دورویی افراد اصل بقای جامعه و بنای اخلاقی جامعه را تهدید می‌کند

به گزارش ادیان‌نیوز
به نقل از شفقنا، در مراسم جشن میلاد امام حسن عسکری(ع) که به همت معاونت فرهنگی
دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد، حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مهراب صادق نیا گفت:
از کارکردهای مهم آئین و منسک آن است که جامعه را به امرِ قدسی نزدیک می‌کند. به
همین دلیل، مشارکت در آئین‌هایی که به مناسبت ولادت و یا شهادت حضرات معصومین علیهم‌السلام
برگزار می‌شود، به مشارکت‌کنندگان کمک می‌کند تا به حوزه امر مقدس نزدیک شوند. در
این جلسه مناسب دیدم که از وجود نازنین امام حسن عسکری(ع) روایتی بخوانم که به ما
کمک کند تا با سنّت دینی خود آشناتر شویم.

او افزود:
حضور و تحصیل ما در دانشگاه ادیان، زمینه‌ی آشنایی ما را با دیگر سنت‌های مذهبی و
دینی فراهم آورده است؛ با این حال، نباید از سنت دینی خود و ادبیات فاخرش، به‌ویژه
از آنچه از پیامبر اکرم(ص) و خاندان طاهرینش(ع) برای ما به یادگار مانده است، غفلت
کنیم.

عضو هیئت‌علمی
دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: از امام حسن عسکری علیه‌السلام روایت شده است که:
بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَ ذالِسانَیْنِ، یَطْری خاهُ
شاهِداً وَ یَکُلُهُ غائِباً، إنْ أُعْطِی حَسَدَهُ، وَ إنْ ابْتُلِی
خَذَلَهُ.(بحارالانوار، ج۷۵، ص. ۳۷۳)

یعنی: بد
آدمی است آن که دارای دو چهره و دو زبان است؛ دوست و برادرش را در حضور، تعریف و
تمجید می‌کند ولی در غیاب و پشت سر، بدگوئی و مذمّت می‌نماید که همانند خوردن گوشت‌های
بدن او محسوب می‌شود، چنین شخص دو چهره اگر دوستش در آسایش و رفاه باشد حسادت می‌ورزد
و اگر در ناراحتی و سختی باشد زخم‌زبان می‌زند.

او افزود:
این حدیث در مذمّت انسانی‌هایی است که دو رو و دو زبان دارند. این افراد از دو جهت
به دیگران و جامعه آسیب می‌رسانند. از یک‌سو سبب می‌شوند تا دیگران گرفتار آزار بی‌اعتمادی
شوند. درحالی‌که هر شهروند جامعه عمیقاً نیازمند اعتماد کردن به دیگران است و نیز
نیازمند آن است که دیگران به او اعتماد کنند، افراد دو رو سبب می‌شوند که شهروندان
نتوانند به دیگران اعتماد کرده و همواره گرفتار رنج بی‌اعتمادی باشند. از جنبه‌ی
اجتماعی نیز، دورویی افراد سبب می‌شود که اصل بقای جامعه و نیز اصل بنای اخلاقی
جامعه با تهدید روبرو شود.

صادق نیا
خاطرنشان ساخت: افراد دو رو و دو زبان جامعه را از حالت طبیعی خارج می‌کنند و آن
را در معرض فروپاشی قرار می‌دهند. جامعه‌ای که افرادش نتوانند به همدیگر اعتماد
کنند، و یا نتوانند به سازمان‌های مدنی اعتماد کنند در معرض فروپاشی است.

او گفت:
دو زبان افراد، آنان را از حالت “پیش‌بینی پذیری” خارج می‌کند. وقتی کسی و یا گروهی
به وضعیت پیش‌بینی‌ناپذیر رسید، دیگر افراد و گروه‌های اجتماعی نمی‌تواند روندهای
اخلاقی را در مواجهه‌ی با او رعایت کنند. درحالی‌که اخلاق اجتماعی عمیقاً به پیش‌بینی‌پذیری
نیاز دارد، دو روها و دو زبان‌ها این نیاز جامعه را زیر پا می‌گذارند. در رینگ مشت‌زنی
هم افراد قابل پیش‌بینی هستند، ولی در جامعه‌ی دو رویان و دو زبانان، هیچ‌کس قابل
پیش‌بینی نیست. لبخند دیگران به‌واقع، ممکن است معنای دیگری داشته باشد و هر کس بیم
آن دارد که دستی که به سمت او دراز شده است، میل گلویش را دارد و نه دستش را.

استاد
دانشگاه ادیان و مذاهب افزود: در انتهای روایت، امام حسن عسکری(ع) دو معیار برای
شناخت این افراد بیان می‌دارند: نخست آنکه دو رویان و دو زبانان به موفقیت‌های
دوستان خود حسادت می‌کنند و دوم آن‌که ناکامی‌های دوستان خود را با سرزنش‌های خود،
بزرگ‌نمایی می‌کنند.

انتهای پیام/م