مهربانی از آموزههای اساسی دین اسلام است که در سیره و سیمای پیشوایان
دینی جلوهگر است. قرآن کریم درباره حسن خلق و مهربانی پیامبر اکرم (ص)
میفرماید: «فَبِمَا رَحْمَهٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنْتَ
فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ
وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ؛ پس به [برکت]رحمت الهى با آنان نرمخو [و پرمهر]شدى و
اگر تندخو و سختدل بودى قطعا از پیرامون تو پراکنده مى شدند پس از آنان
درگذر و برایشان آمرزش بخواه» (العمران/۱۵۹).
حجتالاسلام
فاطمینیا در یادداشتی که در کانال تلگرامی منسوب به او منتشر شده است با
تأکید بر لزوم بهرهمندی از لطافت و رأفت برای رسیدن به کمال میگوید:
«عزیزان اگر لطیف نباشید هیچ چیز نصیبتان نمیشود؛ خود را معطل نکنید! هر
روز چند مرتبه در خانه یا محل کار عصبانی میشود و پرخاش میکند و دل
دیگران را میشکند، از آن طرف هم میخواهد زبده العارفین و عمده المکاشفین
شود! به حضرت زهراء (س) قسم، تا لطیف نشوید چیزی گیرتان نمیآید!
علامه
طباطبایی تماما لطافت بود به حدی که در طول عمر خود با کسی دعوا نکرد؛
روزی جوانی با دوچرخه به مرحوم علامه برخورد کرد و ایشان به شدت آسیب دید،
اگر ما بودیم حتما با آن جوان دعوا میکردیم! اما علامه بلافاصله به سمت
جوان رفت و از او دلجویی کرد و پرسید طوریت شده است یا خیر؟