خداوند، عیب این بندگان را آشکار می کند
به گزارش ادیان نیوز، عیب جویی و خرده گرفتن بر عیوب دیگران از کارهای مذموم و مورد نکوهش در روایات است تا جایی که در لسان معصومان علیهم السلام بابی برای آنها که عیب دیگران را می گویند، وجود دارد.چنان که امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «عیب جویی، از زشتترین عیب ها و بدترین گناهان است.»
همچنین، ایشان فرموده اند: «باید منفورترین مردم نزد تو و دورترین آنها از تو کسی باشد، که بیش از همه عیب جوی مردم است.»
علاوه بر این، مولای متقیان امام علی (ع) می فرمایند: «هر که دنبال عیب های مردم بگردد، خداوند عیب و زشتی های او را برملا سازد.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «خوشا به حال آن کس که عیب خودش، او را از پرداختن به عیب های برادران مؤمنش باز دارد.»
حضرت باقر (ع) فرموده اند: «همانا ثواب نیک رفتارى زودتر از هر کار خیرى رسد، و عقوبت ستم و تعدى به مردم زودتر از هر بدى آید، و همین عیب براى مرد بس است که از مردمان ببیند چیزى را که از (دیدن) آن چیز در خودش کور است، یا مردم را به کارى سرزنش کند که خودش نتواند آن را واگذارد، یا همنشین خود را به چیزى که به کار او نخورد، آزار دهد.»
ابو حمزه گوید: از حضرت على بن الحسین علیهما السلام شنیدم که می فرمودند: «رسول خدا (ص) فرموده: «همین عیب براى مرد بس است که ببیند از مردمان چیزى را که در خود نبیند، و همنشین خود را بیازارد به چیزى که به کار او نخورد.»
همچنین، از امام باقر (ع) است که: «این عیب براى مرد بس است که از عیب هاى مردم چیزى را جستجو کند (و در صدد فهمیدن آن برآید) که از دیدن آن در خود نابینا است، یا چیزى را بر مردم عیب گیرد که در خود او هست، و نتواند از آن عیب بیرون آید و به حال دیگرى درآید، یا همنشین خود را به چیزى که به کارش نخورد آزار دهد.»
از امیرمومنان امام علی (ع) است که: «دنبال عیب های مردم نباش؛ زیرا عیب هایی که در خودت هست -اگر خردمند باشی – مانع از آن میشود که از کسی عیب جویی کنی.»
همچنین آن حضرت (ع) می فرمایند: «در کودنی آدمی همین بس که عیب های مردم را ببیند و عیب های خودش بر او پوشیده باشد.»
منبع: قدس آنلاین