از چه ارتفاعی نگاه می‌کنیم؟!
پیش‌ترها از ارتفاع فقط این‌اش را می‌فهمیدیم که همه چیز در آن پائین کوچک به نظرمان می‌آمد؛ مثلاً آدم‌ها می‌شدند قدِّ یک مورچه و ماشین‌ها می‌شدند اندازه‌ی یک حبه قند!
ردنا (ادیان نیوز) – حجت الاسلام والمسلمین مهراب صادق نیا، جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در یادداشتی تلگرامی چنین گفت:
پیش‌ترها از ارتفاع فقط این‌اش را می‌فهمیدیم که همه چیز در آن پائین کوچک به نظرمان می‌آمد؛ مثلاً آدم‌ها می‌شدند قدِّ یک مورچه و ماشین‌ها می‌شدند اندازه‌ی یک حبّه قند!
جوری که ما الآن پدیده‌های اطرافمان را معنا می‌کنیم گویی خیلی بالاییم! همه‌چیز برای‌مان کوچک شده است. عنوان‌هایی چون «استاد حوزه و دانشگاه» و «آیت‌الله» به آن بزرگی برای‌مان آنقدر کوچک شده‌اند که به هر طلبه‌ای که گذرش به تلویزیون بیافتد نسبت می‌دهیم.
آنقدر بالا رفته‌ایم که تویوتا را پراید میبینیم و پول آن را به این می‌دهیم؛ دستگاه پیش‌رفته‌ی ویروس یاب را درِ قابلمه میبینیم. ما آنقدر بالانشین شده‌ایم که پدیده‌هایی چون فقر، بیکاری، و تورّم کُشنده به چشم‌مان نمی‌آیند. خودکشی، تن‌فروشی از سرِ فقر، و تبعیض که هیچ به چشم‌مان نمی‌آیند! آنقدر بالا بالا رفته‌ایم که خطاهایمان به چشم‌مان نمی‌آیند و اشتباه خود را انکار می‌کنیم و گردن این و آن می‌اندازیم.
پیش‌ترها سانحه عبارت بود از برخورد یک ماشین با دوچرخه و یا افتادن یک آجر از دست بنا و یا پیچ خوردن پا در بازی لِی‌لِی؛ حالا ما از چه ارتفاعی به زمین نگاه می‌کنیم که شهادت ۱۹ نفر از سربازان‌مان در یک مانور نظامی به چشم‌مان «سانحه» می‌آید؟