فضانورد و رئیس سابق آژانس فضایی قزاقستان: فضا یک «معنویت بزرگ» است

به گزارش ادیان نیوز (ردنا)، در مراسمی که به مناسبت آغاز هفته جهانی فضا برگزار شد، آناتولی آرتسه بارسکی (Anatoli Artsebarsky) و تلگت موسی بایف (Talgat Musabayev)، فضانورد و رئیس سابق آژانس فضایی قزاقستان خاطرات و تجربیات خود را در سفر به فضا، بازگو و تاکید کردند که اگر انسان آرزویی داشته باشد و برای آن تلاش کند، حتما به هدف خواهد رسید.

“آناتولی آرتسه بارسکی” فضانورد روس و اکراین‌تبار است و در مجموع بیش از ۱۴۰ روز را در فضا سپری کرده و انجام ۶ راهپیمایی فضایی را در کارنامه خود دارد. “آرتسه بارسکی” سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی شوروی است و در تنها پرواز فضایی خود در سال ۱۹۹۱ به عنوان فرمانده فضاپیمای سایوز به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرده است.

“تلگت موسی‌بایف” یک خلبان آزمایشی قزاقستانی بوده که سه پرواز فضایی داشته است. دو پرواز اول وی طولانی مدت و در ایستگاه فضایی روسیه میر بود. پرواز سوم فضایی وی مدت زمان کوتاهی داشته که برای بازدید از ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام شد.

موسی‌یابف نفر وسط معلق ماندن در فضا و معجزه‌ای که برای نجات رخ داد “تلگت موسی بایف”، فضانورد و رئیس سابق آژانس فضایی قزاقستان در سخنان خود با یادآوری خاطرات سفرش به فضا، اولین سفر خود به فضا را مربوط به سال ۱۹۹۴ دانست و گفت: دو پرواز من به فضا به مقصد ایستگاه “میر” و سومین پروازم به ایستگاه فضایی ISS بوده است. بیشترین مدت زمان پرواز من به فضا مربوط به سفر دوم به مدت ۲۰۸ روز بوده است.

وی در خصوص انتخاب فضانوردان در قزاقستان، توضیح داد: فرمانده گروه را از میان خلبانان و مهندس پرواز را از دفتر طراحی “کارایف” انتخاب می‌کنند.

کارایف یک طراح برجسته و فردی است که موشکی را برای اعزام انسان به فضا طراحی کرد. رییس سابق سازمان فضایی قزاقستان با بیان اینکه همواره آرزو داشتم که به فضا پرواز کنم، اضافه کرد: برای این منظور مسیر طولانی را طی کردم. در ابتدا به عنوان خلبان آکروباتیک فعالیت کردم و اولین قزاقی بودم که در فدراسیون روسیه به عنوان خلبان آکروباتیک موفق به کسب مدال قهرمانی شدم.

وی با بیان اینکه بعد از آن به عنوان خلبان نظامی فعالیت خود را ادامه دادم، اظهار کرد: در این بخش تا درجه ژنرالی پیش رفتم. من اینها را برای تعریف از خود بیان نمی‌کنم و می‌خواهم بگویم که اگر فردی هدفی داشته باشد و برای آن هدف تلاش کند، به آن هدف خواهد رسید.

“موسی‌بایف”، کره زمین را از فضا بسیار زیبا توصیف کرد و گفت: دیدن زمین از فضا آنچنان زیبا است که با کلمات و ویدئو و عکس قابل توصیف نیست. فضا یک “معنویت بزرگ” است؛ چرا که فضا انسان را مجبور به تفکر می‌کند و من در هر ۳ پروازی که به فضا داشتم، با خودم “قرآن” بردم و این موضوع در رسانه‌ها منعکس نشد، چون رسانه‌ها تحت سلطه غرب است.

این فضانورد قزاقی با بیان اینکه معنویت به من کمک کرد تا به فضای باز ایستگاه بین‌المللی بروم، خاطر نشان کرد: در یکی از این موارد که به فضای باز خارج از ایستگاه می‌رفتم، شرایط اضطراری برای من پیش آمد و بارها در همایش‌های مختلف گفته‌ام که خدا من را نجات داد.

وی با اشاره به جزئیات این رویداد با تاکید بر اینکه فضانوردان قبلا با یک کابل به ایستگاه فضایی متصل بودند، از این رو نمی‌توانستند از ایستگاه دور شوند، ولی اکنون دیگر به این صورت نیست، اضافه کرد: وقتی ما به فضای باز خارج از ایستگاه می‌رویم، دیگر به چیزی متصل نیستیم و تنها خود فضانورد و کارهای اوست که می‌تواند موفقیت وی را برای برگشت به ایستگاه تامین کند.

موسی‌بایف ادامه داد: فضانوردان در خارج از ایستگاه با استفاده از دو دست دستگیره‌های محفظه را می‌گیرند تا موقعیت خود را ثابت نگه می‌دارند. در یکی از عبورها از یک محفظه سازه به محفظه دیگر دستگیره‌ای نبود که بتوانم خود را ثابت نگه دارم، از این رو موقعی که می‌خواستم از محفظه‌ای به محفظه دیگر بروم، دستم به گیره محفظه دیگر نرسید و از سوی دیگر دستگیره محفظه قبلی را نیز رها کرده بودم و به مدت ۲ تا ۳ ثانیه در فضا معلق شدم و در این مدت کل زندگی من از جلوی نظرم گذشت.

این فضانورد با تاکید بر اینکه در صورتی که فضانورد از محفظه جدا  شود، هرگز نمی‌توان وی را به ایستگاه بازگرداند، یادآور شد: علاوه بر آن لباس فضانوردی مانند لباس عادی نیست که به راحتی حرکت داشته باشیم. لباس فضانوردی برای انسان راحت نیست و وزن آن بیش از ۱۰۰ کیلوگرم است، ضمن آنکه امکان چرخش با استفاده از این لباس نیست، به گونه‌ای که حتی نمی‌توان سر را حرکت داد و همچنین میدان دید در این لباس محدود است.

موسی‌بایف نجات خود را از چنین شرایطی معجزه دانست و گفت: آنهایی که به خدا اعتقاد ندارند و به وجود آن شک دارند، جای تعجب دارد. من در آن زمان احساس کردم که کسی با دستش گردن من را گرفت و توانستم دو دستی دستگیره را بگیرم، این معجزه بود و فکر می‌کنم که خدا من را نجات داده است.

وی خاطره دیگر خود را مربوط به زمانی که برای اولین بار در فضا دقیقا بالای کشورش قزاقستان بود، دانست و در این باره چنین شرح داد: وقتی برای اولین بار به راهپیمایی فضای خارج از ایستگاه فضایی رفتم، دقیقا بالای قزاقستان بودم و زمانی که نام کشورم را فریاد زدم، فرمانده ایستگاه زمینی مطمئن شد که حال من خوب است؛ چرا که وقتی فضانوردان برای اولین بار راهپیمایی فضایی را انجام می‌دهند، جانمایی خود را از دست می‌دهند و وقتی قزاقستان را دیدم و نام کشورم را فریاد زدم، از وضعیت من باخبر شدند.

موسی‌بایف با تاکید بر اینکه قرآن به ما آموزش می‌دهد که خدا یکی است و راه‌های مختلف برای رسیدن به خدا زیاد است، گفت: قرآن به ما می‌آموزاند که نه تنها به مسلمانان بلکه به دیگر ادیان و همه مخلوقات باید احترام بگذاریم.

وی با اشاره به ارائه گزارشی از سوی دکتر براری، رییس سازمان فضایی ایران آمادگی خود را برای همکاری با ایران در زمینه‌هایی چون سنجش از دور ( remote sensing)، جهت‌یابی ماهواره‌ای (navigation) و ماهواره‌های مخابراتی اعلام کرد و گفت: ما مجتمع موشک‌های ماهواره‌بر را ایجاد کردیم که نسل جدید این موشک‌ها است و از شما برای بازدید از این مرکز دعوت می‌کنیم و برای سازمان فضایی ایران و ملت ایران آرزوی موفقیت داریم. فضای بدون مرز و سیاستمدار در این مراسم همچنین “آناتولی سیبارسکی” فضانورد دیگر با بیان اینکه همه جوانان آرزو دارند که روزی فضانورد شوند، گفت: وقتی من به فضا پرواز کردم، فرماندهی گروه فضایی را بر عهده داشتم و در آن زمان موقعی که موتور سفینه شروع به کار کرد، تصور می‌کردم که ارتباطم با زمین قطع شده است و دیگر به زمین باز نخواهم گشت.

وی در پاسخ به این سوال که زمین از فضا چگونه است، یادآور شد: زمانی که سفرم را به فضا شروع کردم، ۸ دقیقه طول کشید تا ما به ایستگاه فضایی وارد شویم و از ارتفاع ۲۴۰ کیلومتری زمین را مشاهده کردیم که صحنه بسیار جالبی بود. در آن زمان تمام آنچه در کتاب‌ها خوانده بودم، به منصه ظهور رسیده بود.

سیبارسکی با تاکید بر اینکه کره زمین از فضا بسیار زیبا به نظر می‌رسد، اظهار کرد: کره زمین از آن بالا به اندازه‌ای زیبا بود که به نظرم از آسمان هفتم به کره زیبای زمین نگاه می‌کنم. زمین از آن بالا آبی به نظر می‌رسد. وی مشاهده ۱۶ بار طلوع و غروب در هر روز را از دیگر زیبایی‌های فضا دانست و اضافه کرد: سفینه فضایی بسیار سریع حرکت می‌کند، به گونه‌ای که با هر ضربان قلب ۸ کیلومتر حرکت می‌کردیم و این امر موجب شده بود که ما در هر روز ۱۶ بار طلوع و غروب خورشید را مشاهده کنیم که بسیار برای ما هیجان‌انگیز بود.

این فضانورد با بیان اینکه در طول سفر ما کارهای زیادی باید انجام می‌دادیم، در حالی که فرصت لازم را نداشتیم، ادامه داد: از نظر من در این بین آن چیزی که بیش از همه جالب بود، دیدن کره زمین بود که کل آن آبی رنگ بود. علی‌رغم آنکه کره زمین مناطق خشک نیز دارد، ولی همه آن آبی بود.

وی با بیان اینکه امروزه دوربین‌های مجهزی در اختیار فضانوردان برای دیدن کره زمین قرار دارد، خاطر نشان کرد: در آن زمان این امکانات وجود نداشت، ولی می‌گویم کره زمین زیباترین کرات در فضا است؛ به عبارت دیگر می‌گویم که جایی زیباتر از زمین وجود ندارد.

وی در خصوص اینکه آیا جای سیاستمداران در زمین بدون مرز از فضا خالی است یا خیر، با ابراز تاسف از اینکه جای سیاستمداران را در آنجا به راحتی می‌دید، گفت: به ویژه مثلا از فضا مشاهده می‌کنیم در منطقه خلیج فارس دود سیاه از چاه‌ها خارج می‌شود و یا وقتی می‌بینیم که جزیره‌هایی از پلاستیک ایجاد شده است، می‌توان سیاست را از فضا دید.

سیبارسکی اضافه کرد: درست است که از فضا، مرز کشورها دیده نمی‌شود؛ ولی باید تاکید کنیم که لازم است هر پروژه ای که می‌خواهیم انجام دهیم، باید آن را با مساعی مشترک اجرایی کرد و باید تاکید کنم که فضا آن چیزی است که دولت‌ها و کشورها را به هم پیوند می‌دهد و نقطه اتصال همه مردمان کره زمین است.

در این مراسم تصویر نقشه تهران از فضا به دکتر مرتضی براری، رییس سازمان فضایی اعطا شد. این تصویر با استفاده از ماهواره قزاقی گرفته شده و رزولوشن این تصویر یک متر است.

پایان پیام/م