هاتف الحسینی گفت: کریسلام مدل تبشیری مسیحیت برای نفوذ در جهان اسلام است، در این مدل فردی مسیحی نمی شود بلکه جامعه اسلامی در طی چند نسل از درون نابود می شود و فقط نام اسلام بر جامعه می ماند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، سید جعفر هاتف الحسینی نویسنده کتاب «نقدی بر کریسلام در میسیولوژی» ، در مورد کریسلام و ماهیت آن اظهار کرد: کریسلام ترکیب بین کریستین و اسلام است، به معنای مسلمانان پیرو عیسی مسیح کلیسا، این مدل مبنای تاریخی دارد.
وی افزود: مسیحیان همیشه تلاش می کردند دین مسیحیت در نقاط مختلف گسترش دهند، در بین برخی گروه ها مثل هندوها و یهودیان، بعضی از افراد مسیحی نمی شدند، بلکه با حفظ ایمان قبلی ایمان قلبی به عیسی مسیح پیدا می کردند، این افراد جنبش های معنوی مسیحی در بین هندوها و یهودیان شکل دادند و توانستند تفکر خود را گسترش دهند، حفظ ظاهر دین قبلی باعث می شد به راحتی به تبشیر بپردازند و خود را یک تفکر نو بومی جلوه دهند.
نویسنده حوزوی در پاسخ به اینکه مبنای و شاکله مدل تبشیری کریسلام چیست؟، عنوان کرد: مسیحیت در مورد تبشیر جهان اسلام مشکلات زیادی داشت، هویت جامعه اسلامی بسیار محکم و قوی بود، با سالها تلاش فقط عده ای معدود نسبت به کل جامعه اسلامی تغییر کیش به مسیحیت می دادند و در گذشت زمان نسل تازه مسیحیان از بین می رفت و جامعه اسلامی بزرگتر از قبل می شد.
وی ادامه داد: در مدل کریسلام هیچ مسلمانی مسیحی نمی شود، بلکه مسلمانان با اعتقادات مسیحیان زندگی می کنند و فقط ظاهر اسلامی دارند، تلاش کریسلام استحاله آرام اسلام و حفظ ظاهر اسلامی است تا بدون هیچ مانعی در جامعه رشد کند.
این پژوهشگر حوزوی در تشریح مطالب کتاب کریسلام گفت: کتاب کریسلام مجموعه نظرات میسیولوژیست ها در مورد مدل تبشیری کریسلام است، تمام نظرات مخالفین و موافقین مدل کریسلام براساس چهار جلد کتابی که با نام کریسلام توسط مسیحیان در آمریکا چاپ شده است که مهمترین آنها، کتاب “کریسلام، میسیونرها چگونه انجیل اسلامی شده را تبشیر می کند” از جوشوا لینگل بررسی شده است.
وی در توضیح اینکه برای مقابله با مسیحیت تبشیری چه باید کرد، اظهار کرد: سالهاست مسیحیت اتاق فکری از متخصصان برجسته در زمینه های مختلف علمی همچون جامعه شناسی، انسان شناسی و جامعه شناسی تاسیس کرده است، این اتاق فکر ها مدل های خاصی برای زمان و مکان تبشیری می نویسند و غالبا مدل های تبشیری ده ساله است، نیاز است از علوم روز و مدرن برای نقد مسیحیت تبشیری استفاده کرد و با دقت بیشتر به رصد علمی تبشیر مسیحیت پرداخت.