یلدا؛ برگرفته از قاعده طلایی امیرالمؤمنین(ع) برای تعامل با دیگران
به گزارش ادیان‌نیوز؛ مسعود بخشی، کارگردان فیلم سینمایی «یلدا» در گفت‌وگو
با خبرنگار ایکنا درباره اتفاقات رخ داده برای فیلمش در سی‌و‌هفتمین جشنواره فیلم فجر
اظهار کرد: قبول دارم قصاص که موضوع فیلم من است حساسیت‌های خاص خود را دارد، اما حساسیت
موضوع باعث نمی‌شود که به این مضمون نپردازیم.
قصاص دغدغه‌ای است که بسیاری از اعضای جامعه با آن دست به گریبان هستند
و پرداختن به این موضوع سبب می‌شود تا این مسائل به صورت ریشه‌ای مورد ارزیابی قرار
گیرد و حتی به حل این معضل کمک شایان توجهی می‌کند. البته رعایت اصل اخلاق و انصاف
جزء اصول اولیه پرداختن به مباحثی است که بار دینی و فقهی دارند.
وی افزود: علاوه بر رعایت اخلاق و انصاف باید از دانش و آگاهی لازم نیز
در پرداختن به این موضوع بهره گرفت، به همین جهت من قبل از این که به چنین موضوعی بپردازم
حداقل با ۱۰ وکیل دادگستری ساعت‌ها گفت‌وگو کردم تا
درباره جزئیات بتوانم از مشورت‌های آنان بهره بگیرم، همچنین از نظرات و پیشنهادات مراکز
دینی هم بهره گرفتم، چون بسیاری از نکات فیلم برگرفته از مضامین دینی است، پس لازم
بود بودن لغزش در این زمینه گام برداریم.
این فیلمساز ادامه داد: در فیلم یلدا دو شخصیت وجود دارد که یکی نماینده
تلویزیون و دیگری دستگاه قضا است. این دو کارآکتر کمتر از دیگر شخصیت‌های فیلم دستخوش
التهابند، به همین جهت نقش کنترلگر بر سایر پرسوناژها دارند، نکته‌ای از جانب این دو
شخصیت مطرح می‌شود که شکلی سؤالی دارد و به این موضوع می‌پردازد که اگر در موقعیت خانواده
مقتول باشیم آیا حاضر به بخشش هستیم؟ زمانیکه به این پرسش پاسخ دهیم عظمت بخشش عیان
می‌شود، البته موضوع بخشش تنها در دین اسلام مطرح نیست و موضوعی است که در تمامی ادیان
الهی مورد توجه است.
این کارگردان ادامه داد: حدیثی از امیرالمؤمنین(ع) وجود دارد که در آن
می‌فرمایند:« آنچه برای خود می‌پسندی، برای دیگران هم بپسند و آنچه برای خود نمی‌پسندی
برای دیگران مپسند و با دیگران چنان رفتار کن که دوست داری با تو رفتار شود». این نکته
را تنها می‌توان از طریق داستانی بیان کرد که تماشاگر با آن ارتباط برقرار کند، با
همین اصل می‌توان یک فیلم تأثیرگذار در حوزه دین تولید کرد بدون اینکه در آن شعار داده
باشیم. یکی از نقدهای وارده به این اثر به این موضوع برمی‌گردد که این فیلم ساختار
تلویزیونی دارد و البته این نگاه از نظر من صحیح نیست و اگر هم درست باشد به پیام فیلم
ارتباطی ندارد که بخواهیم آن را نادیده بگیریم.
وی درباره این دوره از جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: به عقیده من جشنواره
سی‌و‌هفتم به لحاظ تنوع از دیگر دوره‌ها، عملکرد موفق‌تری داشت. درباره برخوردی که
با فیلم من شد نیز نکته خاصی ندارم، زیرا بیش از هر چیز نظر مخاطب برایم مهم است، البته
نمایش این فیلم در جشنواره برایم اهمیت داشت زیرا تبلیغ مناسبی برای فیلم است و البته
قبل از اکران هم می‌توان ارزیابی خوبی در این زمینه داشت و از اشکال‌های وارده به فیلم
کاست و البته در هنگام تماشای فیلم در سالن مردمی عکس‌العمل‌ها بسیار مثبت بود.
این فیلمساز ادامه داد: اینکه فیلم ساختاری تلویزیونی دارد به نظرم ایراد
فیلم نبود، بلکه جزء نقاط قوت فیلم است، زیرا تمام بخش‌ها در یک لوکیشن گرفته ضبط شده
است، برای همین افرادی که سینما را تجربه کرده‌اند، می‌دانند که بازی گرفتن از تمام
شخصیت‌ها در یک لوکیشن کاری سخت و دشوار است که فکر می‌کنم به خوبی از عهده آن برآمده‌ایم.
درباره نسخه به نمایش در آمده در جشنواره هم باید اضافه کنم آن چیزی که اهالی رسانه
در سالن تماشا کردند، کیفیتی نبود که مورد نظر من باشد و زمانیکه فیلم به اکران برسد
قطعاً تصویر بهتری ارائه خواهد شد.
وی با بیان اینکه فیلمش سوپراستار ندارد، اما بازیگران متناسب با نقش‌ها
هستند، گفت: به نظرم بازیگران حاضر در فیلم بهترین عملکردی که از آن‌ها انتظار داشتم
را خلق کردند، پس اینکه در فیلم سوپراستار وجود ندارد دلیلی برای عدم استقبال مردم
از فیلم نیست، هرچند که فرشته صدرعرفایی و بهنار جعفری بازیگرهای شناخته شده‌ای هستند.
در این اثر شخصیت‌هایم به گونه‌ای بودند که نیاز داشتم بازیگر از نقش بالاتر نباشد،
یعنی چهره‌ها تا حد امکان بکر و تازه باشند، این موضوع یکی دیگر از دلایلی بود که از
بازیگران چهره در این اثر استفاده نکنم.
وی با بیان اینکه برای نقد حرفه‌ای یک فیلم نیاز است حداقل فیلم دو بار
دیده شود، گفت: متأسفانه من نقد منصفانه‌ای در میز نقد برنامه هفت درباره این اثر ندیدم.
نکته مهم در نقد این است که منتقد ابتدا باید حداقل دو بار فیلم را دیده باشد تا بتواند
اظهارنظر دقیقی در این زمینه انجام دهد، والا نقدی که انجام می‌شود و اگر نقد علمی
نباشد دقیق نیست، در همین رابطه باید اضافه کنم که نقدهای برنامه هفت به دلیل روزمرگی
و تعجیلی که در رساندن به آنتن وجود دارد به هیچ وجه دقیق نیست، این اشکال تا به آنجا
پیش رفته که در برخی مواقع منتقدان اسامی فیلم‌ها یا کارآکترها را اشتباه بیان می‌کردند.
وی در پایان تأکید کرد: رفتار غیرحرفه‌ای تنها در میان منتقدان وجود ندارد،
بلکه فیلمسازان هم ممکن است در جشنواره چنین اشتباهاتی را انجام دهند، برای مثال قهر
از جشنواره یکی از این اقدامات است زیرا وقتی ما قواعد حضور در یک رویداد سینمایی را
می‌پذیریم لزومی ندارد که در نیمه راه آن را ترک کنیم.
گفت‌وگو از داوود کنشلو
انتهای پیام/م