اعطای حق حمل اسلحه از سوی خدا، بدعت در دین است

به گزارش سرویش ترجمه ردنا (ادیان نیوز)، به نقل از RNS قتل عام توسط اسلحه، در آمریکا بسیار فراوان است طی روزهای اخیر تیراندازی در منطقه آتلانتا و تیراندازی گسترده به فروشگاه مواد غذایی King Soopers در کلرادو دیده شده است. قتل عام نه تنها یک مشکل اجتماعی وحشتناک، بلکه یک مشکل دینی و حتی یک بحران الهیاتی است.

وین لاپیر، عضو انجمن ملی سلاح، پس از تیراندازی گسترده در دبیرستان مارجوری استونمن داگلاس در ۱۴ فوریه ۲۰۱۸ گفته: بحران دین و بن بست الهیاتی این است که، به ویژه ملی گرایان مسیحی سفید پوست معتقدند حق حمل اسلحه توسط خداوند به آمریکایی ها اعطا شده است.

سازندگان اسلحه به آمریکایی ها اسلحه دادند

خداوند به آمریکایی ها اسلحه نداد، بلکه این کار از سوی سازندگان و توسعه دهندگان سلاح انجام شد. قانون حمل اسلحه توسط gun lobby (گروهی که در مورد حق داشتن افراد در مورد داشتن اسلحه بحث می کنند) ترویج داده شد و سپس برداشت اشتباه توسط دیوان عالی ایالات متحده آمریکا، بیان کرد که آمریکایی ها “دارای حق فردی حمل سلاح بدون قید و شرط را دارند”.

مایکل والدمن ، نویسنده کتاب ” The Second Amendment: A Biography” (متمم دوم: شرح حال) چنین می‌گوید؛

خداوند حق حمل اسلحه را به آمریکایی ها نداد و هر سخنی غیر از این، جدا از دین و ایمان مسیحی، ارتداد و  الحاد و کفر است.

اگر جلوی این بدعت و حق حمل سلاح، گرفته نشود، معتقدم که در ایالت متحده آمریکا، بیش از سایر نقاط جهان، شاهد تیراندازی های گسترده و در ملا عام خواهیم بود و حتی فرصتی برای اصلاح قانون حمل سلاح نخواهیم یافت.

تغییرات رئیس جمهور جدید

در این راستا، رئیس جمهور بایدن، خواستار تصویب دو لایحه در مجلس سنا است که قبلاً در مجلس تصویب شده است و کنگره نیز در مورد ممنوعیت حمل سلاح یورش برده است. اینها همان تغییرات سیاستی است که جان بسیاری را نجات می دهد.

به هیچ وجه به آن تغییرات مطلوب سیاسی دست نخواهیم یافت، یا زمانی که به آنها دست یابیم بی فایده خواهند بود؛ مگر اینکه به معنای واقعی کلمه، ملی گرایان دین مسیح را از نگاه منحرف و بدعت آور آنها نسبت به خدا و ادیان و اسلحه دور کنیم. در این زمینه، مسیحیانی که می دانند گفتن اینکه خداوند به آمریکایی ها اسلحه می دهد بدعت و کفر است، باید عزم خود تقویت کنند و آن را به صورت یک اصل دین، در مبارزات خود نشان دهند.

اگر بگوییم که قانون حمل اسلحه یک مبارزه دینی با مرگ است، کلامی بسیار دقیق بیان نموده‌ایم. شیوه های عبادت ما راهی برای تقویت عزم ماست. و این شیوه ها باید در حد میانه باشند.

نویسنده مقاله می‌گوید مدت زیادی است که جهت منع خشونت اسلحه کار می‌کنم، و چندین سال من یک پاراگراف از اشعیا ۵۸ نوشتم، تصور می کنم خدا و پیامبران خدا پاسخ “خواسته ها و دعاها” به تیراندازی های جمعی را رد می کنند.

نمونه ها و نسخه هایی از این مراسم مذهبی اکنون در کلیساهای مسیحی استفاده می شود پیشنهاد می‌شود که مبارزه را مستقیماً به سمت تشک مذهبی ببریم: اجازه ندهید مردم با گفتن اینکه خداوند به ایالات متحده اسلحه داده است کنار بیایند. من معتقدم خدا “افکار و دعاهای” کسانی را که برای سودجویی اسلحه می فروشند و ارتداد و بدعت آنها در دین مسئول این همه رنج و مرگ است، را تحقیر خواهد کرد.

در زیر متن نویسنده مقاله از اشعیا ۵۸ آورده شده است که به این بدعت پرداخته است:

آیا این عبادت است که من برای سهولت فروش اسلحه فعالیت کنم؟

آیا این  درست است که در نماز سر خم کنیم،

و سپس برای قربانیان اسلحه دعا می کنید؟

شما هم از این دعاها می‌خوانید؟

و آیا این دعاها توسط پروردگار قبول می‌شود؟

آیا من نباید این دعا را انتخاب کنم،

برای نجات ملت از یوغ NRA( انجمن ملی سلاح)و از بین بردن برداشت اشتباه متمم دوم قانونا اصلاحیه قانون را اجرا کنید

اجازه دهید کسانی که در چنگال ترس از اسلحه هستند آزاد شوند

و تفکر gun lobby را واژگون کنیم.

فقط شلیک های دسته جمعی نیست که باید نگران آن باشیم. اسلحه ها هر روز به جامعه ما آسیب می رساند، از مردی که اسلحه پر شده را به سر یک زن می گیرد “که‌ او را بترساند” ، تا کودکی که اسلحه بدون امنیت پیدا می کند، و فردی که اسلحه ای برای مواقع بحرانی در خانه دارد.