این امر در تفکر است. به اهداف قیام اباعبدالله و آثار قیام حضرت و نتایجی که این سفرها دارد بیاندیشند و تمام همت شان این باشد که ما قدمی به سمت اهل بیت نزدیک شویم. و از کارهای زائد و شوخی های نادرست و خیلی از رفتارهایی که ممکن است در شان یک زائر و یک شیعه نباشد بپرهیزیم. همانطور که مردم همه هستی شان را فدای اباعبدالله می کنند و در این مسیر به عنوان میزبان هستند و موکب ها را برپا می کنند ما هم همین گونه باشیم و روحیه خدمت گذاری را داشته باشیم و هر کسی هر اخلاقی دارد همه را کنار بگذارد. این سفر سفر عشق و مهربانی و صمیمیت و یگانگی است   رسیدن به «حلت بفنائک» است. همه محوریتشان بشود حضرت اباعبدالله الحسین و در طول مسیر ذاکر باشند هم ذاکر به معنای لسانی و هم ذاکر به معنای قلبی.

وقتی به آنجا رسیدند از اعمالی که وارد شده بهره ببرند. از خواندن زیارت اربعین با تامل و تدبر ویژه استفاده کنند. و زیارات و اوراد و نمازهایی که وارد شده خوانده شود اگر اهل دل و بزرگی ملاقات شد حتما فرصت را غنیمت بشمارند و لحظاتی از آن استفاده بکنند در این مسیر خیلی از رجال برجسته الهی هم در این  دریای مواج قرار دارند، اگر بتوانند در کنار و نزدیک اینها حرکت کنند چون اینها معرفت و شناخت و آشنایی بیشتری به حضرت سیدالشهدا (ع)  دارند. خلاصه آنکه رند باشند ” دریاست مجلس او دریاب وقت و در یاب. هان ای زیان رسیده وقت تجارت آمد.”

زیارت اربعین فرصت خوبی است. انسان وقتی برگشت، “عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی” هم عالم باید برای او عالم دیگری شده باشد و هم خودم او باید آدم دیگری شده باشد.

[۱] و با موسى سى شب وعده کردیم و آن را به ده شب دیگر کامل نمودیم پس میقات پروردگارش در چهل شب به سر آمد…/ سوره اعراف – آیه ۱۴۲

[۲] و آن زمان که گفتیم: به این شهر [بیت المقدس‏] درآیید و از [نعمت‏هاى‏] آن هر جا خواستید فراوان بخورید و از این دروازه خاضعانه وارد شوید و بگویید: خدایا! گناهان ما را فرو ریز. تا خطاهاى شما را ببخشاییم، و [البته پاداش‏] نیکوکاران را خواهیم افزود. / سوره بقره – آیه ۵۸

منبع: فرهنگ