عرفان اسلامی و عرفان اشو در یک نگاه
اوشو معتقد است؛ رسیدن انسانها به کمال ممکن نیست چرا که کمبودها و نواقص برای انسانها همیشگی است و راهی برای رهایی از آنها وجودندارد.
به گزارش ردنا (ادیان نیو)، از نظر عرفان اشو رسیدن انسانها به کمال ممکن نیست چرا که کمبودها و نواقص برای انسانها همیشگی است و راهی برای رهایی از آنها وجودندارد. اوشو در این مورد می گوید: «من به کمال نرسیدهام، بلکه قابلیت لذت بردن از نقصهایم را به دست آوردهام. هیچ کس به کمال نمىرسد». [اشو، ساراها ۳، ص ۶ به نقل از شریفی دوست، حمزه؛ کاوشی در معنویت های نوظهور، ص ۳۹۸]
وی هم چنین می گوید: «نقصان، حقیقت زندگى است. شما سعى دارید به کمال برسید و من نقایص خود را پذیرفتهام» [اشو، ساراها ۳، ص ۸۶ به نقل از شریفی دوست، حمزه؛ کاوشی در معنویت های نوظهور، ص ۳۹۸]
این در حالی است که در عرفان اسلامی هدف رسیدن به کمال و رهایی از نواقص، پستی ها و زشتی ها و متخلق شدن به اسماء و صفات الهی و لقاء الله است. از این جهت مومن تابع انسان کامل (امام) است. انسان کامل هم مظهر جمیع اسماء و صفات رب است. تبیعیت مومن از انسان کامل موجب می شود که شخص بر صراط مستقیم و هدایت بوده و ازنقائص رهایی پیدا کند و به کمالات الهی متخلق گردد.
امام خمینی(ره) در این مورد می فرماید «مومن تابع انسان کامل است… مومنین چون تابع انسان کامل هستند در سیر و سلوک خود قدم خود را جای قدم او می گذارند… از این جهت، صراط آنها نیز
مستقیم و حشر آنها با انسان کامل و وصول آنها به تبع وصول انسان کامل است.» [امام خمینی (ره)، چهل حدیث، ص ۵۳۱-۵۳۲]