کشتی‌بافی و هنر دست زرتشتی روبه خاموشی
هنر دست، دمیدن روح شور و شادابی به زندگی امروز است. زندگی که چیرگی تکنولوژی بر روح انسان خودنمایی میکند. انسان تا هست امید می‌خواهد و انگیزه‌ای برای ادامه و این آفرینش‌های عاشقانه، نیاز انسان را برآورده میکند. ۱۰ ژوئن، برابر با بیستم خوردادماه روز جهانی صنایع دستی بود. روزی در پیوند با جهان پر نقش و نگار دست‌سازه‌هایی است که گویی هر یک داستانی شنیدنی را بازگو می‌کنند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، چند روزی است که از ۵۵ سال نامگذاری روز جهانی صنایع‌دستی می‌گذرد. ولی صنایع‌دستی زرتشتیان به ویژه بافت کُشتی با دیرینگی نزدیک به چهار هزار سال، روزها و سده‌های بسیاری را گذرانده است.
پریرخ خسرویانی (غنیمت)، کنشگر هازمان زرتشتی، در راستای پشتیبانی از هنرمندان صنایع‌دستی زرتشتیان به ویژه بافندگان کشتی، نمایشگاه کوچکی از صنایع‌دستی زرتشتیان را برپا کرده است تا با به نمایش گذاشتن دست‌سازه‌ها، هنرمندان زرتشتی را در فروش یاری دهد. با پدیداری بیماری کرونا و بسته شدن نمایشگاه، بی‌گمان نباید بگذرایم هنر دست زرتشتی رو به خاموشی رود.
پریرخ خسرویانی در راستای پاسداشت و ماندگاری هنر دست زرتشتیان از مسوولان درخواست یاری میکند و در این باره می‌گوید: کشتی‌بافی با شمار کم بافندگان و دشواری کار و نبود پشتیبانی از بافندگان رو به نیستی می‌رود. نزدیک به ۱۵ سال پیش در تهران هیچگونه نمایشگاهی از صنایع دستی زرتشتیان وجود نداشت.
تنها تنی چند از هنرمندان زرتشتی دست‌سازه‌های اندک را که شامل بافت کشتی و دوخت سدره و کلاه نیایش و دولوگ (مفرش) و قند سبز تهیه می‌کردند و چون مکانی برای نمایش کارهای دستی خود نداشتند به گونه‌ی خانگی و خیلی کم‌رنگ به نمایش می‌گذاشتند و گاهی به فروش می‌رساندند.
نمایشگاه کوچکی در دفتر نشر سالنمای راستی به یاد اسفندیار غنیمت برپا شد و کارهای دستی و دست‌سازه‌های هنرمندان زرتشتی به نمایش درآمد که با یاری پروردگار از نمایشگاه استقبال شد و نمایشگاه دائمی آیین و فرهنگ و کار‌آفرینی صنایع دستی رونق گرفت. شوربختانه در این سال‌ها هیچگاه از هنرمندان زرتشتی که به کار تولید صنایع‌دستی به ویژه بافت کشتی می‌پرداختند، پشتیبانی جدی انجام نشده است.
این هنرمندان اکنون از نداشتن نخ خوب برای بافتن کشتی رنج می‌برند. به ویژه با شرایط کنونی که بیماری کرونا پیش آورده و نمایشگاه صنایع دستی نیز بسته شده است وبانوان زحمتکش ما نمی‌توانند دستاوردهای خود را به نمایش درآورند. بشود با یاری مسوولان و علاقه‌مندان بتوانیم صنایع‌دستی دیرینه زرتشتیان را که دیرینگی نزدیک به چهار هزار سال دارد، استوار و پایدار نگاه داریم.
صنایع دستی، دستاورد هنرهای آموخته از نسلی به نسل دیگر است. صنایع دستی تنها کالایی برای دادوستد نیست، بلکه ویژگی‌های فرهنگی و قومی، از این کالا مبادله می‌شود و به گونه‌ای پیوند فرهنگی در میان جامعه‌ها را پدید می‌آورد. چنین روزی یادآور نام فرنگیس یگانگی بانوی فرهیخته‌ی زرتشتی به عنوان مادر صنایع دستی ایران‌زمین نیز است. جاودانگی بهره‌ی نام نیک او باد.
