عصمت حضرت زهرا(س) با کلام پیامبر ثابت می شود؟

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، متن پرسش و پاسخ به شرح زیر است:

آیا می توان «عصمت» حضرت زهرا(علیها السلام) را با کلام پیامبر(صلی الله علیه و آله) اثبات کرد؟

پاسخ:

دخت گرامى پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مقام والایى برخوردار بود. سخنان رسول گرامى(صلى الله علیه وآله) در حقّ دخترش حاکى از عصمت و پیراستگى او از گناه است، آنجا که درباره او مى فرماید: «فاطِمَهُ بَضْعَهٌ مِنّی فَمَنْ أَغْضَبَها أَغْضَبَنی»(۱)؛ (فاطمه پاره تن من است، هر کس او را به خشم آورد مرا خشمگین کرده است).

ناگفته پیداست که خشم رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مایه اذیت و ناراحتى اوست و سزاى چنان شخصى در قرآن کریم چنین بیان شده است: «وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ»(۲)؛ (آنان که رسول خدا را آزار دهند، براى آنان عذاب دردناکى است).

چه دلیلى استوارتر بر فضیلت و عصمت او که در حدیث دیگرى رضاى وى در گفتار پیامبر(صلى الله علیه وآله) مایه رضاى خدا، و خشم او مایه خشم خدا معرّفى گردیده است، مى فرماید: «یا فاطِمَهُ إِنَّ اللهَ یَغْضِبُ لِغَضَبَکِ وَ یَرْضى لِرِضاکِ»(۳)؛ (دخترم فاطمه! خدا با خشم تو خشمگین، و با خشنودى تو، خشنود مى شود).
به سبب داشتن چنین مقامى والا، او سرور زنان جهان است، و پیامبر در حق او چنین فرموده: «یا فاطِمَهُ! أَلا تَرْضینَ أنْ تَکُونَ سَیِّدَهَ نِساءِ الْعالَمینَ، وَ سَیِّدَهَ نِساءِ هذِهِ الاُمَّهِ وَ سَیِّدَهَ نِساءِ الْمُوْمِنینَ»(۴)، (دخترم فاطمه! آیا به این کرامتى که خدا به تو داده راضى نمى شوى که تو، سرور زنان جهان و سرور زنان این امّت و سرور زنان با ایمان باشى).(۵)

پی نوشت:
(۱). فتح الباری شرح صحیح البخاری، العسقلانی الشافعی، أحمد بن علی بن حجر، دار المعرفه، بیروت، ۱۳۷۹قمری، ج ۷، ص ۷۹؛ نیز بخارى این حدیث را در صحیح البخاری، البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل، تحقیق: دیب البغا، مصطفى، دار ابن کثیر، الیمامه، بیروت، ۱۴۰۷ قمری/ ۱۹۸۷میلادی، الطبعه: الثالثه، ج ۳، ص ۱۳۶۱، باب (مناقب قرابه رسول الله(صلى الله علیه و سلم) و منقبه فاطمه(علیها السلام) بنت النبی(صلى الله علیه و سلم))؛ ج ۳، ص ۱۳۷۴، باب (مناقب فاطمه(علیها السلام)) آورده است.

(۲). سوره توبه، آیه ۶۱.
(۳). المستدرک على الصحیحین، الحاکم النیشابوری، محمد بن عبدالله، تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۱۴۱۱ قمری/ ۱۹۹۰میلادی، الطبعه: الأولى، ج ۳، ص ۱۶۷؛ مجمع الزوائد و منبع الفوائد، الهیثمی، نور الدین علی بن أبی بکر، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۲ قمری، ج ۹، ص ۳۲۸؛ حاکم در کتاب مستدرک احادیثى مى آورد که جامع شرایطى است که بخارى و مسلم در صحت حدیث، آنها را لازم دانسته اند.
(۴). المستدرک على الصحیحین، الحاکم النیشابوری، محمد بن عبدالله، تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، دار الکتب العلمیه، بیروت، ۱۴۱۱ قمری/ ۱۹۹۰میلادی، الطبعه: الأولى، ج ۳، ص ۱۷۰.
(۵). گردآوری از کتاب: پیام امام امیر المومنین(علیه السلام‏)، مکارم شیرازى، ناصر، تهیه و تنظیم: جمعى از فضلاء، دار الکتب الاسلامیه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ شمسی‏، چاپ: اول‏، ج ۸، ص ۴۰.