تروریسم کرونا : وضعیت ویژه، استراتژی ویژه
به جرأت می توان ادعا کرد که کرونا یک تروریست است، البته نه به خاطر تعداد قربانی هایی که می گیرد و جان هایی که می ستاند، بلکه به دلیل ترس و دلهره ای که در مردم ایجاد کرده است.
ردنا (ادیان نیوز) – حالا به جرات می توان ادعا کرد که کرونا یک تروریست است، البته نه به خاطر تعداد قربانی هایی که می گیرد و جان هایی که می ستاند؛ چرا که اصولاً تروریسم هم به معنای قتل و جنایت نیست. بلکه به معنای اخافه ( ترساندن ) است.
در واقع مشکل اصلی تروریسم، شمار و میزان انسان هایی که جان خود را از دست می دهند، نیست؛ اگرچه که این خود مشکل بزرگ و زخم عمیقی است ولی مشکل اصلی در ترس و رعبی است که در دل افراد می اندازد؛ این ترس که نکند من هم قربانی تروریسم شوم.
مثلا در این ایام، روزانه هزاران نفر در سراسر جهان بر اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست می دهند که در جای خود واقعه تاسف برانگیزی است؛ اما در همین ایام و پیش و پس از آن، تعداد بیشتری از مردم بر اثر عواملی چون آلودگی هوا، تصادفات رانندگی و سکته قلبی فوت کرده و می کنند، ولی ما هیچکدام از این عوامل را متصف به صفت تروریست بودن نمی کنیم، چون هیچکدامشان تا این اندازه همه‌گیر و دلهره‌آور نبوده و نیستند.
امروزه بسیاری از افراد خود را در معرض ابتلا به کرونا و یا حتی مرگ می بینند، وضعیتی که می تواند شاهدی باشد بر شباهت وضعیت کنونی با وضعیت تروریسم.
البته وضعیت کنونی با وضعیت تروریسم تفاوت هایی هم دارد، از جمله اینکه ما در این شرایط خیلی هم منفعل و مظلوم نیستیم ، چرا که رعایت یا عدم رعایت دستورالعمل های بهداشتی سهم چشمگیری در بالا و پایین آوردن آمار مرگ و میر کرونا دارد؛ اما به هر حال وضع، وضع فوق العاده ای است و با توجه به اینکه چشم اندازی برای پایان زودهنگام آن نیز وجود ندارد؛ نیازمند استراتژی اندیشی برای پاسخ به سوالات و بحران‌های جدید هستیم.
سوالاتی نظیر اینکه :
نحوه صحیح حکمرانی در دوران کرونا چگونه است؟
چگونه می توان کارآیی آموزش مجازی در مدرسه و دانشگاه را به حداکثر رساند و خلأهای آن را به حداقل؟
چه جایگزینی برای عبادات و مناسک جمعی دینی ، دورهمی های دوستانه و … وجود دارد؟
چگونه می توان از یک طرف از میزان استرس و فشار روانی مردم کاست و از طرف دیگر باعث بی احتیاطی آنان نشد ؟
با این توضیحات به نظر می رسد، نقش علوم انسانی نیز برای گذر از این بحران کمتر از علوم پزشکی و تجربی نیست و حتما مطالعات میان رشته ای بین علوم انسانی و علوم تجربی در این شرایط می تواند مفید و راهگشا واقع شود.
یادداشتی از محمد رجبی مهوار