پیام حضرت آیت الله مظاهری به همایش بزرگداشت آیت الله بهبهانی
«بسم‌الله الرّحمن الرّحیم
قال‌الله تعالی: یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ.
برگزاری همایش بزرگداشت فقیه متضلّع و مرجع عالیقدر مرحوم حضرت آیت الله
العظمی آقای حاج میرسید علی موسوی بهبهانی«قدّس‌سرّه‌الشریف»که در چهلمین
سال ارتحال آن عالمِ جامعِ عامل، و در حوزه علمیه اصفهان برپا می‌گردد،
اقدامی به حقّ، شایسته و بمنزلۀ یادکردی سپاسگزارانه از خدمات والای آن
فقیه فقید به این حوزۀ مبارکه در دهۀ آخر عمر پر برکت ایشان است.
مرحوم آیت الله العظمی بهبهانی«رضوان‌الله‌علیه» اگرچه عالمی متبحّر و
جامع معقول و منقول و تربیت شدۀ علمی و عملی بزرگان عالی مقداری همچون
حضرات آیات‌الله العظام جناب آخوند صاحب کفایه و جناب سید صاحب عروه
«قدس‌سرّهما» است و خود نیز محقّقی خبیر و دانشمندی کم نظیر و عالمی طراز
اوّل به شمار می‌آید و نبوغ ویژه و فکر نقّاد و ذهن وقّاد ایشان، باعث
احاطۀ علمی و قدرت حفظ و بیان و استحضار به معارف الهی و جامعیّت در علوم
از تفسیر و فقه و اصول گرفته تا فلسفه و کلام و عقاید و تا لغت و ادب و
علوم بلاغی گشته بود، امّا با این همه در زندگی سراسر خیر و برکت این فقیه
پارسا پنج نکتۀ نورانی و درس‌آموز می‌درخشد که شایان توجه و اقتداء است:
نخست: آنکه بخش‌های اعظم عمر شریف این عالم عامل در هجرت برای تعلیم
علوم الهی و تربیت فضلاء و روحانیون گذشته است و در غیر از شهر بهبهان که
مسقط الرأس ایشان بوده، از رامهرمز و اهواز گرفته تا بروجرد و اصفهان و حتی
نجف اشرف و کربلای معلّی، خیل کثیری از روحانیت از محضر پرفیض ایشان
مستفید و مستفیض گشته‌اند و به مصداق«طبیب دوّار بطبّه» در هرکجا که دست
نیازی به سوی آن بزرگوار دراز شده است، آن را اجابت کرده و اگرچه همین دور
بودن از مرکزیّت حوزه علمیه، باعث گشت تا قدر واقعی ایشان مجهول بماند،
امّا گویی پدیدۀ مقّدس هجرت، جزئی از زندگانی پربار و برکت این عالم مهاجر
الی‌الله گشته بود و به شیوۀ پیامبران خدا با ندای: «انّی مهاجر‌ُ الی ربّی
انّه هو العزیر الحکیم» به ایفای مسئولیت خطیر تبلیغ رسالات الهی و صیانت
از دین و معارف دینی می‌پرداخت و البته خداوند سبحان نیز الطاف خاصّۀ خود
را بر ایشان نازل کرده بوده «وآتیناه اًجرهُ فی الدنیا و انه فی الاخره
لَمِن الصالحین».
دوّم: مقام معنوی و صفای باطن و تزکیۀ روح و خالی بودن از هوای نفس و
آراستگی به فضایل الهی و انسانی نظیر تواضع و صبر از جملۀ ویژگی‌های بارزِ
این عالم عامل بوده و ایشان در این جهت مشارٌ بالبنان بودند و این مرتبت،
همان چیزی است که نیاز اصلی امروز و همیشۀ ما در حوزه‌های علمیه و مایۀ
اعتماد و تکیه اجتماع مردم به روحانیت و عامل تزکیه و سازندگی روحی مخاطبان
ماست.
همین مرتبت شایستۀ معنوی در کنار مقام والای علمی باعث شده بود تا آیت
الله العظمی بهبهانی از جایگاه و حرمت ویژه‌ای در میان همۀ مراجع عظام وقت و
علمای اعلام بلاد برخوردار باشند، چنان‌که به عنوان نمونه، استاد
عظیم‌الشأن، حضرت امام راحل«قدس‌سرّه‌الشریف» نیز احترام فوق‌العاده‌ای
برای ایشان قائل بوده و با عنوان تکریم آمیز سیدالعلماء از این فقیه عالی
مقدار نام می‌بردند.
سوّم: روحیۀ مردمی و اجتماعی این مرجع بزرگوار و برکنار نبودن از اجتماع
و توجه ایشان به نیازهای طبقات گوناگون مردم، سبب پدید آمدن آثار پرخیر و
برکتی گردید که از جملۀ این آثار، تأسیس مساجد و حسینیه‌ها و کتابخانه و
درمانگاه و مسکن برای طبقات ضعیف و آسیب دیده در شهرهای مختلف خصوصاً در
منطقۀ خوزستان و نیز در اصفهان است و از اهمّ این خدمات در بُعد حوزوی هم
تأسیس مدارس علمیه متعدد است که تا به امروز منشأ و جایگاه تربیت فضلاء و
روحانیون در استان خوزستان بوده و ان‌شاء‌الله برکات آن روز افزون خواهد
بود.
چهارم: مراتب ارادت خاصۀ این عالم بزرگوار به آستان رفیع ولایت و امامت و
دلدادگی ایشان به ساحت قدس حضرات اهل‌بیت عصمت و طهارت«علیهم صلوات الله»،
نیز کم نظیر بوده است.
در این جهت، کتاب شریف و ارزشمند «مصباح الهدایه فی اثبات الولایه» که
از بهترین کتب دربارۀ امامت و اثبات ولایت ائمه اطهار «علیهم السلام» از
طریق آیات بیّنات قرآن کریم و اخبار و روایات شریف عترت طاهره است و از
زمرۀ برترین کتاب‌های اربعین حدیث می‌باشد، گواه صادقِ شیفتگی عالمانه و
آگاهانه ایشان به محضر آل الله است و چنان‌که از خاتمۀ این کتاب پر ارج
معلوم می‌شود، تألیف آن در کربلای معلی و در جوار عتبۀ مقدسه حضرت سید
الشهداء«ارواحناه فداه» پایان یافته است و به حق باید آن را از عنایات آن
امام همام به مرحوم آیت الله العظمی بهبهانی«قدس‌سرّه» به شمار آورد.
پنجم: همراهی و حمایت این فقیه والاقدر از نهضت شکوهمند امام راحل عظیم
الشأن از جملۀ همراهی‌های اولیّه بوده و از مخالفت علنی و مکتوب ایشان با
لایحۀ تشکیل انجمن‌های ایالتی و ولایتی در سال ۱۳۴۱ آغاز و سپس با هدایت و
رهبری مردم و روحانیت خوزستان برای اعتراض به وقایع اسفناک ۱۵ خرداد سال
۱۳۴۲ و آنگاه هجرت به همراه سایر مراجع و علماء بلاد به تهران برای آزادی
امام راحل و پس از آن با صدور اعلامیه‌های شدید اللّحن علیه دستگاه حاکمه و
تصریح به فاسد بودن و استعماری بودن دولت و حکومت و نیز محکومیت رژیم غاصب
اسرائیل در سال‌های بعد ادامه می‌یابد که باعث اهانت و احضار ساواک به این
مرجع عالیقدر گردید. همۀ این اقدامات حاکی ار روشن بینی این فقیه والامقام
و روحیۀ ایستادگی در برابر ظلم و بیداد و شیوۀ اصلاح‌گری اجتماعی ایشان
دارد که این نیز بسیار درس‌آموز است.
و امّا حضور ده ساله ایشان در حوزه علمیۀ اصفهان که همه ساله در شش ماه
از سال و در دهۀ آخر عمر شریف ایشان تکرار می‌گردید، به حقّ مایۀ رونق هر
چه بیشتر این حوزۀ مقدسّه در آن زمان بوده و علماء اعلام و فضلاء و
روحانیون و نیز عموم مردم و مؤمنین اصفهان، مقدم ایشان را گرامی می‌داشتند و
از برکات وجود مبارک این فقیه مهاجر الی الله بهره می‌جستند و از این جهت
ایشان را بر حوزه علمیۀ اصفهان و بر تحکیم موقعیت دینی و مذهبی این سامان،
حقّی فراموش ناشدنی است و باید گفت این حضور پربرکت البته باعث شد تا منزلت
علمی مجهول این مرجع جامع متضلّع، قدری آشکار گردد، هرچند شایسته است تا
آثار غیر مطبوع ایشان و از جمله تقریراتی که از دروس اساتید عالیقدر خود
داشته‌اند، به همّت بیت محترم و شاگردان ایشان به زیور طبع آراسته گردد تا
حوزه‌های علمیه از برکات آن برخوردارگردند.
در خاتمۀ سخن لازم می‌دانم ضمن درود و سلام به روح مطّهر آن فقیه پارسا و
عظیم‌القدر، از همۀ متصدیان و مسئولان برگزاری این همایش و نیز از عموم
شما شرکت کنندگان گرامی خصوصاً میهمانان مکّرمی که از حوزۀ علمیه مقدسه قم
و حوزۀ علمیه اهواز در این مراسم تشریف فرما شده‌اند و به‌ویژه علماء
اعلام«دامت برکاتهم» صمیمانه تشکر و قدردانی کرده و علّو درجات مرحوم
آیت‌الله العظمی آقای بهبهانی«قدس الله روحه» و توقیق روز افزون همگان را
مسألت نمایم. .
والسّلام علیکم و رحمهالله و برکاته
حسین المظاهری»
منبع : شفقنا