به گزارش ادیان نیوز(ردنا)، حجتالاسلام والمسلمین سید ابوالحسن نواب، رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب، در عرصههای فرهنگی، خدماتی و امدادهای اجتماعی شناخته شده است. او با شناسایی نیاز طلاب و خانوادههای آنان به خدمات ساده اجتماعی، با راهاندازی دانشگاه ادیان و ورود به عرصه پژوهشی، مطالعات زنان را پایهگذاری کرد.
هماکنون این مجموعه در حال تربیت بسیاری از علاقهمندان به این رشته در مقاطع دکتری و ارشد است و در گامهای بعدی قرار است به مرکز جامع آموزشی در حوزه مطالعات زنان و خانواده در کنار رشتههای جدید و مقاطع دیگر تبدیل شود. در همین راستا، خبرگزاری ایکنا؛ با وی گفتوگویی در زمینه زن و خانواده انجام داده است که بخش نخست پیش از این منتشر شد.
به نظر شما مهمترین ریشه مشکلات بانوان در کشور ما چیست؟
در جامعه ما زنان به مسائل حقوقی مدنی خود آگاه نیستند بانوان روز عقد، بیشترشان چشم و گوش بسته و صرفاً با اعتماد و امید امضا میکنند. اگر هرکسی به حقوق مدنی خود آگاه باشد، قطعاً مشکلات در آینده کمتر خواهد بود. در ابتدا باید به جامعه خودمان توجه و افراد جامعه را به حقوق خود آگاه کنیم و بعد از آن به کشورهای دیگر بپردازیم. تا مشکلات خودمان را حل نکنیم نمیتوانیم مشکلات دیگر کشورها را حل کنیم. اکنون لازم نیست برای جهان اسلام کاری انجام دهیم، بلکه ابتدا باید الگوی درستی طراحی کنیم که بعد از به وجود آمدن، منتشر و تکثیر شده و به سایر کشورها و نقاط جهان برود.
کشورهای عربی مثل عراق و برخی کشورها مانند پاکستان و افغانستان به دنبال چنین منابع و کتابها و الگوهایی هستند و برای آن به ایران سفر کرده و هزینه میکنند. باید فکر و نمونه خوب تولید شود و این خود به خود تکثیر و منتشر و پخش میشود. لازم نیست برای صدور فکر هزینه کنید، وقتی کتاب و الگوی خوب تولید شود، دیگر کشورها به دنبال آن میآیند. فرهنگ خودش میرود، وقتی الگو خوب باشد.
تجربه تمدنی ما در جهان اسلام نشان میدهد که مواجهه ما با اندیشههای بیرونی نه تنها موجب از دست رفتن بنیادهای خودمان نمیشود بلکه سبب تقویت آن میشود و ما میتوانیم به رشد و شکوفایی برسیم؟ چه قدر با این تعبیر موافقید؟
البته تأثیرپذیری ایرانیها از فرهنگ غربی بسیار بیشتر از اعراب بوده است. اعراب حتی از لغات غربی بیگانه نیز، زیاد استفاده نمیکنند. در میان اندیشمندان اسلام عربها به خصوص اعراب مسیحی، بیشتر از همه در برابر فرهنگ غربی مقاومت کردند و حتی بسیاری از کتب زبان عربی را احیا کردند. کتب عربی احیا شده مربوط به صد سال اخیر است که به همت اعراب مسیحی احیا شده است. ایرانیها معمولاً دارای افراط و تفریط زیادی هستند و حتی حدود ۲۵۰۰ سال قبل نسبت به تفکرات ارسطو و افلاطون واکنش نشان دادند.
معتقدم افکار غربی نباید در زبان و فرهنگ ما تاثیرگذار باشد، زیرا ما شرقی هستیم و آداب رسوم شرقی داریم. آنچه را از آداب و رسوم غربی خوب باشد، میتوانیم قبول کنیم و آنچه را خوب نیست رد کنیم. البته نباید در مقابل زبان وارداتی کاملا گارد گرفت و آن را مطلقا رد یا قبول کرد. مطالعات زنان نیز، از این مباحث استثنا نیست.
امروزه کشورهایی که مشارکت سیاسی زنان در آنها بالاست کشورهای اسکاندیناوی، از سالمترین کشورهای جهان از نظر سلامت مالی هستند. در بین زنان هیچ گونه اختلاس یا رشوهای دیده نمیشود. ۴۲% از کارمندان دولت ایران زنان هستند و این زنان، سابقه هیچ اختلاسی ندارند. در بخش دولتی کشورهایی مانند سوئد، دانمارک و کشورهای اسکاندیناوی که شاهد اوج مشارکت زنان هستیم بهترین و پاکترین کارنامه مالی را دارند و سالمترین کشورهای مالی هستند، ولی افکار خطرناک غربی مانند فمینیسم را نباید پذیرفت و باید موضع سالم و شفاف اسلام را جایگزین و تبیین کنیم.
پرسش دیگر بنده در مورد اشتغال زنان است. بسیاری از دانشجویان و دانشآموختگان از این گلهمندند که متولیان رشتهها، در توجیه سرفصلهای دکتری و ارشد تلاش زیادی کردهاند ولی برای راهیابی دانشآموختگان به عرصه خدمت، کار درخوری نکردند. نظر شما چیست؟
حل بحران اشتغال برای رشته زنان با داشتن شرایطی قابل حل است. یکی از مهمترین این شرایط مسلط بودن به یک زبان خارجی مانند عربی یا انگلیسی است. مهم در مراکز، تربیت زن باسواد دانشگاهی است. یکی از راههای درآمدزایی در این حوزه، تولید محتوا مانند نوشتن مقالات در حوزه زنان است که میتواند منتشر و کسب درآمد کند.
بازار کار فقط با داشتن دکتری به وجود نمیآید بلکه باید علاوه بر داشتن دکتری، هم حرفهای آموخت و هم تولیدات علمی کرد و هم مطالعات به روز و هم شرکت در محافل اجتماعی زنان داشت. نیاز به زنان در همه صحنهها هست، ولی باید قابلیتهای زنان آشکار شود.
مسئله زبان از یک جهت دیگر هم راهگشاست و آن راهیابی به مراکز دانشگاهی در خارج کشور است که واقعاً به افراد فرهیختهای در این مقیاس نیازمندند. اما مسئله زبان از یک جهت دیگر هم راهگشاست و آن راهیابی به مراکز دانشگاهی در خارج کشور است که واقعاً به افراد فرهیختهای در این مقیاس نیازمندند.