به گزارش ادیان نیوز، فرقه مسیحیت تبشیری و صهیونیستی پس از مواجه شدن با محدودیتهای قانونی فعالیت در ایران، روش تبلیغی خود را تغییر داده است.
این فرقه زمانی از طریق کلیساهای ساختمانی، فعالیتهای تبشیری خود را سامان میداد، اما پس از برخوردهای قانونی با این مراکز تبشیری، به تکثیر فزاینده کلیساهای غیرقانونی خانگی روی آوردند.
با توجه به اینکه جمعآوری تعداد هر چند اندک برای تشکیل این گروهکهای قانونگریز، نیز برای عضویابان فرقه مسیحیت تبشیری دشوار شده، اتاق فکر خارجنشین آن به رویکرد جدیدی رسیده است.
بر اساس آنچه در رسانههای مسیحی از جمله شبکههای ماهوارهای و سایتهای اینترنتی آموزش داده میشود، تشکیل کلیساهای موسوم به “خانوادگی” با حضور حداکثر سه فرد صمیمی-و تا حد امکان از یک خانواده-، باید در دستور کار قرار بگیرد.
به نظر میرسد، مقابله قضایی و قانونی با فرقه مسیحیت صهیونیستی و تبشیری، عرصه جولان دادن را برای آنها چنان تنگ کرده است که برنامهریزان فرقه دچار سر در گمی شدهاند و بهصورت مرتب به روشهای جدیدی تکیه میکنند.
یکی از دلایل روی آوردن فرقه مسیحیت تبشیری به راهاندازی کلیساهای به اصطلاح خانوادگی، “جذب کمکهای خارجی بدون حساسیتزایی” و “خطرپذیری کمتر” است که این تغییر تاکتیک در راستای عمل به توصیههای حفاظتی سران جریان تبشیر ارزیابی میشود.
از طرف دیگر سلولی بودن فعالیت این کلیساها، فرضیه تشکیلاتی بودن آنها را به درجه کمتری رسانده و در نتیجه به زعم گردانندگان این گروهکهای غیرقانونی، حاشیه امنی را برای خود به وجود آوردهاند.
بر اساساین گزارش، کلیساهای خانگی یا شکل جدید آن کلیساهای خانوادگی، با مسیحیت واقعی فاصله بسیاری دارند. از جمله موارد تناقض رفتار این گروهکها با متن و روح آموزههای مسیحیت، باید از رواج “رقصهای مختلط و دستهجمعی”، “نوشیدن مشروبات الکلی”، “روابط خلاف عرف” و … نام برد که در منشور اعتقادی این دین آسمانی جایگاهی ندارند.
بنا به اعتقاد دستاندرکاران و سیاستگذاران فرقه مسیحیت صهیونیستی، از طریق راهاندازی کلیساهای خانگی میتوان نوعی از مظلومنمایی را در جهان به راه انداخت و بهرهبرداریهای مختلفی را از آن برد.
علاوه بر این این کلیساهای غیرقانونی، فعالیت خود را پنهان از انظار عمومی انجام میدهند و در واقع شبکه کلیساهای خانگی در عین حال که به یکدیگر وابسته هستند، میتوانند مدت زیادی را بهصورت زیرزمینی و غیر قابل رؤیت فعالیت کرده، و به دلیل پنهان بودن، خطر فروپاشی آنها کمتر و مشکلات یک کلیسای آشکار و قانونی را ندارند.
مهمترین حامیان این کلیساهای غیرقانونی در ایران، “کشورهای آمریکا و انگلیس”، “سازمانهای تبشیری” و “پنطیکاسیتیهای تندرو” هستند که با آموزش، پشتیبانی مالی و ارسال منابع آموزشی، بازیگردانهای اصلی تشکیل کلیساهای خانگی و خانوادگی را تشکیل میدهند.
شوربختانه باید گفت، انحرافی که قرنها سایه خود را بر سر مسیحیت انداخته است، اکنون به نقطهای رسیده که سران این فرقه منحرف، آشکارا اظهار میدارند بدون داشتن راهبرد برای تأسیس کلیساهای خانگی و خانوادگی، مسیحیان مرتکب اهمال و نااطاعتی خداوند شدهاند.
اضافه میشود جامعه هدف فرقه مسیحیت تبشیری، که بیشتر در کلیساهای زیرزمینی غیر قانونی فعالیت دارند، “اقشار آسیبپذیر”، “دچار محرومیتهای اجتماعی”، “دارای سرخوردگی و بحران هویت”، “گرفتار اعتیاد” و گروههای این چنینی هستند که دقیقا در مقابل جذب شدگان نخبه غربی به اسلام قرار دارند.
گفتنی است، تشکیل کلیساهای خانگی که با مدیریت فردی ناآشنا به مبانی مسیحی تشکیل میشود، موجب آزار و اذیت همسایگان و از هم پاشیدگی خانوادههای زیادی شده و از اینرو بهشدت از سوی مسیحیان راستین و بخشی از کنشگران مسیحیت، تقبیح و حتی رد شده است.
منبع: انجمن رهپویان هدایت