انتشار کتاب مینوی خرد توسط نشر برسم
کتاب مینوی خرد (پژوهش بر پایه متن پازند) از نخستین کتابهایی است که نشر برسم در سال ۱۴۰۰ منتشر کرده است.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، این کتاب بر اساس پژوهش مریم حاتمی و زیر نظر سعید عریان در ۵۰۰ نسخه منتشر شده است و در ۴۳۱ صفحه و قیمت ۱۵۰ هزار تومان به بازار نشر عرضه شده است.
در بخشی از پیشگفتار این کتاب که به معرفی «مینوی خرد» اختصاص دارد می خوانیم: «در میان متون کهن بازمانده از دوره میانه، زبان های ایرانی، که در انها به روش های گوناگون به جایگاه خرد و ارزش و اعتبار آن در نزد آدمی و نقش آن در نظام آفرینش اشاره شده است. متن مینوی خرد جایگاه ویژه ای داشته و نمونه ای بی بدیل در ادبیات پهلوی و معارف مزدیسنا به شمار می آید. در سراسر این متن شخصیتی نمادین به نام دانا در قالب یک مقدمه و ۶۲ پرسش به موضوعات گوناگونی پرداخته و پیوسته مینوی خرد را که همان خرد فطری است در تمام لحظات رودر رو و پاسخگوی خود می بیند. چنانکه در جایی از این متن به زیبایی هر چه تمام تر پرسشی را این گونه مطرح کرده که خرد بهتر است یا هنر؟ و پاسخ می شنود که: خردی را که با بهی همراه نباشد نباید خرد پنداشت و هنری را که خرد همراه آن نباشد نباید هنر دانست. و یا در جایی دیگر سئوالی با این مضمون مطرح می شود که آیا دادار هرمزد چیزی را آفرید که اهریمن نتواند به ان آسیب رساند؟ و مینوی خرد در پاسخ می گوید که به انسان خردمند و خرسند کم تر می توان آسیب رساند.»
بخش دیگری از پیشگفتار به دو نوع خرد که در متون پهلوی از آنها نام برده شده، اشاره می شود: «نخست آسن خرد یا خرد فطری و دیگری گوشو سرود خرد یا خرد اکتسابی. تفاوت این دو نوع خرد در آن است که آسن خرد موهبتی فطری است که در نهاد انسان قرار داده شده است ولی گوشوسرود خرد، خردی است که انسان از راه کوشش به آن می رسد و آن را کسب می کند. آنچه آدمی را در زندگی به سر منزل مقصود می رساند و موجب بهزیستی و تعالی روح و روان او می گردد خرد فطری همراه با خرد اکتسابی است. زندگی نیازمند افرینندگی است و لازمه آفرینندگی خرد است. به امید آنکه پیوسته در بدست آوردن آن کوشا باشیم.»
همچنین به صورت مختصر از روند پژوهش انجام شده نیز سخن گفته می شود: «به هر حال از آغاز پژوهش روی متن پازند مینوی خرد، برگردان آن به پهلوی و سپس فارسی، مقایسه و مطابقه آن با سه متن دیگر پهلوی، توضیحات و حاشیه های مربوطه راهی بس طولانی و دشوار طی شد و من شادمان از سپردن این راه با هزاران امید که راهی را برای پژوهشگران دیگر گشوده باشم.»