نقش بهائیت در ماجرای تخریب قبور ائمه بقیع(ع)
هشتم شوال ۱۳۴۴ ق، یادآور عمل ننگین تخریب قبور ائمه‌ی بقیع (علیهم السلام)، به دست وهابیت است. در این میان، جریان بهائی ماسونی، موفق شد که موج اعتراضات مردمی را کنترل کرده و با مدیریت زمان و اتلاف وقت، در مرحله‌ی اول موضوع کمیسیون دفاع از حرمین شریفین را از دستور کار خارج کرده و در آخر موفق به گسترش روابط ایران با رژیم سعودی شود.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، هشتم شوال ۱۳۴۴ ق، یادآور عمل ننگین تخریب قبور ائمه بقیع (ع)، به دست وهابیت خبیث است در آن زمان، فرقه‌ی خبیث وهابیت، نه تنها حرم ائمه‌ی بقیع (علیهم السلام)، بلکه هر گنبد و بارگاهی که دستش رسید را نابود کرد [۱]
این اقدام ظالمانه واکنش‌های مسلمانان و بالأخص شیعیان جهان را در پی داشته و موجب برانگیختن جوش و خروش نسبت به این جنایت وهابیان شد [۲]
در این میان، حکومت پهلوی نیز که تحت فشار افکار عمومی قرار داشت، هیئتی (به رهبری غفارخان جلال و حبیب‌الله عین الملک (معروف به هویدا که از بهائیان برجسته به شمار می‌آمد[۳]) را برای بررسی موضوع، به حجاز گسیل داشت.
هیئت ایرانی در تاریخ ۱۳۰۴/۶/۲۴ ق وارد جده شده [۴] و مورد استقبال گرم عبدالعزیز قرار گرفت [۵] هیئت ایرانی در گزارش ارسالی خود به تهران، با کم‌رنگ جلوه دادن این مصیبت عظیم، تلاش نمود تا وهابی‌ها را از ارتکاب این جنایت تبرئه کند [۶]
از طرفی، جریان بهائی – ماسونی حاکم بر ارکان اداری کشور، اصرار بر حضور در کنفرانس وهابیت داشت و باب مراوده را با آنان گشود [۷]
اما در هنگامی که هنوز کمیسیون وهابی‌ها در جریان بود، خبر حمله‌ی مجدد وهابیان به بقیع، به ایران مخابره شد [۸]
از سال ۱۳۰۵ ق به بعد، شرایط اعزام حجاج ایرانی و عادی‌سازی روابط با سعودی به صورت مرموزانه‌ای فراهم شد.
در این هنگام و به رغم برخورد وحشیانه‌ی وهابیان با حجاج ایرانی ، عناصر بهایی برای گسترش روابط دیپلماتیک با رژیم سعودی تلاش بسیار کردند که نقطه عطف آن را می‌توان در امضای معاهده‌ی مودت میان ایران و عربستان، در شهریور ۱۳۰۸ ق مشاهده کرد
از آن پس، حبیب الله هویدا با سِمت کاردار با استقبالی گرم وارد عربستان شد و تا سال ۱۳۵۳ ق، نقش مهمّی را در گسترش روابط دیپلماتیک و خنثی‌سازی تلاش مذهبیون در مسئله‌ی بازسازی مراقد شریف ائمه (علیهم السلام) ایفا کرد [۹]
بنابراین جریان قوی بهائی ماسونی حاکم بر حکومت پهلوی موفق شد که موج اعتراضات ایجاد شده علیه رژیم سعودی را کنترل کرده و با مدیریت زمان و اتلاف وقت، طی پروسه‌ای حساب شده در مرحله‌ی اول موضوع کمیسیون دفاع از حرمین شریفین و فشار برای بازسازی مراقد شریف ائمه (علیهم السلام) را از دستور کار خارج سازد و در آخر موفق شد که روابط ایران را با رژیم سعودی گسترش دهد.
پی‌نوشت:
[۱] محمّدصادق نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع (علیه السلام) و آثار دیگر در مدینه منوره، ص ۵۱
[۲] سیدعلی موجانی، مدرّس و کمیسیون دفاع حرمین شریفین (۱۳۷۵)، تاریخ روابط خارجی، ش ۹، صص ۳۵-۲۵
[۳] میرزا حبیب الله عین الملک (پدر امیرعباس هویدا نخست‌وزیر دوران پهلوی)، فرزند میرزا رضا قنّاد از بهائیان متعصب و نزدیکان عباس افندی شمرده می‌شد ادوارد براون (نویسنده‌ی مشهور بهائی) میرزا رضا قنّاد را یکی از خواص بهاءالله می‌داند که پس از او عهده دار حفظ اسرار بهائیت می‌داند: بهرام افراسیابی، تاریخ جامع بهائیت، ص ۷۲۳
[۴] علی محقق، اسناد روابط ایران و عربستان سعودی، ص ۲۶
[۵] همان، ص ۲۷
[۶] همان، ص ۵۴
[۷] سیدعلی موجانی، مدرّس و کمیسیون دفاع حرمین شریفین (۱۳۷۵)، تاریخ روابط خارجی، ش ۹، صص ۳۵-۲۵
[۸] همان
[۹] علی محقق، اسناد روابط ایران و عربستان سعودی، ص ۸۴