جامعه ایران از پرخوری رنج می‌برد

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن اسلامی اردکانی، استاد دانشگاه ادیان و مذاهب، در دومین جلسه «به طعام خود بنگریم» با بیان اینکه خوراک منحصر به خوردن مادی نیست، گفت: عارفان، خوراک را به خوراک طبع، دل و عقل تقسیم می‌کنند، زیرا وجود انسان سه ساحت دارد.

وی با تأکید مصرف آگاهانه، افزود: مصرف آگاهانه یعنی وقتی آوازی می‌شنویم، فیلمی می‌بینیم و کتابی می‌خوانیم، ببینیم که چه می‌خوانیم و چه می‌بینیم. غذایی که می‌خوریم ببینیم چه می‌خوریم.

اسلامی با اشاره به خوراک تن اضافه کرد: اولین سؤال در این عرصه آن است که چرا می‌خوریم؟ برخی عادت دارند در ساعات معینی غذا بخورند و برخی از روی عادت و لذت می‌خورند و می‌نوشند، برخی افراد در هنگام عصبانیت و برخی در هنگام خوشحالی غذا می‌خورند که هیچ کدام توجیه خوبی نیست، زیرا غذا می‌خوریم تا نیازهای جسمی خود را تأمین کنیم.

استاد دانشگاه ادیان و مذاهب بیان کرد: این پرسش که چرا می‌خوریم قطب‌نمای خوبی برای اصلاح رفتارهای غذایی ما و جهت‌دهی به آن است؛ دعوت قرآن به اندیشیدن در غذا، دعوتی بنیادین و درخواست واقعی است. چرا وقتی تشنه می‌شویم به جای آب نوشابه می‌نوشیم، آیا برای نیاز بدن است، نه، چون عادت کرده‌‌ایم.

تأکید قرآن بر خوردن رزق طیب
وی اظهار کرد: دومین پرسش در این زمینه آن است که چه چیزی باید بخوریم؛ قرآن بر طیبات یعنی بهترین و پاک‌ترین غذاها تأکید کرده است؛ دعوت قرآن به نخوردن نیست، بلکه به خوب و درست خوردن است؛ طیب بودن رزق، ابعاد حقوقی، فقهی دارد تا پلید و مال مردم نباشد. میوه جز طیبات است، ولی عمده فراورده‌های صنعتی، طیب نیستند، آشغال هستند، شکم را پر می‌کنند، ولی ما را سیر نمی‌کنند.

وی اضافه کرد: ما بهترین فراورده طبیعت، یعنی گندم را دستکاری می‌کنیم و با نمک و شکر و … آن را می‌خوریم و سرخ می‌کنیم و فکر می‌کنیم غذای خوب و خوشمزه خورده‌ایم، ولی به میزانی که غذا دست‌کاری شد از طیب بودن دور می‌شود. سومین سؤال آن است که چقدر باید بخوریم؟ اگر غذا برای رفع نیاز بدن است، نه از روی سرگرمی، باید میانه‌روی و اعتدال داشته باشیم، نه کم خوری و نه پرخوری، ولی غالب ما فراموش می‌کنیم؛ لذا عمدتاً دچار  پرخوری هستیم، فعالیت بدنی ما هم کم است و روز به روز هم بدن خسته‌تر و سست‌تر می‌شود.

وی افزود: تعبیر مشهوری هست که معده مرکز همه بیماری‌هاست، غالب ما وقتی مشکل بیماری پیدا می‌کنیم، می‌پرسیم چه چیزی بخوریم، بهترین کار نخوردن است؛ زیرا کبد چرب و خیلی از بیماری‌ها، حاصل بدخوردن و زیادخوردن است.

آثار بد فست فود
اسلامی با بیان اینکه سؤال بعد آن است که چقدر هزینه می‌شود تا ما غذایی را بخوریم، گفت: برای طعام و غذایی که می‌خوریم هزینه زیادی به بدن، جان و طبیعت وارد می‌کنیم؛ یادمان باشد تا زمانی که در عالم دنیا هستیم، هیچ چیز مجانی وجود ندارد؛ وقتی جامعه به سمت غذاهای فست‌فود می‌رود، یکی از پیامدهای آن تخریب جنگل‌ها، تخریب خاک و طبیعت، ضعف و سستی بدن و کمبود املاح معدنی است.

وی افزود: تنها موجودی که زباله تولید می‌کند، انسان است و طبیعت هم آسیب را به خودمان باز می‌گرداند، اصولاً در این عالم، هیچ عملی بی‌پاسخ نیست و طوری نیست هر کاری بکنیم و هر غذایی بخوریم، هیچ عکس‌العملی هم نباشد؛ به تعبیر قرآن هر کسی ذره‌ای خیر و شر داشته باشد، آن را می‌بیند.

جامعه ایران از پرخوری رنج می‌برد
استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: در ایران امروز هیچ کسی بر اثر کمبود غذا نمی‌میرد، بلکه مشکل پرخوری داریم، در حالی که کم خوردن کمک می‌کند تا شاداب‌تر باشیم؛ لذا در همه سنن عرفانی دنیا و در ادیان مختلف شاهد پرهیزهای خاص غذایی و نوعی امساک داریم که در درازمدت سبب نشاط بدن است. امام علی(ع) غذای ساده و کم می‌خوردند و می‌فرمودند: شکمتان را گورستان حیوانات نکنید (اشاره به خوردن کمِ گوشت است).

استاد دانشگاه ادیان و مذاهب اظهار کرد: اصولاً زندگی ساده و ساده‌زیستی و کمی به خود سخت گرفتن، انسان را مقاوم‌تر می‌کند، به میزانی که تسلیم خواست بدن شده و به پرخوری رو می‌آوریم، شادابی روان، قلب و تن را از دست می‌دهیم؛ لذا پرخوری مانع هوشیاری است.

بدن معبود نور است
وی افزود: در سنت اسلامی گفته شده بدن، معبد نور و محل تجلی خداوند است و قلب جایگاه خداست، می‌توانیم اتومبیل خود را بعد از مدتی عوض کنیم، ولی بدن را نمی‌توانیم. گسترش فست‌فودها آسیب به طبیعت است؛ کارتنی که غذا را در آن می‌گذارند، به معنای قطع درختان است، نان سفید و گوشتی که در آن است همه تحمیل به طبیعت است. نان به صورت طبیعی، دو تا سه روز خشک می‌شود؛ لذا اگر کیکی شش ماه انقضاء دارد، مشکل‌دار است. آشکارترین سنجه برای سلامتی، سنجش وزن است، وزن انسان نباید از ۲۵ تا ۴۰ سالگی تفاوتی بکند.

اسلامی اردکانی تأکید کرد: رزقی که خدا برای ما قرار داده، برای به اندازه خوردن و نوشیدن است. وقتی ما تکلیف خود را با بدن روشن کردیم، وارد ساحت دل می‌شویم؛ یاد بگیریم که رفتار ما و گفتار ما بر دیگران اثر می‌گذارد و به میزانی که مناسباتمان را با دیگران و طبیعت تنظیم می‌کنیم، غذای خوب به روح می‌دهیم؛ اگر حسادت، رقابت و انتقام در وجودمان است، مسلماً با نوع‌دوستی، ایثار، انفاق و … آثار متفاوتی دارد.

وی با اشاره به غذای عقل تأکید کرد: یکی از راه‌های رساندن غذای خوب به عقل آن است که هر چیزی را نباید دید، شنید و خواند. باید بهداشت عقلانی داشته باشیم که آن را از طریق تفکر انتقادی می‌توان ایجاد کرد؛ یعنی هر حرفی را نپذیریم و به هر منبعی استناد نکنیم.