برخورد دوگانه یونسکو با اماکن مقدس ادیان الهی

به گزارش مفاز، واژه حریم در لغت به معنی پیرامون، گرداگرد و مکانی که حمایت و دفاع از آن واجب است معنی شده است مسجد الحرام به عنوان حریم خصوصی ومقدس مسلمانان جهان به شمار می‌رود که این روزها در قبال سکوت عجیب مسلمانان جهان و سازمان یونسکو، در میان برج‌های سربه فلک کشیده و مملو از نمادهای فراماسونری محصور شده است و کعبه، خانه ای که مسلمانان جهان گرداگرد آن به راز و نیاز با خدای یکتا می‌پردازند در میان آسمان خراش‌ها گم شده است و این گام‌های آهسته و پیوسته دشمنان اسلام، برای نابودی تمام تاریخ چند هزارساله، میراث فرهنگی وهویت دینی مسلمانان، در حال انجام است و همچنان غیرت مسلمانان به جوش نیامده است. (طبق قانون سازمان یونسکو، حریم قانونی مکان‌های مقدس از نظر ساخت بنا، در مجاورت این مکان‌ها باید رعایت شود)

هویت، انسان و مکان
هویت را می‌توان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکان‌ها از انسان معنا می‌گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه‌ها است که فرهنگ او را شکل می‌دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می‌توان مشاهده نمود که همان هویت اوست. فن و هنر معماری از مهمترین نشانه‌ها و ویژگی‌های فرهنگ هر قوم و هر دوره تاریخی و نشان دهنده فضای زیست انسان در هر زمان می‌باشد.

معماری همیشه و در همه حال تابع اصول و ضوابط معین و شناخته شده ای است و پیوندی استوار و ناگسستنی با فرهنگ، الگوهای رفتاری و ارزش‌های جامعه دارد و به همین دلیل است که سبک معماری هر دوره، انعکاسی از فرهنگ و هنر آن دوره محسوب می‌شود، همچنان که تغییرات در معماری با تغییراتی که در سایر عرصه‌های زندگی به وقوع می‌پیوندد متناسب است و این تغییرات لازمه معماری پویا و زنده است تا بتواند نیازهای جدید انسان را پاسخگو باشد.

حضرت ابراهیم (ع) معمار خانه خدا
مکان مقدس مسمانان، هویت تاریخی- دینی تمام مسلمانان جهان می‌باشد. ˈ مکه منوره ˈدارای سابقه تاریخی ای با قدمت ۲ هزارسال قبل از میلاد مسیح دارد و ˈکعبهˈ (خانه خدا) در این مکان بنیان نهاده شده است. معمار ˈخانه خداˈ، پیامبر خدا حضرت ابراهیم (ع) است و ساکنان این مکان مقدس نیز اهل بیت حضرت ابراهیم (ع) به عنوان اولین افرادی هستند که در مکه زندگی نموده اند. پس از آن ˈحضرت ابراهیم (ع) ˈ خانه خدا را با قوانین خاصی یعنی تساوی اجزا می‌سازد و خداوند امر می‌کند که این مساوات اجزا در مکانی باشد که سرشار از آرامش باشد و بدین ترتیب خانه خدا به دست پیامبر خدا ساخته می‌شود.

کلیسای سن پیتروˈ بزرگترین کلیسای جهان
اما مکان مقدس مسیحیان، ˈکلیسای سن پیتروˈ (Basilica di San Pietro in Vaticano) است که در مجاورت واتیکان در مرکز شهر رم پایتخت کشور ایتالیا قرار دارد و حدود ۲۰۰ هزار متر مربع وسعت دارد. بنای کلیسای ˈسن پیتروˈ در رم به مدت یک سده تمام در دست ساخت بود. ابتدا در دوره رنسانس با طرح برامانته (۱۵۰۶)، سپس با طرح تازه میکل آنژ (۱۵۴۶) به صورت پلان متمرکز و ایستا ساخته شد. پاپ توسعه کلیسا را به کارلو مادرنو (۱۶۰۷) واگذار نمود. او سه بلوک را به صحن کلیسا افزود و نقشه را از تقارن محوری تبدیل نمود. سپس با ساخت یک نمای کشیده با سنتوری بر فراز ورودی که مورد انتقاد فراوان هم قرار گرفت چشم از جهان فرو بست. سرانجام تکمیل کار بر عهده جووانی برنینی (۱۶۲۳) گذارده شد. ˈکلیسای سن پیتروˈ بزرگترین کلیسای جهان است که در مجاورت واتیکان در مرکز شهر رم پایتخت کشور ایتالیا قرار دارد. مسئولین شهرسازی رم، هرگز اجازه ندارند در ۱۰ کیلومتری واتیکان مکانی بلندتر از واتیکان را بسازند.

بیت العتیق
از ملاک‌ها و مبانی انتخاب خانه خدا «بیت العتیق» بودن آن است؛ یعنی تحت سیطره هیچ حاکمی نباشد و خانه ای آزاد باشد. و به عنوان مکانی برای آرامش مسلمانان شناخته شود. طبق قانون جهانی سازمان یونسکو، حریم قانونی مکان‌های مقدس از نظر ساخت بنا، در مجاورت این مکان‌ها باید رعایت گردد. اما در همین مکان مقدس یعنی مکه، ۳۰ سال پیش، آرامگاه مادر پیامبر (ص)، توسط بولدوزرها به کلی ویران شد. این تخریب‌ها طی ۳۰ سال گذشته زیاد بوده است و حدود ۳۰۰ مکان تاریخی که تنها متعلق به پیامبر (ص) نبوده و متعلق به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) می‌باشد، ویران شده است. در سال ۱۹۲۵ مقامات وقت سعودی اقدام به تخریب تمام ضریح‌های مقبره بقیع که در آن شماری از ائمه (ع) و همسران پیامبر و فرزندان و اصحاب ایشان به خاک سپرده شده بودند، کردند. همچنین آنان خانه ای را که روزگاری متعلق به حضرت «خدیجه»، همسر پیامبر (ص) بود را تخریب و به حمام عمومی حجاج تبدیل کرده اند و مکانی که گفته شده پیامبر (ص) در آن دیده به جهان گشوده اند، پیش از آنکه تبدیل به کتابخانه شود، به بازار خرید و فروش دام تبدیل کرده اند. آنان همچنین، منطقه ای «اجیاد» و تپه ای که این منطقه بر آن قرار داشت را نیز ویران نموده اند.

مقام‌های سعودی، در ۱۰ سال گذشته، به بهانه حضور تعداد زیاد زائران در ایام انجام مناسک حج در صددند کل منطقه را ویران کنند. در مکه مکرمه با اجرای طرح‌های توسعه مسجد الحرام، مجتمع عظیم «جبل عمر» ساخته شده است، که امروز با آسمان خراش ها، هتل‌ها و «برج عظیم ساعت» دومین برج مرتفع جهان با ارتفاع ۶۰۰ متر، مقدس‌ترین مکان اسلامی و محلی که در آن همه مسلمانان جهان برای انجام مناسک عبادی گرد هم جمع می‌شوند را به وسیله این مجتمع، تحت تاثیر قرار داده و عظمت و شکوه خانه خدا را تحت الشعاع خود قرار دهد. و بدین ترتیب میراث فرهنگی مکه در حال نابودی است.

و از سویی دیگر، طرح گسترش مسجد النبی در مدینه به سمت غرب در حال گسترش است و جایی که مزار بنیانگذار اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) قرار دارد و دیواره‌های غربی مسجد النبی که دارای سه مسجد است و از آن جمله می‌توان به مسجد «الغمامه» اشاره نمود که پیشینه ساخت آنها به دوره حضرت محمد (ص) باز می‌گردند و هم اکنون این مکان‌های مقدس و تاریخی نیز در مسیر توسعه قرار گرفته اند و این در حالی است که مشخص نیست برای حفظ و نگهداری این سه مسجد مقام‌های سعودی طرحی دارند یا خیر.

اما بدون شک با این اقدامات حافظه تاریخی مکه مکرمه و مدینه مقدسه صفر خواهد شد و این یک خطر بزرگ است که این کنطقه را تهدید می‌کند چرا که در مراحل بعدی با معماری ای مواجه خواهیم شد که نه تنها متعلق به حجاز نیست بلکه متعلق به مشرق زمین هم نیست. به عبارتی خانه خدا تبدیل به ماکتی محصور شده با ساختمان هایی می‌شود که به سبک شیکاگو و نیویورک ساخته شده اند و این باعث می‌شود که شهر مکه هویت اصلی خود را از دست می‌دهد و تبدیل به ناکجا آباد خواهد شد.

و در این میان سکوت سازمان‌های جهانی بی دلیل نیست. آنها همگی تحت مدیریت سازمان‌های ماسونی عمل می‌کنند زیرا یونسکو به عنوان یکی از بازوهای اصلی و فرهنگی فراماسونری جهانی به شمار می‌رود و رؤسای آن عمدتاً خود فراماسونر هستند، امّا در این میان سکوت سازمان‌های فرهنگی اسلامی در سراسر جهان اسلام و از جمله ایران توجیه پذیر نیست.

در سال ۱۹۲۵ مقامات وقت سعودی اقدام به تخریب تمام ضریح‌های مقبره بقیع که در آن اهل بیت (ع) و همسران پیامبر و فرزندان و اصحاب ایشان به خاک سپرده شده بودند، کردند. همچنین آنان خانه ای را که روزگاری متعلق به حضرت «خدیجه»، همسر پیامبر (ص) بود را تخریب وبه حمام عمومی حجاج تبدیل کرده اند.

در قدس شریف، وقتی تکه ای از مسجد الاقصی تخریب می‌شود، مردم فلسطین اشغالی و مسلمانان جهان بدان توجه دارند و برای آن تظاهرات به پا می‌کنند اما در مکه و مدینه هیچ کس، اعتراض نمی‌کند. کل جامعه اسلامی و جهانی درباره این اتفاق سکوت کرده است.

ما می‌دانیم آثار اسلامی و مکان‌های مربوط به اهل بیت (ع) در حال ویران شدن و محو شدن از جهان است اما مسیحیان با وجود اینکه بعضی مسائل تاریخی در مورد مصلوب کردن حضرت مسیح (ع) اثبات نشده، تلاش کردند آثار خود را حفظ کنند و جالب‌تر اینکه مسئولین شهرسازی رم، هرگز اجازه ندارند در ۱۰ کیلومتری واتیکان مکانی بلندتر از واتیکان را بسازند! و به محض این که وارد این خیابان پهن و سنگفرش واتیکان می‌شوید، کلیسای واتیکان را در روبروی خود مشاهده می‌کنید. اما در مکه، مکان مقدس مسلمانان جهان چه فاجعه فرهنگی – تاریخی در حال انجام است؟