به صلیب کشیدن ستاره داوود

به گزارش ادیان نیوز به نقل از الف، «دونالد ترامپ
طی رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ سخنان صریحی در حمایت از لزوم تقویت هویت
مسیحی آمریکایی ها گفت. او از اینکه فروشگاه ها تابلو «کریسمس مبارک» نصب نمی کنند
شکایت داشت و تذکر می داد که ۲۵۰ میلیون مسیحی متحد، قوی تر از سیاست مداران هستند
و باید نفوذ سیاسی داشته باشند پس اگر ترامپ رئیس جمهور شود آنگاه مسیحیت است که
قدرت خواهد داشت!

ترامپ در یک
روز دعای ملی به وعده انتخاباتی آزاد کردن کلیسا وفا کرد و علیه «متمم جانسون»
فرمانی اجرایی به امضا رساند که بر تنظیم مجدد روابط سیاست و مذهب تاثیر دارد.
پیشتر فعالیت های سیاسی کلیسا هزینه مالیاتی داشت که بدین فرمان دستور تسهیل نقش
آفرینی آنها صادر شد. معاون ترامپ نیز موید بود و خود چهره ای است که به نزدیکی با
مسیحیان متعصب شهرت دارد، وزیر دادگستری هم آنچنان آلوده است که حتی اخیرا برای
توجیه اقدامات دولت به «قرائت آیات کتاب مقدس» متوسل شد. مایک پمپئو نیز گرایش های
مرتجعانه ای دارد. او که مدتی رئیس سازمان سیا بود و اکنون وزیر خارجه دولت ترامپ
شده است، چند سال پیش صراحتا از غرب مسیحی علیه شرق مسلمان سخن می راند و پیروی از
مسیح را تنها راه نجات جهان بر شمرد!» (برداشتی از یک یادداشت پیشین با عنوان«غرب در جستجوی مسیح»)

در ادامه
تهییج مسیحیان هویت جو، پرونده قضایی یک کشیش پروتستان امریکایی در ترکیه دستاویز
هیاهوی ترامپ در کمپین انتخابات کنگره بود. اخیرا نیز ترساندن از تهدید تهاجم
فرهنگ مهاجرین، محور سخنان ترامپ در معرکه گیری هاست و انگیزه سرهم کردن هویت
مدافع را تقویت می کند. غالب جمعیت آمریکا، مسیحی پروتستان محسوب می شوند.
کلیساهای پروتستان هر خوانشی از کتاب مقدس داشته باشند در یک چیز مشترکند و آن
چارچوبی محدود برای یهودیان، مسلمانان و همه دیگرانی است که هویت غیر پروتستان
دارند. در این میان به اتکای خوانشی از کتاب مقدس، حمایت از «اسکان یهودیان در
اسرائیل» طرفدار دارد و با سیاستهای دولت آمریکا هم سازگار است. با این حال اعتبار
دادن به تعاریف یهودیت نزد توده مسیحی، به سرانجامی بهتر از یهودستیزی نمی رسد.
آدولف هیتلر حتی بدون توسل به تبلیغات دینی از همین میل عمومی مسیحیان برای تطهیر
جامعه از جهود بهره برداری می کرد اما آن روزها هنوز مقصدی مانند اسرائیل برای
کوچاندن آنها نبود و…

(چکیده
رابطه پیچیده پروتستان ها با یهودیت، یهودستیزی است. از نگاه برخی مارتین لوتر
مشغول یهودیزه کردن مسیحیت بود و به این استناد می کردند که جناب لوتر در رساله ای
نوشت عیسی خود یک یهودی زاده بود. اما سرانجام پرده افتاد و لوتر صراحتا گفت و
نوشت که از نظر او یهودیان مدفوع شیطان هستند و چه گناهکاریم که یهودی ها را نکشته
ایم)!

برخی رسانه
ها، در خط تولید دیو و پری مغرضانه تلاش می کنند توصیف ویژگی های ترامپ را در
کلیشه های چندین ساله تبلیغات ضد هیتلر بگنجانند و مخابره کنند ولی منصفانه می
توان در این تردید داشت که ترامپ بداند به چه غول ویرانگری غذا می دهد! شاید همین
که ترامپ پروتستان توانسته با ‘دامادی یهودی` کنار بیاید، سبب غفلت او از تجارب
تلخ تاریخ شده است.

حتی فِرق
مسیحی هم یکدیگر را تحمل نمی کردند و مدارای نسبی امروزین نتیجه فراغت بسیاری
مسیحیان از تعلقات هویتی است. مدتها قدرت سیاسی بی اعتنا به نیاز هویتی افراد
جامعه، ترجیح می داد جهت تامین امنیت و رشد اقتصادی از روند بی هویتی استقبال کند
اما اخیرا میل به هویت جویی در بخشی از جوامع غربی فوران کرده و آثار آن جلوه گر
شده است. برخلاف ادعای کاذب برخی، “راندن کلیسا از قدرت” هرگز محصول تضارب
آرای فیلسوفانه نبود بلکه واکنش امنیتی و دفاعی مسیحیان، ناگزیر جوامع آنها را به
این پناهگاه کشانید. به استناد مکتوبات «عهد جدید» از بدو مسیحیت زمینه چنین ایده
ای وجود داشت و منشا همین خط کشی میان سیاست و کلیسا هم خارج از متون دینی مسیحی
نیست بلکه مختص مسیحیان است. تکرر خونریزی های وحشیانه و لزوم افسار زدن به خشونت
طلبی عوام، توسل به چنین قرائتی را به جوامع مسیحی تحمیل کرد بی آنکه متناسب با
توسعه آن به لزوم بازتعریف “چارچوب مشترک هویت جمعی” توجه شود.

به نظر می رسد
امثال ترامپ افسانه عوامانه «جدایی سیاست از کلیسا به مثابه ابداع فیلسوفانه» را
باور دارند و حتی به آن اتکا کرده اند. ظاهرا ایشان برای شهوت افراد به هویت سنتی
کیسه دوخته اند و بدون رعایت احتیاط با آتش بازی می کنند. کاسبی قدرت طلبان با عطش
هویت جویی، غولی را تحریک می کند که پس از قرنها خونریزی چندی به بند کشیده شده
بود اما محال نیست که توهم احیای هویت راستین با تشدید شلختگی در ساختار قدرت
همراه شود و «نفرت از دیگری» افسار پاره کند…

آمریکا تنها
سرگشته این وادی نیست. طی سال های اخیر در چندین کشور مسیحی سیاستمدارانی با بیرق
احیای هویت فراموش شده ظهور کرده اند که وعده شکوه می دهند. همزمانی “ابراز
جسورانه برتری طلبی” با رشد آمار ضدیت با مهاجران، مسلمانان و یهودی ها، از
نشانه های آشنای عود کردن یک بیماری خطرناک تاریخی است.

انتهای پیام/ف