روایت نویسنده اسرائیلی از رنج‌های فلسطینیان در روز نکبت
یک نویسنده اسرائیلی اخیرا با انتشار مقاله‌ای در روزنامه عبری‌زبان «معاریو» با اشاره به تخریب صدها روستا و کشته و آواره‌شدن صدها هزار نفر در روز نکبت(مصیبت) نوشته است: تمام اسناد و شواهد حاکی از این است که این واقعه تراژیک کاملا از قبل برنامه‌ریزی شده بود.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، ران ادلیست، نویسنده اسرائیلی اخیراً با انتشار مقاله‌ای در روزنامه عبری‌زبان «معاریو» نوشت: آنچه درباره تاریخ تراژیک روز نکبت در کتاب «پاکسازی قومی فلسطین»(چاپ ۲۰۰۶) اثر «ایلان پاپه»، مورخ و فعال اجتماعی اسرائیلی، شرح داده شده درست است.
«النکبه» واژه‌ای عربى و به معناى مصیبت است و به جنگ میان صهیونیست‌ها و فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ میلادی اشاره می‌کند که سرانجام به تأسیس رژیم جعلی اسرائیل انجامید و بیش از ۸۰۰ هزار فلسطینى آواره شدند.
انتشار این کتاب پس از آن میسر شد که رژیم صهیونیستی بعد از ۳ دهه به رویه خود در مخفی کردن اسناد مربوط به آن دوره خاتمه داد.
ران ادلیست در این مقاله که با عنوان «فاجعه فلسطین از قبل برنامه‌ریزی شده بود» در روزنامه عبری‌زبان معاریو منتشر شده، آورده است: مطالعه کتاب پاکسازی قومی فلسطین نه تنها خواننده را شوکه می‌کند، بلکه به اندیشیدن وامی‌دارد و سؤال‌های بزرگی را مطرح می‌کند که یادآور سال ۱۹۳۷ میلادی است، هنگامی که دیوید بن‌گوریون، نخستین رهبر اسرائیل، نوشت: «باید عرب‌ها را بیرون کنیم و جای آنها را بگیریم.» سپس بن‌گوریون نهاد سیاسی اسرائیل و عملیات ارتش آن را فرماندهی کرد که نابودی صدها روستای فلسطین و کشتار و آوارگی صدها هزار فلسطینی را در پی داشت و هر پژوهشگر آکادمیک، روزنامه‌نگار یا دوستدار فلسطین و کسی که تاریخ بداند می‌تواند بفهمد که مبارزه‌ای خونین و بی‌وقفه پیش‌رو بود.
نویسنده اسرائیلی در این مقاله می‌نویسد: ایلان پاپه در کتابش ثبت دقیق، دراماتیک و غم‌انگیزی از هر روستا، شهر یا محله فلسطینی داشته است که اسرائیل آنها را تصرف می‌‌‌کرد و شمار آنها به ۵۴۰ روستا و شهرک می‌رسید که ساکنان آن قتل عام و قریب به هشتصد هزار نفر آواره شدند. در کتب تاریخی آمده است که باندهای «هاگانا» و ارتش اسرائیل علیه فلسطینیانی که قیام کرده بودند با شدت عمل برخورد کردند؛ یعنی فلسطینی‌ها دست‌بسته در برابر اسرائیل تسلیم نشدند و حوادث هولناکی که در طول جنگ ۱۹۴۸ اتفاق افتاد خودبه‌خود نبود، بلکه به عمد از سوی رهبری اسرائیل انجام شد و ثابت کرد که پاکسازی روستاها اقدامی از قبل برنامه‌ریزی‌شده بود.
ران ادلیست با بیان اینکه نخستین مراحل برنامه آواره کردن فلسطینی‌ها قبل از جنگ و حین آن انجام شده بود، گفت: نگرانی اصلی اسرائیلی‌ها این بود که حتی پس از قطعنامه سازمان ملل برای تقسیم فلسطین، دولت یهود قادر نیست که موجودیت یابد، زیرا فلسطینیان از اولویت جمعیتی و مزایای نظامی در کنترل زمین و صدها روستا برخوردار بودند.
براساس این مقاله؛ بعدها مشخص شد که فرماندهان رده‌بالای ارتش اسرائیل پرونده روستاهایی را که قبل از جنگ ۱۹۴۸ تهیه شده بود در اختیار داشتند و بعدها برای تبعید ساکنانش و تخریب سریع آنجا استفاده شد؛ از جمله این فرماندهان اسرائیلی یسرائیل گلیلی، موشه دایان و ایگال یادین بودند و همین اطلاعات موجب شد که این کتاب مهمترین اثر در تاریخ جنگ فلسطین و یهود باشد، زیرا عملیات بیرون راندن فلسطینیان و ویرانی و کشتار را مستندسازی کرده است.
ادلیست تأکید کرد: از نظر اخلاقی، اسرائیل با اجتناب از صحبت در مورد آنچه در این کتاب ذکر شده است، ادعا می‌کند که این اثر آینه سیاهی را به جامعه اسرائیل ارائه می‌دهد. از همین رو بهای انتشار آن گسترش نفرت از چپ و راست در اسرائیل نسبت به او(نویسنده کتاب) بوده است. البته دو طرف از این کتاب برای توجیه دیدگاه‌ها و رفتارهای خود سوءاستفاده می‌کنند، به خصوص که گواه شیوه راست‌گراهای افراطی در تأسیس دولت(جعلی) اسرائیل است.
نویسنده در این مقاله آورده است: علی‌رغم گذشت هفتاد سال، به نظر نمی‌رسد که اسرائیلی‌ها مصیبت و ظلم وارد شده بر حق فلسطینیان را تصدیق کنند. بنابراین فرصتی برای پایان دادن به مناقشه فلسطین و اسرائیل وجود ندارد و اگر می‌خواهیم برای آشتی با فلسطینی‌ها فرصت بدهیم، به رسمیت شناختن بازسازی تاریخ نخستین قدم است، زیرا می‌تواند به فروکش کردن تنش کمک کند. اگرچه اسرائیل هرگز حق بازگشت آوارگان فلسطینی را به رسمیت نمی‌شناسد.
لازم به ذکر است، در جریان درگیری‌های سال ۱۹۴۸ میلادی بیش از ۵۳۰ شهر و روستا در فلسطین با خاک یکسان شد، ۱۵ هزار فلسطینی شهید و ده‌ها فلسطینی به صورت دسته‌جمعی اعدام شدند و حدود ۱۸ هزار نفر مهاجرت کردند. طبق آخرین آمار، شمار شهدای فلسطینی از سال ۱۹۴۸ تاکنون به بیش از ۱۰۰ هزار نفر رسیده است. رژیم صهیونیستی در ۱۵ می ۱۹۴۸، ۷۸ درصد از خاک فلسطین به استثنای کرانه باختری و غزه را اشغال کرد و هر ساله در این تاریخ اهالی اردوگاه‌ها، روستاها و شهرهای فلسطینی به همراه فلسطینی‌های مقیم خارج با انجام فعالیت‌های مختلف بر رد اشغالگری تأکید می‌کنند و برخی آوارگان با گذشت ۷۲ سال از این موضوع همچنان کلید خانه‌های خود را نگه داشته‌اند.