خدا شناسی عرفانی مولانا (۲)

ردنا (ادیان نیوز) – انسان ” هوی فانی” است. خدا ” هوی پایدار” این هوی فانی که بانگ یا هو سر میدهد یعنی طلب وجود پایدار و ابدی دارد، مانند قطره ای است که قصد دریا میکند. اما تا وقتی قطره در بند خویش است، دریا به رغم مطلوب بودن برای او، لیکن برایش فنا و نابودی به حساب می آید. اضمحلال هویت زیبای قطره بودن در دریای ” پرگوهر” در آغاز سخت است. اما همینکه قطره ” خود” یت خود را نبیند و خویش را از بند ” فا” رها سازد،” به بهای قطره ” پاداش وصال با ” یم ” یعنی دریا نصیبش میشود. محو کردن هویت خویش در دریا در ظاهر بسیار سهمگین است. نیستی است. اما در واقع بقاست و جاودانگی و در آمان ماندن .

هوی فانی چونک خود فا او سپرد
گشت باقی دایم و هرگز نمرد

با ندیدن خود یعنی حذف ِفا، نی و نیست شویم و در هوی رب، هویت و مقام پایداری و جاودانگی بیابیم. یا هو بگوییم و ز ” هوی رب پایدار” پایداری و بقا بطلبیم. این کار پاداش بزرگ دارد. درنگ نکنیم.
الله الله زود بفروش و بخر
قطره ای ده، بحر پر گوهر ببر
از آنجایی که جان و وجود ما نفخه ای از آن وجود بی پایان، هوی رب پایدار، است بنابر این ” فانی” پایدارِ ” بی قرار” است. پایدار است چون نفخه روح الهی و ” هو”ی خداست و “بی قرار است ” چون از نیستان” وی را ” ببریده اند و چون

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
بازجوید روزگار وصل خویش

اگر فانی که قطره ای از دریاست و از ذات دریاست، خود را در دریای وجود حق که وجود حقیقی خودش است، غرق کند، ” هوی پایدار” خدایی می شود و ” ضعیف”ی و ” بی قراری” اش قوت و قرار میابد. انا لله و انا الیه راجعون. نیستی پیش از مرگ رجعت اختیاری به سوی ابدیت است. چنانکه فرموده اند “موتوا قبل ان تموتوا” . در بود خویش نابود شویم تا نابودی ناشی از مرگ ما بود ابدی مان شود. آمین.

یادداشتی از باقر طالبی دارابی