یادداشتی از مهراب صادق نیا؛
ردنا (ادیان نیوز) – در یادداشتی تلگرامی از مهراب صادق نیا ، عضو هیئت لمی دانشگاه ادیان و مذاهب آمده است؛
امروز تاسوعاست؛ اینجا که من هستم صدای بلندگوهایی که برای حضرت عباس نوحهسرایی میکنند، بلند است؛ اما ذهن من درگیر خودکشی مرد ۶۵ سالهای است که دیشب به دلیل فقر و نداری به زندگی خود پایان داد. از خودم میپرسم که شرایط برای یک انسانِ جاافتاده چقدر باید سخت شده باشد که بطری مایع لولهبازکنی را سر بکشد تا خود را خلاص کند.
خودکشی یک جوان حادثهی تلخی است؛ ولی خودکشی یک پیرمرد برای جامعه معنایی دیگر و خطرناکتر دارد. پیرمردها آرزوهای دور و درازی ندارند همین که بتوانند نانی بر سرِ سفری خانوادهی خود بیاورند راضیاند؛ همین که شرمندهی زن و بچه و نوههای خود نباشند و از پسِ یک پذیرایی ساده بر بیایند، جانشان خوش است؛ حالا وقتی یک پیرمرد خودکشی میکند، یعنی سطح امید اجتماعی آنقدر پائین آمده است که آرزوهای ناچیز او هم دستنیافتنی شدهاند.
خودکشی پیرمردها یک زنگ خطر است یعنی اینکه شرایط اجتماعی به گونهای است که آرزوهای جوانان که سهل است، آرزوهای پیرمردها هم حُنّآق میشود و آنها را خفه میکند.
پیرها را باید احترام کرد، آنها شایستهی تکریماند؛ همین که شصت هفتاد سال زجر زیستن را در این جهان تحمل کردهاند کافی است؛ آنها را به خاطر بهتاراج رفتن آرزوهای جوانیشان باید ستود و گرامی داشت. باید از خودکشی آنها ترسید. خودکشی آنان به زندهها میگوید که این جامعه آنقدر ناسپاس است که تعلّق به آن شرط عقل و اخلاق نیست.
زنده بودن و درد کشیدن این پیرمرد و میلیونها چون او به چشم کسی از مسئولان نیامد، امیدوارم خودکشی او دیده شود.