تجربه موفق اندونزی در ایجاد همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان/تلاش وهابیت جهت بحران آفرینی در اندونزی

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)،  اتحاد در میان مسلمانان، ضرورت اول جهان اسلام به شمار می آید و پرهیز از تفرقه افکنی از جمله دستوراتی است که به کرات در قران کریم و توصیه های پیشوایان دینی اسلام مورد تاکید قرار گرفته است. همان طور که وجود وحدت و همگرایی میان مسلمانان می تواند به ایجاد سدی محکم در برابر دشمنان و ممانعت از نفوذ عقاید و خواسته های تفرقه انگیز آنها تبدیل شود، وجود اختلاف در میان مسلمانان راه را برای تحقق نقشه های دشمنان جهان اسلام فراهم می کند. به ویژه که در شرایط کنونی، کشورهای مسلمان مشکلات و بحران های متعددی را در نتیجه این اختلافات از سر می گذرانند و همین امر زمینه را برای مداخله کشورهای غربی و نقش آفرینی برای عمیق تر کردن اختلاف آنها و بهره گرفتن از این آب گل آلود بیشتر از همیشه مهیا می کند. چنانکه دشمنان به خوبی آگاه هستند که تنها در صورتی راه نفوذ خود را در میان مسلمانان باز می بینند که وحدت آنها را به اختلاف تبدیل کرده و زمینه سلطه را برای خود فراهم کنند.

اگرچه دین اسلام با گرایش های مذهبی مختلفی رو به رو است اما همه مسلمانان بر این حقیقت واقف هستند که رسول خدا و قرآن امروز دو منبع و ریشه وحدت و انسجام در بین مسلمین به شمار می آیند و به عنوان حقیقتی عظیم و نمادی برای اتحاد و برادری شناخته می شوند. بنابراین دو مذهب شیعه و سنی علیرغم اختلافاتی که با یکدیگر دارند، از نقاط مشترک بسیار مهمی نیز برخوردار هستند که این وجوه مشترک می‌توانند این دو مذهب را در برابر حملات بی‌امان و بی‌وقفه دشمن با هم متحد و منسجم کند. با این وجود همواره گروههایی هستند که بدون در نظر گرفتن اصول ومصلحت های دینی با اقدامات ناصحیح خود موجب ایجاد فتنه و تفرقه می‌شوند؛ کسانی که بدون در نظر گرفتن موقعیت کنونی جهان اسلام، همچنان در آتش اختلاف و تفرقه می‌دمند.

فرقه وهابیت یکی از جریان هایی است که به ویژه در سالهای اخیر دوشادوش گروههای تکفیری همچون داعش زمینه ساز بحران و تفرقه در میان کشورهای مسلمان و جریان های فکری بوده است.

این جریان حتی در کشورهایی مانند اندونزی که نود درصد از مردم آن جزو اهل تسنن و از پیروان مکتب شافعی هستند و می کوشند با اقلیت شیعه و وهابیت همزیستی مسالمات آمیز داشته باشند، به بحران آفرینی و ایجاد اختلاف و خصومت اصرار می ورزند.

پیروان سنی مسلمان در اندونزی که به مکتب اهل بیت نزدیک است به رغم تلاش برای رفع کدورت ها به سختی می توانند با وهابیون ارتباط برقرار کنند؛ زیرا آنها به یک باره همه اندیشه های مردم سنی و شیعه را زیر سوال برده و نه تنها تمایلی برای رفع اختلاف نظرات و بحث و گفت وگو نشان نمی دهند که از هیچ اقدامی برای ضربه زدن به پیروان سنی و شیعه این کشور فروگذار نمی کنند. هر چند که چند نوع وهابیت وجود دارد؛ برخی تندتر و برخی کمی مدرن تر هستند که کمی به تسنن نزدیکند و می توانند با آنها همپوشانی بیشتری داشته باشند.

با این وجود در حالی که طی سالهای گذشته که جریان وهابیت با کمک پیدا و پنهان خارجی درصدد ایجاد اختلاف در میان مسلمانان و ترویج افراطی گری در میان کشورهای مختلف مسلمان از جمله اندونزی برآمده است، به دلیل وجود روحیه مدارا و همزیستی مسالمت آمیز مردم و فرقه‌های اسلامی نتوانسته در اندونزی به موفقیت چشمگیری برسد و نه تنها واکنش خشونت آمیز مسلمانان این کشور را برنیانگیخته که با موضع گیری تندی از سوی رهبران اهل سنت نیز مواجه نشده است.

در چنین فضایی ضروری به نظر می رسد تلاش جوامع اسلامی برای رفع اختلافات و ایجاد فضای گفت وگو با توجه به موقعیت همه کشورهای مسلمان از منطقه خاورمیانه گرفته تا کشورهای بزرگ اسیایی مانند اندونزی باشد. اندونزی از منظر مناسبات حاکم در میان پیروان مذاهب متعدد اسلامی از پیشینه روشنی بهره مند است. دین اسلام توانست در بحبوحه مبارزات استعمارطلبانه این کشور با مردم آن مانوس شود و از هم گسیختگی میان آنها را از بین برده و نظم ببخشد. به این ترتیب مردم اندونزی نیز همواره کوشیده اند زیر سایه اسلام و با اتکا به مشترکاتی از جمله قرآن و اهل بیت پیامبر با یکدیگر روابط حسنه و به دور از خشونت و تعصب داشته‌اند.

از این رو در حالی که این کشور، بزرگ ترین جمعیت مسلمان را در خود جای داده، ضروری است که در برگزاری کنفرانس های وحدت و برنامه های هم اندیشی به واقعیات و تجربیات قابل ملاحظه آن توجه بیشتری شود.