اما واقعیت این است که اولا کرونا تنها همه گیری سراسری یک بیماری در سرتاسر دنیا نیست. و دوم این که پس از بعضی همه گیری های گذشته، حتی موقعیت اجتماعی دین تقویت هم شده است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)؛ بعد از شیوع کرونا و تعطیلی امکان مقدس از جمله حرمهای شیعه و همچنین تعطیلی مسجدالحرام، یکی از فرضیه ها و احتمالاتی که مطرح شده، چرخشی مهم در نقش اجتماعی دین و حتی از زوال دین در دوران پس از کرونا است.
طرفداران این فرضیه با مقایسه تبعات همه گیری بیماریهای یا بحرانهای دیگر با همه گیری کرونا، تبعات همه گیری کرونا را از جمله در تعطیلی اماکن مقدس بسیار شدیدتر از دوره ها قبل و نشانه آغاز دوره مرگ یا تحول اساسی در دین دانستند. شواهد آنها، تعطیلی بی سابقه مسجدالحرام، حرمهای شیعه و مناسک و آیین های جمعی بود.
اما واقعیت این است که اولا کرونا تنها همه گیری سراسری یک بیماری در سرتاسر دنیا نیست. و دوم این که پس از بعضی همه گیری های گذشته، حتی موقعیت اجتماعی دین تقویت هم شده است.
در این نوشته و نوشته بعدی دو مثال مهم از دنیای مسیحیت و اسلام می آورم:
نمونه اول در این مورد شیوع آنفولانزا معروف به آنفولانزای اسپانیایی در سال۱۹۱۸ آغاز شد، حدود پانصد میلیون نفر یعنی یک سوم جمعیت دنیا در آن زمان را مبتلا کرد و حداقل هفده میلیون نفر بر اثر ابتلا به آن جان خود را از دست دادند.
نکته مهم در این مورد آن است که جاسینتا و فرانسیسکو دو کودک از سه کودک معروف در فاطیما در پرتغال که تجربه مکاشفه و ملاقات با مریم مقدس را در سال ۱۹۱۷ داشتند، و در حالی که ۹ و ۱۰ سال داشتند، بر اثر همین بیماری، از دنیا رفتند.
اما شیوع جهانی این بیماری موجب هیچ خللی بر توجه روز افزون به فاطیما نشد و این محل امروز یکی از مشهورترین مقاصد زیارتی مسیحیان به ویژه کاتولیک ها است.