سیاست خالی از عرفان، ظلم به عرفان است
استاد تمام دانشگاه باقرالعلوم گفت: اگر سیاست را از عرفان جدا سازیم، در حقیقت به عرفان ظلم کرده‌ایم.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدمهدی گرجیان در برنامه “سوفیا” رادیو گفت‌وگو عارف را به عنوان فردی که بیننده فرش تا عرش بصورت یک کل است، تعریف کرد و افزود: چنین عارفی انسان را گوشه نشینی می‌داند که علاوه بر معارف حسی و عقلی، دارای معارف شهودی تفسیر می‌کند.
وی افزود: در این میان ائمه سیاسی ترین افراد بودند که نه تنها با حوزه عرفان منفاتی ندارد، بلکه لازم و ملزوم یکدیگر می‌باشد.
حجت‌الاسلام گرجیان با بیان این مطلب تصریح کرد: اگر سیاست را از عرفان جدا سازیم، در حقیقت به عرفان ظلم کرده‌ایم و همچنین به سیاست نیز بسیار ظلم شده است اگر آن را از منظر لایه‌های عمیق مورد توجه قرار ندهیم. (اشاره به بعد عرفان در حوزه سیاست)
وی با ذکر مثالی ادامه داد: ابن سینا در نمت ۹، مفهیم عظیمی درباره فلسفه بعثت انبیاء مطرح می‌نماید و می‌فرماید انسان‌ها چون وجودی اجتماعی دارند، طبیعتا بدلیل حسن به ذات، با کشتار روبرو هستند و لذا باید قانونی در اختیار داشته باشند که از سوی کسی فراتر از انسان آمده باشد و مردم نیز باید آن قانون را بشناسند. (نقل به مضمون)
حجت‌الاسلام گرجیان از قول ابن سینا، چنین معرفتی را به منظور ساختار نظام اجتماعی تعریف کرد و گفت: این اصلاح دغدغه ابن سینا در “مقامات العارفین” است که باید از سوی فردی سیاست مدار صورت گیرد.
وی ادامه داد: همچنین ملاصدرا می‌گوید اگر کسی خواهان است تا رئیس یک جامعه باشد، باید در عرصه‌های متعدد جامع نگر باشد و در غیر اینصورت، با نگاهی سکولار به عرفان پیش خواهد رفت.
حجت‌الاسلام گرجیان تاکید به منظور دخالت ندادن عرفان در سیاست را وصله‌ای ناچسب دانست و اضافه کرد: نمی‌توان گفت عرفان نباید مسائل عملی را در حوزه سیاست دنبال سازد؛ در این میان عیاران که در ایران نیز پیشینه دارد، گاه نزدیکی به عرفا داشتند.
همچنین مهدی فدایی، استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران با بیان اینکه فلاسفه پیشتر به مقوله “سیاست و عرفان” پرداخته‌اند و این حوزه افکار را به سمت فلسفه افلاطونی رهنمون می‌سازد، اظهار کرد: در دوران افلاطون، سیاست را بگونه‌ای فهم می‌کردند و عده‌ای تلاش دارند آن را از مقوله معرفت تهی سازند.
عارف سیاست مدار یا سیاست مدار عارف بتفاوت بسیار با سیاست مداری دارد که از عرفان دور است و در دوره جدید، این حوزه به شدت با چالش روبرو است.
وی دانش و معرفت را بنیادین ترین اصول سیاست دانست و با طرح این پرسش که چرا در روزگار کنونی، سیاست جای خود را به مقوله قدرت محوری سپرده است، خاطرنشان ساخت: ماکیاولی مهم ترین شخص در اعلام چنین نظریه است.
فدایی در بخشی دیگر از این برنامه در رادیو گفت‌وگو، با اعلام اینکه حکومت در مور فردی قادر به دخالت است، این امور را مختص مسائلی دانست که بعد اجتماعی نیز بخود می‌گیرند و افزود: حتی مقید ترین حکومت‌ها، نسبت به سیاست نفس (حوزه فردی) ناتوان هستند.
وی خاطرنشان کرد: در این بین باید بدانیم سعادت در گرو اختیار و آزادی فردی است که با قوه قهریه قابلیت اجرایی شدن ندارد.