همه ما از هر قشری احتمالا تا الآن دچار این مشکل شده ایم؛ به اسم فعالیت انقلابی گروه می زنیم و دیگر حواسمان به محتوای بحث های گروهمان نیست. اکانت تویتری برای جنگ نرم می زنیم و برای رشد اکانت، شروع می کنیم به منشن دادن و تعامل کردن…
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)؛ در بین اکانت های مجازی و پیج ها و صفحات فراوان اینستاگرامی و توییتری شاید دیده باشید که فعالیت های رسانه ای هر گروه، تشکیلات و در کل افراد مختلف تفاوت های فاحشی نسبت به هم دارند.
عده ای با توجه به ایمان و اعتقاداتشان فعالیت های اخلاقی یا بهتر بگوییم اسلامی درستی ندارند و بستر اصلی این فعالیت ها را در صفحات اینستاگرامی تشکیل داده اند.
اما موضوع صحبت ما «دین دان های» مجازی هستند.
شاید بگویید تفاوت دیندان و دیندار چیست؟
«دین دان» به شخصی می گوییم که درستی حکم گفته شده را می داند. اجر یا عذاب عملش را می داند اما فقط می داند و مانند عالم بی عمل رفتار می کند!
از این دسته دین دان ها در فضای مجازی به وفور دیده می شود.
بنده خدایی برای نماز اول وقت محتوا تولید می کرد حال آنکه چندین دقیقه از اذان رد شده بود و هنوز سرگرم کار بود.
یا دختر خانمی که حجاب کامل دارد اما در روز موفرفری ها گرد و خاکی در استوری اکانتش به پا می کند و یا آن طلبه ای که حدیث از گمنامی و دیده نشدن می گوید اما صفحه اش تبدیل به آتلیه عکس هایش شده است.
همه ی ما از هر قشری احتمالا تا الآن دچار این مشکل شده ایم.
به اسم فعالیت انقلابی گروه می زنیم و دیگر حواسمان به محتوای بحث های گروهمان نیست.
اکانت تویتری برای جنگ نرم می زنیم و برای رشد اکانت، شروع می کنیم به منشن دادن و تعامل کردن.
تعامل که چه عرض کنم گاهی فکر می کنیم وسط جلسه خصوصی دوستانه چند نفر نشسته ایم و سفره ی دلمان را با رفقا باز کرده ایم.
تبلیغ حجاب می کنیم با روش های مورد استفاده در جبهه ی مخالف.
فکر می کنیم گذاشتن یک برگ گل یا…. و پوشاندن نصف صورتمان اجازه ی انتشار هرعکس خصوص را صادر می کند.
برای جذب قشر خاکستری حرف های راحت تری می زنیم و گاهی وقت ها می بینیم جذب آن ها شده ایم.
از کلاس گذاشتن های مذهبی ها در اینستاگرام با خانه و ماشین و ایفون یازده ایکس دیگر نگویم برایتان.
و اما این پرسش آخر متن را پر می کند؛
اینستا شبکهای برای «دیده شدن» است؛ از نمایش صورت و تن تا نمایش فکر و عقیده و دارایی و غیره.
حجاب و چادر ذاتاً برای جلوگیری از «دیده شدن» است؛ یعنی هر چیزی که ممکن است جلب توجه کند را میپوشاند.
سبک زندگی اینستاگرامی این دو متعارض را میخواهد کنار هم جمع کند.
آیا نسخه ی دین جوانب فعالیت های مجازی ما را در خود دیده است؟
آیا دین اسلام که کامل ترین دین خداست کارکرد تویتری و اینستاگرامی هم دارد یا آن را باید پشت اکانت هایمان پنهان کنیم و بعد وارد شویم؟
حیای مجازی، تقوای مجازی و دین داری مجازی سخت است اما کارکرد دارد. به شرط آنکه اول دین را و بعد نفس را وارد این کارزار فرهنگی کنیم.