جایگاه زن در اسلام

به
گزارش ادیان نیوز به نقل از بیتوته، قرآن زن را همان
گونه می بیند که در طبیعت هست. از این رو هماهنگی کامل میان فرمان های قرآن و فرمان
های طبیعت برقرار است. در واقع زن و مرد دو ستاره اند در دو مدار مختلف و هر کدام باید
در مدار خود و فلک خود حرکت نمایند ” نه خورشید را سزد که به ماه برسد و نه
شب بر روز پیشی جوید و هر کدام در سپهری شناورند” (سوره یس آیه ۴۰) پس
شرط اصلی سعادت هر یک از زن و مرد و در حقیقت جامعه بشری این است که دو جنس، هر یک
در مدار خویش به حرکت خود ادامه بدهند.

آزادی و برابری آنگاه سود می بخشد که
هیچ کدام از مدار و مسیر طبیعی و فطری خویش خارج نگردند. آنچه در هر جامعه ای
ناراحتی آفریده است قیام بر ضد فرمان فطرت و طبیعت است.

عدم توجه به وضع طبیعی و فطری زن،
موجب پایمال شدن حقوق او می گردد. اگر مرد در برابر زن جبهه ببندد و بگوید تو یکی
و من یکی، کارها، مسئولیت ها، بهره ها، پاداش ها، کیفرها، همه باید متشابه و هم
شکل باشد، در این صورت زن در کارهای سخت و سنگین باید با مرد شریک شود و به فراخور
نیروی کارش مزد بگیرد، توقع احترام و حمایت از مرد نداشته باشد، تمام هزینه های
زندگی خودش را بر عهده بگیرد و در هزینه فرزندان با مرد شرکت داشته باشد و … که
در این وقت است که زن در وضع سختی قرار خواهد گرفت، زیرا نیروی کار تولید زن
بالطبع کمتر از مرد است و استهلاک ثروتش بیشتر.

پس با در نظر گرفتن وضع طبیعی و فطری
هر یک از زن و مرد، با توجه به تساوی آنها در انسان بودن و حقوق مشترک انسانها، زن
را در وضع بسیار مناسبی قرار می دهد که نه شخصش کوبیده شود و نه شخصیتش. پس در
زمینه احیای حقوق زن دیدگاهی که طبیعت را راهنمای خود قرار دهد در نهضت حقوق زن به
معنی واقعی موفق خواهد شد.

به طور خلاصه جایگاه زنان از نظر
مکتب اسلام:

* روایتی در خصوص جایگاه زنان در اسلام

از ابوهریره روایت شده‌است که مردی
به نزدیک رسول‌الله آمد و گفت: یا رسول‌الله، از مردم چه کسی را خدمت کنم؟ رسول
گفت: مادرت راً مرد گفت: دیگر چه کسی را؟ رسول گفت: مادرت را. مرد بار دیگر پرسید:
پس از او چه کسی را؟ رسول گفت: “مادرت راً چون برای بار چهارم مرد پرسید:
دیگر چه کسی را خدمت کنم؟ رسول گفت: “پدرت را“

قرٱن، مردان را قیم و سرپرست زنان و مسؤول
حفاظت از آن‌ها می‌داند. مردان مسلط بر زنان و سرپرست ایشان‌اند چرا که خداوند
برخی را بر برخی دیگر برتری داده‌است و مردان از اموال خویش به زنان نفقه می‌دهند
پس زنان شایسته و مطیع و حافظان خانه در غیاب شوهر باشند و آنچه خداوند به نگهداری
آن دستور داده، نگه‌دارند.

پیامبر اسلام، در آخرین خطبه خویش در
حجهالوداع نیز بر نیکویی پیش گرفتن با زنان تأکید کردند: ای مردان، با زنان خویش
به نیکی رفتار نمایید و با ایشان مهربان باشید؛ چرا که آن‌ها شریک شده و یاری‌کنندگان
شما در دین هستند.

همان گونه که می دانید زنان قبل از
اسلام نه تنها از حقوق اولیه انسانی بهره ای نداشتند بلکه در برخی جوامع، زنان پست
به شمار می آمدند. در چنین روزگاری که زن ارزش و اعتباری نداشت پیامبر اکرم ( ص )
مقام زن را در سطح یک انسان مستقل و دارای حقوق و شخصیت بالا بردند. پیامبر ( ص )
نسبت به زنان احترام خاصی قائل بودند و مرتباً درباره محبت و مهربانی و مدارا به
آنان سفارش می کردند . به زنان سلام می کردند و مکرر می فرمودند من از دنیای شما
سه چیز را دوست دارم و آنها عبارتند از عطر ، زن و نماز ، که نماز روشنی چشم من
است . ناگفته پیداست که این سخن پیامبر ( ص ) به خاطر شهوت و غریزه نبوده بلکه آن
حضرت با ایراد چنین سخنانی می خواستند زنان را که در نظر اعراب موجودی بی ارزش
بودند بزرگ جلوه دهند بدین جهت زن را در ردیف نماز که امری عبادی و مقدس است قرار
داده و با این تغییر زن را به بالاترین مقام ترقی دادند .

یکی از همسران پیامبر ( ص ) می گوید
از رسول خدا ( ص ) شنیدم که می فرمود: بهترین مردان امت من کسی است که نسبت به
همسر خود بهترین رفتار را داشته باشد و بهترین زنان امت من کسی است که نسبت به
شوهرش بهترین کردار را داشته باشد . هر زنی که آبستن می شود ، هر شب و روزی که بر
وی می گذرد برابر با هزار شهید اجر و پاداش دارد . بهترین زنان امت من زنی است که
در آنچه معصیت نباشد رضای شوهر خود را بدست آورد و بهترین مردان امت من مردی است
که با خانواده اش به لطف و مدارا زندگی کند .

پیامبر ( ص ) به زنان توجه کامل
داشتند و به آنان شخصیت و فرصت می دادند ، آن هم در جامعه ای که دختر را زنده به
گور می کردند . خداوند در قرآن می فرماید: وقتی به کسی خبر می دادند که همسرت دختر
زاییده است از شدت ناراحتی رنگ چهره اش سیاه می شد . در این جامعه پیامبر ( ص ) می
فرمایند : هرگز به زنان اهانت نمی کنند مگر افراد پست و فرومایه . آن حضرت برای
زنان به قدری شخصیت قائل بودند که جداگانه به زنان فرصت بیعت دادند.

* مقایسه جایگاه زن در اسلام و دیگر ادیان

فرهنگ های منحط و آداب و رسوم غلط در
جوامع بشری انواع ظلم و جور و سختی را بر زنان تحمیل کرده و آنان را به استثمار
کشیده است. اکنون نمونه هایی از اشکال مختلف ستم بر زنان در کشورهای گوناگون مطرح
می شود:

یونان: یونانیان زن را زاده شیطان می
دانستند و او را در هیچ کاری مداخله نمی دادند و فقط برای ارضاء غریزه جنسی و خدمت
گذاری، از او استفاده می کردند. در یونان زن به آسانی مورد معامله و واگذاری به
بیگانه قرار می گرفت.

روم: هر چند رومی ها در قوانین و
حقوق،پیشرفت زیادی داشته اند، اما عقیده آن ها درباره زن این بوده است که او را به
علت دارانبودن روح انسانی،برای حشر در روز قیامت لایق نمی دانسته اند. در نظر
رومیان زن مظهر شیطان و انواع ارواح موذیه بود، از این جهت در خندیدن و سخن گفتن
از او جلوگیری می کردند و اکثرا دهان او را جز در موارد خوردن می بستند. در روم
زنان همیشه تحت کفالت بودند و احتیاج به قیم داشتند و پس از مرگ مانند اشیاء به
ارث برده می شدند.

چین: اگر دختری متولد می شد، خویشان
و نزدیکان با نهایت تاسف و ترحم به پدر و کسان نزدیک طفل تسلیت می گفتند. دختران
را زنده می کشتند یا به صحرا می افکندند و یا به برده فروشان می دادند. چینیان
خیال می کردند خداوند خالق پسران است و شیطان خالق دختران، لذا در نظر آنان پسران
با برکت بودند و دختران طوق لعنت. قربانی دوشیزگان برای خدایان در چین مرسوم بوده
است .

جاهلیت عرب: زن در میان عرب های
جاهلی وضعیت نامناسبی داشته، با فجیع ترین وضع زندگی می کرده و مانند کالایی خرید
و فروش می شده و از هر گونه حقوق اجتماعی و فردی حتی حق ارث محروم بوده است. آنان
زن را در شمار حیوانات قرار داده و او را جزء لوازم و اثاث زندگی می شمردند. غالبا
از بیم قحطی و یا از ترس آلودگی، دختران خود را در روز اول تولد سر می بریدند و یا
از بالای کوه بلند به دره عمیقی پرتاب می کردند و گاهی در میان آب غرق می کردند.

همچنین زنده به گور کردن دختران
مرسوم بوده است. به عنوان نمونه وقتی از قیس بن عاصم سؤال شد که تا کنون چند نفر
از دخترانت را زنده به گور کرده ای، پاسخ داد: دوازده یا سیزده دختر . به همین
منظور آیاتی چند از قران کریم در مزمت و نکوهش آنان بیان شده است، از جمله: «قد
خسر الذین قتلوا اولادهم سفها بغیر علم » ، «البته آنان که فرزندان خود را به سفاهت
و نادانی کشتند زیانکارند.» و «وکذلک زین لکثیر من المشرکین قتل اولادهم شرکاؤهم
»، «و همچنین در نظر بسیاری از مشرکان، [عمل ظالمانه ]کشتن فرزندانشان را بت های
ایشان نیکو جلوه داد.»

حقوق زن در اسلام: یکی از مباحث قابل
توجه در مورد جایگاه زنان در اسلام، جایگاه حقوقی آنان است. اگر چه اسلام برای
زنان در ابعاد فردی و اجتماعی قوانین ویژه ای وضع نموده ولی در برابر، حقوق شایسته
ای برای آنان قرار داده که موجب تعالی شخصیت آن ها است. خداوند حکیم می فرماید:
«ولهن مثل الذی علیهن بالمعروف » ; «و برای زنان همانند وظایفی که بر دوش آن هاست
[حقوق] شایسته ای قرار داده شده است.» در این مقال به ذکر نمونه هایی از اقداماتی
که اسلام برای احیاء و استیفای حقوق زنان انجام داده است می پردازیم.

۱. احیاء شخصیت
زنان

در طول تاریخ به واسطه برتری جسمانی
مردان بر زنان، شخصیت و جایگاه زنان به پایین ترین حد تنزل یافته بود، به طوری که
مایه سرافکندگی و طوق لعنت به شمار می رفتند. به عنوان نمونه قرآن کریم می فرماید:
«واذا بشر احدهم بالانثی ظل وجهه مسودا وهو کظیم » ; «و هرگاه به یکی از آن ها
بشارت دهند که دختری نصیب تو شده، صورتش [از فرط ناراحتی] سیاه می شود و به شدت
خشمگین می گردد.» اما اسلام با قوانین بی بدیل خود و گفتار و رفتار پیامبری که
رحمه للعالمین بود، شخصیت از دست رفته زنان را احیا کرد و او را مایه رحمت و برکت
معرفی نمود، چنانکه رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله می فرمایند: «البنات هن
المشفقات المجهزات المبارکات دخترها مایه رحمت، صلاح زندگی و برکت هستند.»

۲.به رسمیت
شناختن حق مالکیت زنان

قبل از اسلام زنان نه تنها حق مالکیت
نداشتند، بلکه همچون کالایی خرید و فروش می شدند و در کنار اموال میت به ارث برده
می شدند، حتی در کشورهای غربی با آن همه هیاهوی تبلیغاتی و شعار برابری حقوق زن و
مرد، تا یک قرن قبل حق مالکیت برای زنان قائل نبودند و بعد از انقلاب صنعتی – آن
هم برای تشویق زنان برای حضور در کارخانه ها به عنوان نیروی کار ارزان قیمت – برای
آنان حق مالکیت را به رسمیت شناختند. ویل دورانت مورخ بزرگ می نویسد: «نخستین قدم
برای آزادی مادران بزرگ ما قانون ۱۸۸۲ م بود. به موجب این قانون زنان
بریتانیای کبیر از آن پس از امتیاز بی سابقه ای برخوردار می شدند و آن این که پولی
را که به دست می آوردند حق داشتند برای خود نگه دارند. این قانون عالی اخلاقی را
کارخانه داران مجلس عوام وضع کردند تا بتوانند زنان انگلستان را به کارخانه ها
بکشانند. از آن سال تا به امسال سودجویی مقاومت ناپذیری آنان را از بندگی و جان
کندن در خانه رهانیده، گرفتار بندگی و جان کندن در مغازه و کارخانه کرده است».

اما اسلام که انسان های کور دل و
شهوت پرست قرن بیستم آن را به محدودیت حقوق زنان متهم می کنند، از قرن ها قبل حق
مالکیت را برای زنان، به رسمیت شناخته و به هیچ کس حق تصرف در اموال آنان را نمی
دهد. خداوند متعال به صراحت می فرماید: «للرجال نصیب مما اکتسبوا وللنساء نصیب مما
اکتسبن »، «مردان نصیبی از آن چه به دست می آورند دارند و زنان نیز نصیبی از آنچه
به دست می آورند دارند [و نباید حقوق هیچ یک پایمال شود].» همچنین برای آنان به
انتظار و نیاز آن ها در چهار چوب شریعت، حق ارث معین شده است. «وللنساء نصیب مما
ترک الوالدان والاقربون »، «و برای زنان نیز از آن چه پدر و مادر و خویشاوندان [به
ارث ]می گذارند، سهمی است.»

۳.تجویز حضور
زنان در عرصه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی

در اسلام به زنان حق دخالت در امور
اجتماعی، سیاسی و فرهنگی داده شده است، اما مشروط به حفظ عفاف و پاکدامنی و حریم
انسانیت. اسلام از طرفی با حضور بی قید و شرط زنان در تمام امور و از بین رفتن
حریم های اخلاقی مخالفت کرده و از طرف دیگر برای فعالیت های ضروری اجتماعی با حفظ
عفت مانعی ایجاد نکرده است و راه اعتدال که سعادت آنان را در پی دارد در پیش روی
آنان قرار داده است.

انتهای
پیام/ ف