«آقازاده» و نصایح متناسب قرآنی
«آقازاده» سریالی در شبکه خانگی است که سازندگان آن در ابتدای هر قسمت به یک آیه، دعا یا روایت استناد می‌کنند و مفاهیم این متون متناسب و منطبق با قصه‌هاست.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، «آقازاده» در همان قسمت‌های ابتدایی با یک دعا از مفاتیح الجنان به مخاطب هشدار می‌دهد که باید چشم بر زشتی‌هایی چون مظاهر فساد و امثال نیما ببندیم و به زیبایی‌هایی نظیر رفتار حاج رضا و خانواده‌اش توجه کنیم.
دعا این است: «یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَسَتَرَ الْقَبِیحَ/ ای خدایی که زیبایی را آشکار و زشتی را پنهان می‌سازی.»
در قسمت‌های بعد، از ذکر ادریسه؛ مشهور به حضرت ادریس (ع) در ابتدای سریال استفاده شد. درباره خواندن این اذکار و شرح استفاده آن‌ها روایت‌های متعددی وجود دارد و در «آقازاده» هم برخی از آن‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. از جمله: «یَا عَلَّامَ الْغُیُوبِ فَلَا یَئُودُهُ شَیْءٌ مِنْ حِفْظِهِ‌ای/ بسیار دانای امر‌های پنهان پس سنگینی نمی‌کنند بر او نگاه داشتن چیز‌های سنگین» و «یَا حَلِیمُ ذَا الْأَنَاهِ فَلَا یَعْدِلُهُ شَیْءٌ مِنْ خَلْقِهِ‌ای/ بردبار صاحب مدارا پس همتایی و همسری نمی‌کند او را چیزی از آفریدگان او». این دو ذکر بر شکیبایی و نیز بازی‌های پنهان اشاره دارد و به نوعی روشن‌کننده تکلیف مسیری است که حامد برای خود انتخاب کرده است.
در قسمت بعد مسئله توبه به میان می‌آید؛ جایی که راضیه، از مانلی بودن پشیمان است و راه درست را انتخاب می‌کند. در ابتدای سریال بخشی از آیه ۱۶ سوره قصص استفاده شده است: «رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی». ترجمه کل آیه این است: «(موسى) گفت: پروردگارا! همانا من به خویشتن ستم کرده‌ام، پس مرا ببخش، پس (خداوند) او را آمرزید به درستى که او آمرزنده مهربان است.»
در قسمت بعد باز هم سخن از توبه و طلب آمرزش به میان می‌آید. این بار این فراز از دعای کمیل در ابتدای سریال نقش می‌بندد: «یا سَریعَ الرِّضا اِغْفِرْ لِمَنْ لا یَمْلِکُ إلاّ الدُّعاءَ‌ای خدایی که زود از بنده‌ات خشنود می‌شوی، بیامرز آن را که جز دعا چیزی ندارد.»
در قسمت هفتم سریال «آقازاده» نیز باز به موضوع توبه اشاره می‌شود: «یا مُبَدّلَ السَیّئات بالحَسَنات» در ادعیه وارده این تعبیر را زیاد دیده‌ایم که برگرفته از آیه ۷۰ سوره فرقان است. می‌فرماید: «إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا:الّا کسانی که توبه کنند و ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند پس این‌ها خدا گناهانشان را به حسنات تبدیل خواهد کرد! و خدا بخشنده مهربان است.»
قسمت ۹ و ۱۰ با فرازی از دعای کمیل شروع می‌شود: «هَیْهَاتَ أَنْتَ أَکْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ تو بزرگوارتر از آن هستى که پرورده‌ات را تباه کنى، یا آن را که به خود نزدیک کرده‌اى و از مقام قرب خود بهره‌مندش ساخته‌اى دور نمایى.» این ذکر هم بر امیدواری راضیه بر بخشیده شدن تأکید دارد.
از قسمت یازدهم به بعد عرصه بر حامد به عنوان نماد عدالت‌خواهی تنگ می‌شود. سازندگان آقازاده هم برای نمایش این شرایط از آیه ۲۵۰ سوره بقره بهره برده‌اند: «رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ/ و، چون آن‌ها در میدان مبارزه جالوت و لشکریان او آمدند گفتند: پروردگارا، به ما صبر و استواری بخش و ما را ثابت قدم دار و بر شکست کافران یاری فرما.»
مصائب حامد ادامه دارد. او در میان و میانه حق و باطل ایستاده است و وقتی نیما حلقه را تنگ‌تر می‌کند، این آیه از سوره غافر زبان حالش می‌شود: «أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ/ کار خود را به خدا مىگذارم که او به حال بندگان بصیر است پس خدا حفظ کرد هر بدى را که مکر دشمنان بر انگیزد.»
شرایط در قسمت سیزدهم برای حامد و راضیه و خانواده‌اش سخت‌تر می‌شود. با این حال آنچه محل رجوع و آرامش است، آیه ۸۳ سوره انبیا است: «أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ مرا بیماری و رنج سخت رسیده و تو (بر بندگانت) از همه مهربانان عالم مهربان‌تری.»
در روایت‌های دینی تأکید بسیاری بر رحمانیت خدا شده است. با این نظر در قسمت چهاردم باز هم بر این ویژگی تأکید می‌شود و سریال سرنوشت راضیه را به یادمان می‌آورد: «وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَهِ/ و خدای تو بسیار آمرزنده و بی‌نهایت دارای کرم و رحمت است.» (آیه ۵۸ سوره کهف)
یکی از دعا‌های مورد تأکید برای دفع بلا‌ها، حرز امام جواد (ع) است که نجات از بلا، هلاکت و بیماری یکی از خواص آن محسوب می‌شود. در قسمت پانزدهم «آقازاده» این دعای مفاتیح‌الجنان استفاده شده که مثل این است که آن را از زبان حامد می‌شنویم: «یا نُورُ یا بُرْهانُ یا مُبینُ یا مُنیرُ یا رَبِّ اِکْفِنی الْشُّرُورَ وَ آفاتِ الدُّهُورِ وَ اَسْئَلُکَ النَّجاهَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ/ ای نور و ای دلیل روشن و ای آشکارکننده، ای نوربخش، پروردگارا کفایتم کن از شرور و آفات روزگار و از تو خواهم رهایی را در روزی که دمیده شود در صور.»
بعد از این که حامد از راز راضیه مطلع شده و فهمید او توبه کرده است، پای سفره عقد نشست. در ادامه، اما حامد آرام و قرار نداشت و زمان زیادی سپری شد تا تکلیفش را به طور کامل با خود روشن کند. در فاصله این تردید و تأمل، برخی افراد از منش حامد خرده گرفتند! سریال در قسمت هفدهم، بار دیگر یادمان آورد که روح خداوند در بشر دمیده شده است و وقتی او می‌بخشد چرا ما نبخشیم. در ابتدای قسمت هفدهم آیه ۱۴ سوره البروج نقش بست: «و هوالغفور و الودود خداوند، «غفور» (بسیار آمرزنده) و «ودود» (با محبت) است.» تأکید سریال بر آمرزندگی و کثرت مهربانی خداوند، درست زمانی بود که عکس‌های راضیه در شهر منتشر شد و حاج رضا در آزمون سختی قرار داشت.
اکنون هرچه از سریال «آقازاده» می‌گذرد، عرصه بر حامد تنگ‌تر می‌شود. آیه ۷۹ سوره انعام در قسمت هجدهم، حکم چراغ راهی است که او در این تاریکی گم نشود: «وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ/ من با ایمان خالص روی به سوی خدایی آوردم که آفریننده آسمان‌ها و زمین است.»
منبع: ایکنا